AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

Selam ile

Sözü fazla dolaştırmak istemiyorum..

Ölçüsüzlüğün tezahürü olan, lüks ve israf sizce nedir ?

İlimde israf..

Yemekte israf..

Sevgide israf..

Zamanda israf..

Ömürde israf..

Sözde israf gibi konularda görüş alış verişinde bulunmak isterim ehl-i forum ile.

Buyrun..

Milli Selametle

[dilemma]

İsraf dipsiz bir kuyunun adıdır..
Attıkça eksilir, eksildikçe yoksullullaşırsınız..
Hem somut hem soyut manada..

[ishakyilmaz]

Toplumların kanayan en büyük yaralarından biride israf olsa gerek..Bireylerin sınırsız olan ihtiyaçlarını sınırlı ihtiyaçlarla tatmin etme,bir bakımada kıtlığı lanse etmektedir.İsraf sadece yeme ve içmede yapılmamaktadır.Kardeşimiz bazı alanları çok güzel bir biçimde dile getirmiştir..İnsanlar sevgidede israf edebilirlar aslında..!Biz müslümanlar olarak gerçekten israf konusunda bilinçli ve duyarlı davranmalıyız.Ayeti Kerimde;Yiyiniz içiniz fakat israf etmeyiniz!sözünü kendimize şiar edinmeliyiz.Rabbimizin vermiş olduğu sonsuz nimetleri karşısında israf yerine şükür etmek elzem olandır..İsrafın sonu felakettir.Yeryüzünde milyonlarca aç,açıkta insan yaşarken bizler yediğimiz ve içtğimizin hesabını gözden geçirmeliyiz..!

[*AZRA*]

ZAMAN...
ZAMAN...
ZAMAN...
Bunu israf etmemeyi bi öğrensek hiç bişeyi israf etmeyiz diye düşünüyorum. Bunun diğer çok seye yardımı var bence
Herşeyden daha değerli olanı,geri getiremeyeceğimizi,her anın eksildiğini..ALLAH U Teala bizleri zamanını iyi değerlendiren altından daha değerli kılan kullarından eylesin inşallah...Amin!...

Asrın veba'sı israf hakkında söylenecekler bu kadarmı?

[Feride]

İlimde israf.. İlmi alandaki israfı,sadece belli eğitim gördüğümüz alanlarda değil, her türlü bildiğimiz doğruları, elimizden geldiğince paylaşmak, insanlara doğruları gösterebilmek suretiyle önleyebileceğimizi düşünüyorum. Tepkilere aldırmadan!..

Yemekte israf.. Bu da artık günümüzün değişmeyen ve hatta her geçen gün artan meselesi olarak karşımızda. Çoğu zaman, "onları da bulamayan insanlar var, neden böyle yiyecekleri israf ediyorsun" denilince, "ya işte doğru söylüyorsun da, ....." kelimeleri ile başlayıp, bir sürü bahaneler üretilir, her nedense..

Sevgide israf.. Sevgi, kalbin bir şeye tutulması, gönlün o şeye meyletmesidir. Sevginin merkezi ise, kalptir. Kalp, gıdasını sevgiden alır. Sevgisiz kalp , katıdır, duygusuzdur, hastadır ve hatta bana göre ölüdür!..

"Sevginin israfı mı olur, sevgi ruhun gıdasıdır" diyebiliriz. Ancak, bazı sevgiler var ki aşırı..Bu da bana maddi bağlamdaki sevgileri çağrıştırıyor..Allah sevgisi dışındaki kalpleri; dünya sevgisi, kadın sevgisi, mal sevgisi, çocuk sevgisi, ana-baba sevgisi, para sevgisi, eğlence sevgisi, yemek sevgisi, kıyafet sevgisi, süslenme sevgisi, makam ve mevki sevgisi gibi olumlu veya olumsuz sevgiler doldurur. İşte bunlardaki aşırılıklar, israftır kanaatimce..

[Ak_Kelebek]

Dinimizde abes, lüzumsuz şeyleri yapmak, caiz değildir. Mesela boş ve lüzumsuz yere birşeyler karalamak, israf ve abestir. Burada birkaç israf vardır. Zaman, emek, enerji, kâğıt, kalem, mürekkep. Hepsinden mühimi de faydalı bir şeyle meşgul olunmamak...

