Mustafa Karaalioğlu - O Rektörün ve O Grubun Trajedisi - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Cihannur** · 04-16-2014, 19:53

Mustafa Karaalioğlu

O rektörün ve o grubun trajedisi

17 Aralık’ın düğmesine basıldığı gün, o düğmeye basan Gülen Grubu kendi itibar ve meşruiyet sürecinin bitişini ilan etti. İktidar partisini ve Tayyip Erdoğan’ı itibarsızlaştırmak istiyorlardı, kaybettiler. Geri dönüşü kaçınılmaz bir itibar erozyonu süreci başladı. Hükümet darbesinin üzerinden dört ay geçti ve erime durmak bilmiyor.

Darbe girişimlerini “Bizi bitirmek istiyorlar” diyerek sahte bir kamuflaja sarmak istemişlerdi. Oysa, ortada bir bitirme plânı varsa o sadece cemaatin kendi kendisini bitirme plânıydı. Manzara, tarihin en sinsi ve acımasız darbesine girişenlerin kaçınılmaz mağlubiyetlerinin kaçınılmaz sonucundan başka bir şey değildi.

CHP’ye çalışan ilk “dinî” hareket

İnsanların dinî hassasiyetleri üzerinde yükselen, muhafazakâr-mütedeyyin çoğunluğun gölgesi altında gelişip zenginleşen ve büyüyen bir hareket, yolun sonunda seçimlerde yıllardır kavga verdiği CHP için kampanya yapacak hâle geldi. Darbeyi tertipleyen grup, öfkeyi ve nefreti siyasete katarak olup biteni anlamakta zorlanan masum insanları da acımadan sahaya sürdü. O insanlara, inanmadıkları ne kadar şey varsa yaptırdılar. Erdoğan’a beddua ettirirken CHP’nin zaferi için duaya zorladılar. Böylesine politik bir sapma, daha önce aynı grubun DSP için yollara dökülmesini saymazsak, cemaatler geleneğinde ilk kez yaşandı.

O hareketin medyası, yazarları, çizerleri, yorumcuları da hayatları boyunca topluma gösterdikleri maskeleri yırtarak, sadece birkaç haftada bambaşka bir şeye dönüştüler.

40 yıllık hareket 40 günde; şüphenin, endişenin, kasetin, tapenin, montajın, dublajın sembolü oldu.

Ne yazık ki itibar kaybı başka şeye benzemez, telafisi zor hatta imkânsızdır. Trajiktir de... Gülen Grubu’nun bugün yaşadığı trajedi gibi...

İtibar üzerine kurulmuş bir yapının itibarı; akıl almaz bir öfke, dizginlenemez bir nefret ve sınır tanımayan bir bencillik yüzünden yerle bir oldu.

Şüphe zihinlere bir kere girince

Şu hadisedeki acınası duruma bakar mısınız?

Dicle Üniversitesi Rektörü Ayşegül Jale Saraç görevi başındayken başını örtme kararı almış. Hayırlı olsun...

Hayırlı olsun ama başka zaman hiçbir başka soru akla getirmeden takdir edilecek ve örnek gösterilecek bir karar bugün sadece şüphe uyandırıyor. O paralel kuşku, o samimiyet problemi her şeyin önüne geçiyor. Zihinlerde önlenemez bir şüphe beliriyor. Rektörün ve rektör gibi binlerce bürokratın, akademisyenin, memurun, iş adamının, gazetecinin vs. düne kadar avantaj saydığı “cemaatçi olmak” bugün taşınamaz bir yüke dönüşmüş bulunuyor. Çünkü, öyle olmak; darbeyle, tapeyle, kasetle, CHP’yle, güneydeki sevilen ülkeyle, uzaktaki övülen ülkeyle birlikte olmak anlamına geliyor. Kim böyle bir yükü taşıyabilir, kim böyle bir yaftayla dolaşabilir?

Başörtüsü gibi, yasağının kalkması için uğruna on yıllardır mücadele edilen, yüz binlerce, milyonlarca insanın hayatını karartan bir büyük sembol bile kuşkuyu dağıtamıyor. Dağıtamıyor çünkü, başörtüsü yasağını ağır bedeller ödeyerek, özel hayattan kamuya kadar her alanda bitiren bir lidere sabahlara kadar beddua ettirenler artık kimseyi inandıramıyor.

Bu ülkenin insanları, şimdiye kadar cömertçe sundukları itibarı, karşılıksız verdikleri yardımları geri çektiler. Görmezden geldikleri kusurları bir kenara kaydetmeye başladılar. En önemlisi de, gölgelerinde büyüyen, her sıkıntıda sahip çıktıkları hareketin ülkeye ihanetini affetmez oldular.

Gülen Grubu’nun geldiği nokta işte budur...

Bir hareket kendisini ancak bu kadar hızlı ve etkili yok edebilirdi. Bunu başardılar...

