AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[Jurnal]

Sâlih (Aleyhisselâm) Semud kavmine gönderilen peygamber olup, Nuh (Aleyhisselâm)ın oğullarından Sam’ın neslinden, Hz.Âdem (Aleyhisselâm)’ın 19. kuşaktan torunudur.
Semud kavmi; Allâh-u Teâlâ’nın dinine karşı gelmelerinden ve azgınlıklarından dolayı Allâh-ü Teâlâ tarafından helâk edilerek yok edilen topuluklardan biridir. Kuran’da bildirildiğine göre Semud kavmi, gücü ve zenginliği olan, birçok sanat eserine sahip bir topluluktu. Âd kavmi helâk olduktan sonra felaketten kurtulanlardan olan Semud, Sam ile Hicaz arasındaki Hicr denilen yere yerleşti. Semud kavminin torunları Ad’ın helâk olduğu yere gidip yerleştiler. Reisleri de Cenda bin Amr isminde birisi idi. Zamanla bolluğa kavuşup Ad kavmi gibi azdılar. Taşlardan yaptıkları putlara taptılar. Kur’an-ı Kerimde şöyle anlatır: “(Allâh-ü Teâlâ) Ad (kavminden) sonra sizi halifeler kıldığını ve sizi yeryüzünde (güç ve servetle) yerleştirdiğini hatırlayın. Ki onun düzlüklerinde köşkler kuruyor, dağlardan evler yontuyordunuz. Şu halde Allah (Celle Celalûhü) nun nimetlerini hatırlayın, yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın. (Araf Suresi, 74)
Bir başka ayette ise Semud kavminin yaşadığı ortam şöyle tarif edilmektedir:
“Siz burada güvenlik içinde mi bırakılacaksınız?”
“Bahçelerin, pınarların içinde,”
“Ekinler ve yumuşak tomurcuklu göz alıcı hurmalıklar arasında?”
“Dağlardan ustalıkla zevkli evler yontuyorsunuz.” (Şuara: 146-149)
Bu yaşadığı refah ortamı içinde şımaran Semud kavmini uyarıp korkutması için Allah (Celle Celaluhu) Salih (Aleyhisselâm)ı elçi olarak gönderdi. Salih (Aleyhisselâm) kendi kavmi içinde tanınan biriydi. Küçük yaştan itibaren putlara tapmamıştı. Sâlih (Aleyhisselâm) onları putlara tapmaktan men edip azgınlıklarından sakındırdı. Onları imâna davet edip Hz. Nuh (Aleyhisselâm)ın dinini tebliğ etti. Ama kavmi, onun kendilerini, içinde bulundukları sapkınlıktan uzaklaşmaya çağırması karşısında şaşkınlığa düştüler. Birçok kavim gibi onlardan da çok azı Sâlih (Aleyhiselam)a imân etti, pek çoğu ise inkar inkâr ettiler. Salih (Aleyhisselâm)ı inkar edenlerin başında kavmin önde gelenleri vardı ve bu kişiler sahip oldukları maddî güce dayanarak peygamberlerine karşı düşmanca bir tavır takındılar. Salih (Aleyhisselâm)a iman edenleri güçsüz duruma düşürmeye, onları baskı altına almaya çalıştılar. Salih (Aleyhisselâm) kendilerini Allâh-ü Teâlâ’ya ibadet etmeye çağırmasına öfke duyuyorlardı. Bu öfke sadece Semud halkına özgü de değildi aslında; Semud kavmi, kendisinden önce yaşayan Nuh ve Ad kavimlerinin yaptığı hatayı yapıyordu.
Semud Kavmi Salih (Aleyhisselâm)a karşı gelmekte kararlıydı, hatta onu öldürmek için plan dahi yapıyorlardı. Dünya hayatının geçici süsleri ile aldanarak bunların hiçbir zaman yok olmayacağını zanneden Semud kavminin önde gelenlerini, Salih (Aleyhisselâm) “Siz burada güvenlik içinde mi bırakılacaksınız?” (Şuara: 146) sözüyle uyardı. Gerçekten de bu kavim, Allah (Celle Celaluhû)nun kendilerine vereceği azaptan habersiz olarak, azgınlıklarını şiddetlendirdiler.