Eğer dünyadaki her ferdin boşa harcadığı zaman, enerji ve emek hesaplansa, dünyada açlık ve yokluk içinde kıvranan milyonlarca insanın ihtiyaçlarına kâfi gelebilecek zaruri meta üretilebilirdi.

İsrafın miktarı ne olursa olsun zararı büyüktür. Küçük sanılan şeyler, yanyana geldiği zaman büyük rakamlar, değerler ortaya çıkar. Damlaya damlaya göl olur, atasözü meşhurdur. Dakikada on damla kaçıran bir musluk ayda 170 litre su akıtmış olur..

Malı, dinin ve mürüvvetin uygun görmediği yerlere dağıtmaya israf denir. Mürüvvet, faideli olmak, iyilik yapmak arzusudur. Dine uymıyan israf, haramdır. Mürüvvete uymıyan israf tenzihen mekruhtur.

Semavi dinlerin hepsinde Allahü teâlâ kötü bir huy olan israfı yasak etmiştir. Dinimizin boşu, abesi, haramı, israfı yasaklamasında insanların saadeti, refahı, adaleti ve herşeyi yatmaktadır.

Cimrilikten Kötüdür

Dinimizde, cimriliğin, israftan daha çok kötülenmesi, israfın cimrilik kadar kötü olmadığını göstermez. Cimrilğin daha çok kötülenmesi, insanlardan çoğunun mal biriktirmeye meyilli olmasındandır. İsrafın kötülüğünü göstermek için, Allahü teâlânın (Yiyin, için, fakat israf etmeyin! Elbette Allahü teâlâ israf edenleri sevmez.) [Araf 31] ve (İsraf etme! İsraf edenler, şeytanların kardeşleridir.) kelamı yetişir. (İsra 26,27)

(Mallarını israf edenlere birşey vermeyin!) emri ile müsrifleri en kötü şekilde vasıflandırıp, (Mallarınızı sefihlere vermeyin!) buyuruyor. (Nisa 5) Firavnı kötülerken (O, israf edenlerden idi) buyuruyor. Hz. Lutun kavmini de, (Siz, israf eden kavimsiniz!) diye kötülüyor. (Zuhruf 5)

Ne israf etmeli, ne de kısmalıdır. Bunların ortasını bulmak ise makbuldür. Buna iktisad etmek denir. Cömertlik de malını iktisad ile kullanmaktır. Resul-i Ekrem efendimiz de cömertlik ile emrolunmuştur. Kur'an-ı kerimde buyuruluyor ki:

(Elini boynuna bağlayıp cimri kesilme, büsbütün de açıp israf etme!) [İsra 29]

Allahü teâlâ, salihleri, cömertleri överken buyuruyor ki:

(Onlar sarfettikleri zaman ne israf ederler, ne de cimrilik. İkisi arasında orta bir yol tutarlar.) [Furkan 67]

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(İktisad eden sıkıntı çekmez.) [İ. Ahmed]

(İktisad eden zenginleşir, israf edeni fakirleşir.) [Bezzar]

(Yiyip için, giyinin ve tasadduk edin. Fakat israf ve kibirden sakının!) [Buharî]

(Kıyamette herkes, şu dört suâle cevap vermedikçe hesabdan kurtulamaz:

1- Ömrünü nasıl geçirdi?

2- İlmi ile nasıl amel etti?

3- Malını nereden, nasıl kazandı ve nerelere harcetti?

4- Cismini, bedenini nerede yordu, hırpaladı?) [Tirmizî]

Şeytanın Kardeşleri

İsrafın zararları, israf edenlerin şeytana, Firavna ve Hz. Lutun kötü kavmine benzetilmesi ve Allahü teâlânın bunları sevmemesi ve bunlara sefih demesi ve ahırette azab çekmeleri, dünyada aşağı, muhtaç duruma düşmeleri ve pişman olmalarıdır.

İsrafın kötü olmasının birinci sebebi, malın kıymetli olmasıdır. Mal, Allahü teâlânın verdiği bir nimettir. Ahıreti kazanmak, mal ile olur. Dünya ve ahıret, mal ile intizam bulur, rahat olur. Hac, cihad sevabı mal ile kazanılır. Bedenin sıhhat, kuvvet bulması, mal ile olur. Başkasına muhtaç olmaktan insanı koruyan maldır. Sadaka vermek, akrabayı dolaşmak, fakirlerin imdadına yetişmek mal ile olur. Mescidler, mektepler, hastaneler, yollar, çeşmeler, köprüler yaparak insanlara hizmet de mal ile olur. Peygamber efendimiz buyuruyor ki:

(İnsanların en iyisi, onlara faydası çok olanıdır.) [Kudai]

İnsanlara yardım etmek için çalışıp para kazanmak, nafile ibâdet etmekten daha çok sevabdır. Cennetin yüksek derecelerine mal ile kavuşulur. Mal kıymetli olunca, onu israf etmek elbette kötüdür.

