07-16-2007, 09:44 | #1 |
Yürekten Yüreğe..
Hep merak ettim yüreğinden neler geçtiğini? Bana söylemeyip kendine sakladığın duyguları. Bazen neden böyle yaptığını anlasam da bazen de olmaz diyorum kendi kendime. Olmaz. Sadece kendine saklamaya hakkı yok. Sevinçlerini, üzüntülerini, pişmanlıklarını en önemlisi sevgini neden hep kendin yaşıyorsun? Aslında kızmaya da hakkım yok. Bende öyle değil miyim? Hep içimde yaşamıyor muyum hayatı? Çoğu zaman kavgalarımı bile beynimde yapıyorum muyum? İnsan kavgasını beyninde yaşarsa ondan daha yüce duygu olan sevgiyi dışarıda nasıl yaşar? Onun için kızmıyorum sana.
Annemin hep “Seni seviyorum” dememesine içerlerdim. Bir gün bana “Yaptıklarım sana olan sevgimi ispatlamaz mı?” demişti. Durup kalmıştım öylece. Bizler için yaptıklarını düşününce “evet” demiştim. Evet, annem beni seviyor. Bunu çocukça bulabilirsin. Her anne-baba evladını sever, nasıl böyle düşündün diyebilirsin. Ama düşündüm işte. Belki gerçekten bir çocukluktu. Bekli de ruhumun o sevgiyi görmeye ihtiyacı vardı. Bazen öyle olmaz mı? Gerçekten bizi sevdiğini bildiğimiz bir insandan bile o sevgisini göstermesini isteriz. Belki de ben böyle düşünüyorum. Onun içinde sevdiğim insanlara onu yansıtmaya çalışıyorum. Bir şekilde içimde yer alan o duyguları anlatmaya çalışıyorum. Çalışıyorum diyorum çünkü arkama dönüp bakıyorum ki aslında hiçbir şey yapmamışım. Bazen onun için kendimi annem gibi hissediyorum. Sadece hareketleriyle, yaptıklarıyla sevgisini belli eden anneme… Kızdığım anneme… Ve şimdi de sana kızıyorum. Sevgini belli etmediğin için. Bana söylemediğin duyguları acaba başkalarıyla paylaşıyor musun? Bu başkası bir insan değil, bir çiçek, bir hayvan, ay, yıldız, gece fark etmez. Benden başkasına söylüyor musun? Biliyorum vereceğin cevabı. Tamam, duymak istemiyorum. İstersen kıskançlık de buna. Bak aklıma geldi şimdi. Sen kıskançlıklarını bile söylemiyorsun. Onları bile hep içinde yaşıyorsun. Canım sıkkındı, uyuyamadım televizyonda film izledim vs. cinsinden bahaneler varsa evet bir sorun vardır. Seni anlamaya çalışarak geçiriyorum zamanımı. Evet, şu an duyguları bu şekilde, hayır değişti. Ben artık anlamak, anlaşılmak istiyorum. Dolambaçlı yollardan yürüyerek sana ulaşmayı değil yüreğinle yüreğime dokunmanı istiyorum. Belki diyeceksin ki çok şey istiyorsun. Ben böyleyim. Bu duygular sana isyan duyguları değil. Yaşanmamışlıklara, söylenmemişliklere isyan değil. Sadece senin adında sevginin can bulmasını, güzelleşmesini isteyen yüreğimin duyguları. Yürekten seven her ruhun sevgiyi görmeye, duymaya ihtiyacı vardır. Şimdi benim yüreğimin ihtiyacı olduğu gibi… Katre..
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 2 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 2 Misafir) | |
|
|