Onların bütün hakaretlerine rağmen Sâlih (Aleyhisselâm) tatlı dille onları imâna çağırmaya devam etti. Allah Teâlâ taşkınlıklarından dolayı Semud kavminin kadınlarını kısır bıraktı. Ağaçlar kuruyup meyve vermedi, hayvanlar yavrulamaz oldu. Bu durum karşısında yola geleceklerine, Sâlih (Aleyhisselâm)a hâkâret edip ölümle tehdit ettiler. Peygamberliğinin ispatı için ondan bir mucize isteyip, mucize gösterdiği takdirde ona inanacaklarına söz verdiler. Kayadan bir deve meydana gelmesini istediler. Allâh-ü Teâlâ’nın izniyle, deve olmasını istedikleri kaya büyüyüp gebe bir deve haline döndü. Bu mûcize deve bir zaman sonra yavrulayınca, bazıları imân etti. Devenin memesinden akan sütten Semud kavmi kaplarını doldurdular. Sâlih (Aleyhisselâm) devenin kayadan çıkması üzerine kavmini uyardı: “Ey kâvmim, Allah (Celle Celaluhû)ya kulluk ediniz! Sizin için O’ndan başka ibâdet edecek hiç bir ilâh yoktur. Deveyi kendi hâline bırakınız! Sakın ona bir fenalık etmeyiniz! Sonra sizi çok elemli bir azap yakalar. İşte şu deve peygamberliğimin doğruluğuna bir delildir. Bu kuyunun suyunu, nöbetle muayyen bir gün devenin içme hakkı vardır. Muayyen bir gün de sizin içme hakkınız vardır. Sakın bu deveye fenâlık dokundurmayınız! Sonra sizi büyük bir günün azâbı yakalar.”
Ama Semud kavmi bu ikazı dinlemediler ve devenin ayaklarını kesip öldürdüler. Bu iğrenç işi dokuz kişilik bir grup yaptı. Üstelik Sâlih (Aleyhisselâm) ile de alay edip: “Eğer hakikaten peygamber isen bize vaat ettiğin azâbı getir” (Araf: 77) diyebilecek kadar inkar ve kibirde ileri gittiler. Salih (Aleyhisselâm) Allah’ın kendisine vahy etmesiyle, “üç gün içinde helak olacaklarını” bu topluluğa bildirdi.
Devenin bastığı yerden kan fışkırdığını, ağaçların yapraklarının kızardığını, kuyulardaki suyun kan kırmızısı, yüzlerinin sapsarı olduğunu gördüler ve birbirlerine haber verdiler. Allâh-ü Teâlâ, Sâlih (Aleyhisselâm)a o beldeyi terk etmelerini ve şiddetli bir azabın geleceğini vahyetmesi üzerine Sâlih (Aleyhisselâm), kendisine imân eden 4000 kişi ile birlikte orayı terk etti. Semud kavminin yüzleri ise kana boyanmış gibi kıpkırmızı, daha sonra da simsiyah oldu. Allâh-ü Teâlâ onları bir sabah vakti, Cebrail (Aleyhisselâm)’ın sayhası ile helak etti.
Semud kavminin muhkem binaları bile kendilerini kurtarmadı ve sayhanın şiddetinden hepsinin ödleri patlayarak can verdiler. Kur’an-ı Kerim onların helâkini şöyle anlatıyor: O zulmedenleri dayanılmaz bir ses sarıverdi de, kendi yurtlarında dizüstü çökmüş olarak sabahladılar. Sanki orada hiç refah içinde yaşamamışlar gibi. Haberiniz olsun; Semud (halkı) gerçekten Rablerini inkar etmişlerdi. Haberiniz olsun; Semud (halkına Allah’ın rahmetinden) uzaklık (verildi.). (Hud Suresi, 67-68)
Ancak birisi sayhadan kurtulmuştu. Bu Ebû Rigâl isminde birisi idi. Ebû Rigâl Semûd kavminin helâk olduğu sırada Mekke-i Mükerreme de Harem-Şerif’de idi. Bu sebepten dolayı ona musibetten bir şey isâbet etmedi. Harem’den çıktığında gökten bir taş düşüp onu öldürdü.
Resûlüllah (Sallalahu Aleyhi ve Sellem) Hicr’e uğradığı vakit buyurdu ki: “Mûcize istemeyiniz. Muhakkak ki Sâlih (Aleyhisselâm)ın kavmi mûcize istedi de, Allâh-ü Teâlâ onlara deve gönderdi. Deve bu yoldan suya gider, şu taraftan giderdi. Sonra onlar, Rablerinin emrinden (hak sözden) dönüp haddi aştılar. Allâh-ü Teâlâ’ın hareminde olan bir kişi dışında (ve imân edenler müstesna) Semûd kavminden herkesi helâk eden bir sayha onları yakalayıverdi” bunun kim olduğu sorusuna: “Ebû Rigâl’dir. Harem’den çıktığında isâbet eden azab ona da isâbet etti” dedi. Sâlih (Aleyhisselâm) bundan sonra imân edenlerle birlikte Mekke veya Şam taraflarına gitti (Elmalıya göre ise Filistin e gitti) , Remle’de yerleşti. Mekke’de vefat edip Kâbe-i Muazzama yanında defn edildi. Hz. Sâlih (Aleyhisselâm) ın deve mucizesinden hâriç başka mucizeleri şunlardır. Sâlih (Aleyhisselâm) ın duası üzerine meyvesiz ağaçların meyve vermesi, taştan su çıkması ve Semûd kavminden birnin Sâlih (Aleyhisselâm)ın çadırını yakmak istemesi, lakin çadırın yanmaması.


Copyright © Arifan Dergisi Tüm hakları saklıdır