AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[Cihannur]

Markar Eseyan



Gül'den gericilere ekmek çıkmaz

'16 Ocak 1998'de Refah Partisi'nin Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılmasıyla Milli Görüş geleneğinden gelen siyasiler Fazilet Partisi altında tekrar birleşti. Ancak değişmeyen politikalar ve değişmeyen yaşlı lider kadro sebebiyle partinin halk tabanında karşılık bulamadığını düşünen Abdullah Gül liderliğindeki Yenilikçiler, Gelenekçiler ile Fazilet Partisi kongresinde başkanlık yarışına girdi. 14 Mayıs 2000 tarihinde düzenlenen kongreyi kıl payı bir farkla kaybeden Yenilikçiler artık partide toplum tabanlı bir siyaset yapılamayacağını düşünmeye başladılar. Bu ortam içinde Fazilet Partisi de Refah Partisi ile aynı akıbete uğrayarak kapatıldı (22 Haziran 2001). Hapisten çıkan Recep Tayyip Erdoğan'ın da aralarına katılması ile Yenilikçiler hemen yeni bir parti çalışmalarına başladı.'

Vikipedi, AK Parti'nin kuruluşunu bu şekilde tarif ediyor.

Bu hikâyenin üzerinden neredeyse 15 yıl geçti. Bu 15 yılda çok önemli şeyler yaşandı Türkiye'de. AK Parti'de bu zorlu yolda hem ülkeyi değiştirdi, hem de kendisi değişti ve dönüştü. Ülke farklı bir yere ve AK Parti de yeni bir yol ayrımına geldi.

Öncelikle söyleyeyim; Türkiye çok hayırlı bir yolda. Yaşananlar bizlere ne kadar sert ve kabul edilemez gelse de, kendi özgün demokrasisini kurma cihetinde yaşananlar, hele Batı ile mukayese edildiğinde oldukça sakin ve başarılı bulunmalı. Batı kendi demokrasisini yüz binlerce ceset üzerine kurdu... Yo hayır, sadece Avrupa'daki iç mücadelelerdeki kayıplardan bahsediyorum. Yoksa bu 'demokrasiyi' tahkim etmek için sömürgelere ihraç ettiği katliam, talan ve soykırımlarla birlikte düşündüğünüzde, bugün yüce Batı uygarlığı uğruna milyonlarca insan can vermiştir. Mısır örneğinde olduğu üzere hâlâ da vermektedir.

Gelelim AK Parti, 17-25 Aralık Darbesi ve Cumhurbaşkanlığı seçimlerine...

AK Parti, 2000'lerdeki gibi bir yol ayırımında mı? İkinci bir 'Yenilikçiler'-'Gelenekçiler' ayrışmasının eşiğinde miyiz? Eğer öyleyse, kim 'Yenilikçi', kim 'Gelenekselci' tarafına düşüyor?

Akla böyle bir ayrım geliyor olsa da, kanımca şu an yaşanan çok daha benzersiz bir süreç. Milli Görüş çizgisi özellikle Batı ile kurduğu –kurmamak üzere- ilişki ve içe kapalılık nedeniyle kendi doğal sınırlarına erişmiş ve bugünkü CHP'nin yüzde 25'lik banda sıkışması gibi bir durum ortaya çıkmıştı. Partiyi merkeze açmak için zihniyet farklılaşması gerekiyordu ve Yenilikçiler bunu görerek harekete geçti, teveccüh buldu ve o an ülke de böyle bir hamleyi bekliyordu. Türkiye yeni bir darbeden geçmiş, ekonomi darbeciler tarafından talan edilmiş ve Şubat 2001 krizi ile 'deniz' bitmişti.

Bugün ise, 13 yıllık başarılı bir iktidar sürecinden sonra, ciddi bir kalkışmayla karşı karşıya kalan bir parti ve lideri var. Siyasi boşluk veya bunalım AK Parti'nin kapladığı alanda değil, CHP ve sekter solcuların, lastik patlatmış sözde liberallerin işgal ettiği totaliter laik sosyolojide. Yani tarihî momentum, totaliter laik tabandan bir yenilik talep ediyor. Ancak medyaları ve aydın görünümlü oportünist kalemleri ile bu sosyoloji işgal edilmiş durumda. Bu nedenle de Gezi'nin enerjisini bir nefes borusu olarak değerlendirmek yerine, ondan bir darbe çıkartmaya çalışarak boşluğa savurdular. Gezi sosyolojisi de özgür olmadığı için 30 Mart'ta gidip CHP'ye blok oy verdi. Paralel devletin aparatı için oy deposu oldu.

Bugün Türkiye'de yaşanan, gerici güç ittifakının meşru siyasi temsilciye darbe teşebbüsüdür. Bu grupla hareket edecek olası AK Partililerin ise siyaset dışı ayak oyunlarından medet uman 'Gerici' güçlerin arasına katılacağı kesindir. Bunun 'Yenilikçilik'le veya 'muhaliflikle' ilgisi yok. Yüzyıldır aşina olduğumuz köhne bir gericilikten bahsediyoruz. Bu ittifaka dinî bir cemaatin üst yapısının ve birtakım iliştirilmiş AK Partili vekilin katılması kafaları karıştırmasın.

Yaşananlar normal mi? Evet normal... Bir ülke bir odadan diğerine girer gibi totaliter rejiminden sıyrılıp kendi özgün demokrasisine geçemiyor. Bu işi 250 yıldır Batı'dan ithal etmeye çalışmakla da sadece özgürlükler zarar gördü ve ülkede seçkin bir diktatörlük kuruldu. 90 yılda gelebildikleri yer Pınar Kür ile Perihan Mağden'in, Ertuğrul Özkök ile Cengiz Çandarların ilk anlamlı krizde bir tık mesafeye yerleşmesi oldu. 'Tam kontrol'ü sağlamak takıntısıyla dindar bir cemaat üst yapısı ahlâkından ayrılıp bu köhneliğin yanına geçti.

Bu noktada Erdoğan tarihin kendisine verdiği göreve en namusluca yapışan lider olarak değer kazanıyor. Yaşanan Erdoğan'ın kişisel mücadelesinden çok fazla bir şeydir. Halk bunu biliyor ve Erdoğan üzerinden kendi geleceğine sahip çıkıyor. Dün bizlere yaşatılan acılar, bugün tecrübe olarak geri dönüyor ve tuzakları anlamsızlaştırıyor.

Erdoğan karşısında Gül'ün olası liderliğine bel bağlayan gerici ittifak sükût-u hayale uğrayacaktır. Gül bu oyunlara gelmeyecek kadar tecrübeli bir siyasidir.

Çünkü hikâye yazıcılar artık etkisizleşmiştir.

Kaynak

Yeni Şafak 14.04.2014