Oğul... Başka hiç kimse değil
Yusuf Ziya Cömert
09 Ekim 2011 Pazar
Ne Başbakan o, ne Recep Tayyip, ne Erdoğan.
Dünya lideri de değil, başka bir şey de...
En yalın haliyle, en katışıksız, en gölgesiz, en sıcak
ve en içten haliyle.
Ve olabileceği en mahzun haliyle.
Bir oğul o.
Bir oğul.
Biz, erkek çocuklar.
Biz, 'oğul'lar.
Babamıza yaslanır gibi dururuz, dimdik dururken.
Evet, yaslanırız babamıza.
Baba, dizimizin dermanıdır.
Alnımızdaki aktır, göğsümüzdeki nefestir baba...
Ama anadır, bizim dizlerimizin bağını çözen.
'Annemizin duası'dır içimizdeki can.
'Recep Tayyip.'
Nam-ı diğer Erdoğan.
Nam-ı diğer, Başbakan.
Değil o.
Anneciği için
'İyi biliriz'
Derken
'Hakkım helal olsun'
Derken
Hıçkırıklar boğazına düğümlenirken
Gözyaşı yüreğinden gelip yağmur gibi süzülürken
Oğul o
Bütün sıfatlarına mesafeli
Bir tek sıfata çok yakın
Oğul.
Yanağını
Annesinin tabutuna yasladığında
Annesiyle başbaşa
Ana ile oğuldan başka kimsenin anlayamayacağı kadar güzel
Ana ile oğuldan başka kimsenin bilemeyeceği kadar yakın
Ve mahrem
Konuşurken
Başbakan değil
Oğul o.
Adı Tayyip, ama kimsenin söylediği adla değil
Yalnızca Tenzile Anne'nin lisanıyla söylenebilen
Bir isim
Bir kelime olarak Tayyip
Orada
Yanağını anneciğine yasladığında
Başka hiç kimse değil
Tenzile Anne'nin oğlu o
Tenzile Anne'nin 'Tayyip'i...
Allah, rahmet eylesin.
Allah, menzilini cennet eylesin.
Allah annelerimizin duasını, annelerimizin şefkatini
üzerimizden eksik etmesin.
Amin.
|