04-13-2009, 18:21 | #1 |
BİZE SENDEN SONRA YAŞAMAK DÜŞTÜ...
BİZE SENDEN SONRA YAŞAMAK DÜŞTÜ Bir zamanlar n'olaydı da onunla aynı göğe bakıyor, aynı hurma ağacının altında dinleniyor olsaydım diye geçirirdim aklımdan. Bugünse emin değilim; emin değilim yüzüne bakabilecek olmaktan. Biz artık kendimizden bile emin olmadığımız günlere geldik. Oysa sen en düşman kesilenin bile dilinde emin olandın. Hiçbir yağmur arıtmıyor bizi. Arıtmıyor ve hatırlatmıyor bize onu göndereni. Ne sevdiğimiz bir şehir var ne de sevildiğimiz. Kendi içimizde bile gidecek bir yer bulamıyoruz. İçimizde yeşermeyen emniyet çiçekleri tomurcuklanmıyor dışımızda da. Sen ey soluğu çağlara şifa olan! Sen yamalı elbisen ile oturduğun o kuru hasırın üzerinde kaybolup gidiyorsun gökdelen bakışlı yüreklerimiz karşısında. Hiç kimse kahrolmuyor Ömer gibi ve istemiyor hiç kimse senin gibi ki dünya onların olsun ahiret bizim. Gündüzlerimiz bir sızı bizim, gecelerimiz ucube bir şey. Ne tenimizde bereket var, ne gönlümüzde, ne soframızda, ne sözümüzde. Ey karnına taş bağlayan adam! Ey bir gün olsun sofrasından tok kalkmayan. Yağlanmış gövdelerimizi taşımaktan yoruldu bizim ayaklarımız kollarımız bezgin günsonu evlere taşınan torbalardan. Dünya yetmiyor bize bir dualık yer yok kalbimizde Senden sonra yaşamak düştü bize çetin günlere kaldık sönmüyor içimizdeki yangın bir bakışın etmiyor cümlelerimizin toplamı N'olaydı o Allah ve Rasulünü sever dediğin sükeradan bir garip adam olaydım ellerinde yamadığın bir çarık olaydım razıydım kahrına yaşamanın. Bize senden sonra yaşamak düştü. muhammed varol öztürk
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
04-13-2009, 19:07 | #2 |
eline sağlık tesekkurler
|
|
04-13-2009, 22:15 | #3 |
mükemmel bir şiir teşekkürler..
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|