Kaynak

Star 16.04.2014

04-16-2014, 19:53	#1
Kullanıcı Adı Cihannur	Mustafa Karaalioğlu - O Rektörün ve O Grubun Trajedisi Mustafa Karaalioğlu O rektörün ve o grubun trajedisi 17 Aralık’ın düğmesine basıldığı gün, o düğmeye basan Gülen Grubu kendi itibar ve meşruiyet sürecinin bitişini ilan etti. İktidar partisini ve Tayyip Erdoğan’ı itibarsızlaştırmak istiyorlardı, kaybettiler. Geri dönüşü kaçınılmaz bir itibar erozyonu süreci başladı. Hükümet darbesinin üzerinden dört ay geçti ve erime durmak bilmiyor. Darbe girişimlerini “Bizi bitirmek istiyorlar” diyerek sahte bir kamuflaja sarmak istemişlerdi. Oysa, ortada bir bitirme plânı varsa o sadece cemaatin kendi kendisini bitirme plânıydı. Manzara, tarihin en sinsi ve acımasız darbesine girişenlerin kaçınılmaz mağlubiyetlerinin kaçınılmaz sonucundan başka bir şey değildi. CHP’ye çalışan ilk “dinî” hareket İnsanların dinî hassasiyetleri üzerinde yükselen, muhafazakâr-mütedeyyin çoğunluğun gölgesi altında gelişip zenginleşen ve büyüyen bir hareket, yolun sonunda seçimlerde yıllardır kavga verdiği CHP için kampanya yapacak hâle geldi. Darbeyi tertipleyen grup, öfkeyi ve nefreti siyasete katarak olup biteni anlamakta zorlanan masum insanları da acımadan sahaya sürdü. O insanlara, inanmadıkları ne kadar şey varsa yaptırdılar. Erdoğan’a beddua ettirirken CHP’nin zaferi için duaya zorladılar. Böylesine politik bir sapma, daha önce aynı grubun DSP için yollara dökülmesini saymazsak, cemaatler geleneğinde ilk kez yaşandı. O hareketin medyası, yazarları, çizerleri, yorumcuları da hayatları boyunca topluma gösterdikleri maskeleri yırtarak, sadece birkaç haftada bambaşka bir şeye dönüştüler. 40 yıllık hareket 40 günde; şüphenin, endişenin, kasetin, tapenin, montajın, dublajın sembolü oldu. Ne yazık ki itibar kaybı başka şeye benzemez, telafisi zor hatta imkânsızdır. Trajiktir de... Gülen Grubu’nun bugün yaşadığı trajedi gibi... İtibar üzerine kurulmuş bir yapının itibarı; akıl almaz bir öfke, dizginlenemez bir nefret ve sınır tanımayan bir bencillik yüzünden yerle bir oldu. Şüphe zihinlere bir kere girince Şu hadisedeki acınası duruma bakar mısınız? Dicle Üniversitesi Rektörü Ayşegül Jale Saraç görevi başındayken başını örtme kararı almış. Hayırlı olsun... Hayırlı olsun ama başka zaman hiçbir başka soru akla getirmeden takdir edilecek ve örnek gösterilecek bir karar bugün sadece şüphe uyandırıyor. O paralel kuşku, o samimiyet problemi her şeyin önüne geçiyor. Zihinlerde önlenemez bir şüphe beliriyor. Rektörün ve rektör gibi binlerce bürokratın, akademisyenin, memurun, iş adamının, gazetecinin vs. düne kadar avantaj saydığı “cemaatçi olmak” bugün taşınamaz bir yüke dönüşmüş bulunuyor. Çünkü, öyle olmak; darbeyle, tapeyle, kasetle, CHP’yle, güneydeki sevilen ülkeyle, uzaktaki övülen ülkeyle birlikte olmak anlamına geliyor. Kim böyle bir yükü taşıyabilir, kim böyle bir yaftayla dolaşabilir? Başörtüsü gibi, yasağının kalkması için uğruna on yıllardır mücadele edilen, yüz binlerce, milyonlarca insanın hayatını karartan bir büyük sembol bile kuşkuyu dağıtamıyor. Dağıtamıyor çünkü, başörtüsü yasağını ağır bedeller ödeyerek, özel hayattan kamuya kadar her alanda bitiren bir lidere sabahlara kadar beddua ettirenler artık kimseyi inandıramıyor. Bu ülkenin insanları, şimdiye kadar cömertçe sundukları itibarı, karşılıksız verdikleri yardımları geri çektiler. Görmezden geldikleri kusurları bir kenara kaydetmeye başladılar. En önemlisi de, gölgelerinde büyüyen, her sıkıntıda sahip çıktıkları hareketin ülkeye ihanetini affetmez oldular. Gülen Grubu’nun geldiği nokta işte budur... Bir hareket kendisini ancak bu kadar hızlı ve etkili yok edebilirdi. Bunu başardılar... Kaynak Star 16.04.2014

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)