Evlilik nazenin bir ağaca benzer. Nikâhla bir tohum düşer toprağa.
Birbirine yabancı ik kalb nikâhın kerametiyle birbirine ısınır, birbirinde sükunet ve huzur bulur. Muhabbet ve şefkat ağacına durur nikâh tohumu. Ama tohumun ağaca dönüşebilmesi için hem zaman, hem de yorucu emek gerekir.
Kadın ve erkek birer bahçıvan gibi elbirliğiyle bu ağacın muhabbet toprağına kök salmasına çalışır. Onu saygı ışığına tutarlar, şefkat suyuyla sularlar. Affedicilik ilacıyla zararlı böceklerden temizlerler. Fedakârlık zırhıyla fırtınalardan ve haşin kış şartlarından korurlar.
Öyle sihirli bir ağaçtır ki aile ağacı... Alışılmış ağaçların aksine kısa zamanda serpilip boy atar. Şaşırtıcı bir süre içinde korunak haline gelir. Gölgesiyle ruha serinlik, meyvesiyle hayata lezzet katar.
Evlilik ve aile ağacının en büyük düşmanı bencilliktir. Bencillik ağacın köklerini kemiren ve onu güçsüz düşüren hastalık gibidir. Duyarsızlık bir duvar gibi ağacın güneş ışığı almasına engel olur. Kin, zararlı bir böcek gibi dalları ve yaprakları öldürür. Ağaç dıştan sağlam gibi görünse de, kökü, dalları ve yaprakları hastalıklı bir hale düşer. Bu ağaç gölge vermediği gibi meyveleri de ne yazık ki acıdır.
Kadın ve erkek, sağ ve sol el gibidir ağacı yetiştirmede. Tek el yetmediği gibi, iki elin ahenkle, aynı amaç için çalışabilmesi gerekir. Hep karşı taraftan bekleyen bir tavır, bir elin durup herşeyi diğer elden beklemesine benzer. Tek ayakla yürüyebilir misiniz? Tek elle iş yapılabilir mi?
Kısacası, sevgi ve aşk sadece bir başlangıçtır, herşey değil. Sonrasında şefkat, fedakârlık ve saygı eklendiğinde, aile dediğimiz harika ağaç vücud bulur. O ağacın gölgesi dünya hayatından bir yolcu gibi geçip giden insanlara cennet esintileri ve serinlikleri bahşeder, yorgunlukları giderir, en küçük sohbet ve muhabbeti ruha şifa olur. Maddeten fakir gibi görünse bile, cümle evler bu sırla yuvaya dönüşür!
Murat ÇiftKaya
|