cok merak ederim sevilmeyi..
Beni hiç kimse sevmedi.Hep merak ettim dudaklarımı izmirli bir güzele dayatmayı.Hep beklerdim bana gelsin diye
ama hep balkondan seyretmekle yetindim.Senin ismini bi yere yazdığım iki damla yaş gözümden düşerdi.Kağıt ıslanırdı.Tekrar yazmaya başladığımda yazının sonunda tam düşerken tutmak istediğim göz yaşlarım yeniden o bembeyaz kağıdı ıslattığında mürekkebin dağılıp senin ismini kapatması deliye çevirirdi beni.Hiç bir şey seni sevmekten zor olamaz.Çünkü bir şeyi sevdiğinde o da seni sever.Bir çiçek ve ya bir köpek sen onları sevdiğin zaman çiçek sana doğru açar köpekse hep seni korur.Hep başkalarına giderdin benim alnımda iki üç tane sivilce olduğundan.Bir sevgilin var mı diye sorduklarında hep bunları anlatmaktan yaşlanmaya başladım.Seni her balkondan sevdiğimde gözümü alırdı gözlerin.Ne kadar mesafe olursa olsun benim yüreğim seninle hep bağlantı kurdu.Nasıl kandıracağıımı bilemedim seni.Ama güneşle ay nasıl sevişiyorsa ben de isterdim seninle öyle sevişmeyi.Ben hep seni seyrediyordum sanki sana ulaşmanın imkansız olduğu hapishane gibi balkondan.Kar yağdığında belki sıfırkol bir bluzle ya da çırılçıplak seni izlerdim.Her kes bilirdi seni sevdiğimi ama bir tek sen bilmezdin gözlerinle seviştiğimi.Sana öyle yakışırdı ki gülümsemek her gülümsediğinde yeni bir kıza aşık olmuş gibi aşık oluyordum sana.Beni sevmeyen bir insan için ilk kez kavgaya katılmıştım lise 2 de.Dizeler şairlerin sevgilisidir.Sende benim dizemsin.Belki seni kimse söylemeyecek çünkü seni bende çok kimse sevmeyecek.Şair öldüğü zaman şiirleriyle anılır ama ben öldüğümde seninle anılmak istiyorum.Hiç bir şey olmayan vasiyetimde sana olan sadece iki üç kelime ile kısa bir cümle "öldükten sonra benim bir kez adımı söyle" meni o kadar çok isterdim ki.Sana vereceğim en güzel hediye tüm hatlarıyla kalbim.Sadece senin olduğundan içinde bir sigara dumanı bile olmayan ciğerlerim senin için nefes alıyor.Ben öldüğümde yine gökyüzünden seni seyredeceğim belki tabutla belki de yanarak.
|