|
Tevhidin sahabede yalnızca ezberden tilavet edilen bir slogan değil hayat biçimi, felsefe değil yaşantı, metafizik bir gerçeklik değil bireyin herşeyiyle kendisine teslim olduğu bir hakikat olduğunu kavramak gerekiyor. […]
Topu topu bir tek cümleydi; onu söylemek hayatı değiştirmek demeye gelmeseydi, söylerler ve eski hallerinde devam ederlerdi. İşin hiç de öyle kolay olmadığını Kur’an’dan öğreniyoruz:
“İnsanlar yalnız ‘inandık’ demekle, hiç sınanmadan bırakılacaklarını mı sandılar?” (29/2)
Onlar tevhidi bir inanç olarak kalplerine, bir düşünce olarak kafalarına, bir eylem olarak bedenlerine, bir hayat biçimi olarak yaşantılarına, bir dünya görüşü olarak toplumlarına hakim kılmışlardı. Zaten böyle olmadığı zaman “tevhid” fonksiyonlarını yerine getiremezdi.
| Mustafa İslamoğlu – Yürek devleti
|