|
Kendimle bir dönemeçte koşan iki çocuğun çarpıştığı gibi karşılaşmışım da
hangisinin ben olduğuna karar veremediğim
o çok kısa zamanın habire tekrarlanmasından perişan
çarçabut gibi ağzım, yorgunum.
Biraz da.
Bilmediğim bir şey sarıyor beni.
İçimden başka bir insan çıkıyor.
Bana yayılıyor.
Düşünüyorum ve hayatımı yaşıyorum...
Cahit Zarifoğlu
|