Mal nimeti

Hadis-i şeriflerde buyuruldu ki:

(Allahü teâlâ, bir kuluna mal ve ilim verir. Bu kul da haramlardan kaçınır, akrabasını sevindirir, malından hakkı olanları bilip verir ise, Cennetin yüksek derecesine kavuşur.) [Tirmizî]

(İki şeyden birine kavuşana gıbta etmek, imrenmek yerinde olur. Allahü teâlâ bir kimseye İslâm ilimlerini ihsan eder. Bu da, her hareketini, bilgisine uygun yapar. İkincisi, Allahü teâlâ, birine çok mal verir. Bu da malını, Allahın razı olduğu, beğendiği yerlere harceder.) [Müslim]

(İyi kimseye malın iyisi, ne güzel yakışır.) [Berika]

Süfyan-ı Sevri hazretleri (Bu zamanda mal, insanın silahıdır. İnsan canını, sıhhatini, dinini ve şerefini mal ile korur.) buyurdu. Büyük bir nimet olan malı israf, Allahü teâlânın nimetine kıymet vermemek, nimeti elden kaçırmak, küfran-ı nimet, yani şükretmemek olur. Bu ise, nimeti verenin azab etmesine sebep olacak büyük bir suçtur. Nimetin kıymeti bilinmez, hakkı gözetilmezse elden gider. Şükredilir ve hakkı gözetilirse elde kalır ve artar. Cenab-ı Hak (Şükrederseniz, verdiğim nimetleri artırırım.) buyuruyor.

(İbrahim 7)

Resûlüllah 's.a.v.' buyurdu: 'Az yemek ve az içmekle, nefsinizle ci-had ediniz. Zira az yemenin ve az içmenin sevabı, kâfirlerle cihad etmenin sevabı gibidir. Allah katında az yemenin ve içmenin sevabından daha makbul sevap yoktur.' Yine buyurdu ki: 'Midesini yemekle dolduranın, gök melekûtuna çıkmasına yol vermezler.' Peygambere: Efdal ''en üstün'' kimdir?" diye sorduklarında:

"Az yiyen, az içen, az gülen ve avret yerini örtecek kadar elbise ile kanaat edendir" buyurdu. Yine buyurdu: "Bütün hallerin efendisi ve büyüğü az yemektir." Yine buyurdu: "Avret yerinizi örtünüz, midenizin yarısını dolduracak kadar yiyiniz. Zira bu peygamberlik hususiyetinden bir cüzdür." Yine buyurdu: "Düşünmek, yani Hak Teâlâ'nın zatını ve sıfatlarını düşünmek bütün ibadetlerin yarısıdır. Az yemek ise, ibadetin tamamıdır." Yine buyurdu: "Hak Teâlâ katında en faziletliniz devamlı tefekkür edip az yemek yiyendir. Hak Teâlâ katında en sevimsiz de çok yemek yiyip çok uyuyanlar ve çok gülenlerinizdir." Yine buyurdu: "Hak Teâlâ az yemek yiyen kulları ile meleklerine övünür ve: "Ey meleklerim! Şu kuluma bakın, ben onu yemek isteğiyle mübtelâ kıldığım halde, o benim için istediğini bırakıyor. Şahit olun ki, benim için bıraktığı her lokmaya karşılık bir büyük derece ihsan edeceğim." Ve buyurdu ki: "Çok yemek ve içmekle kalbinizi öldürmeyiniz. Çünkü kalp ekin gibidir. Ekine fazla su vermekle bozulur." Yine buyurdu: "İnsanın doldurduğu en kötü ve en aşağı kap karnıdır." Yine buyurdu: "İnsana, belini doğrultacak birkaç lokma yetişir. Eğer bu derece yapamazsa, karnının üçte birini yemeğe, üçte birini içmeye ve üçte birini de teneffüs etmeye ayırsın." Diğer bir rivayette: "Bir kısmını da Allah'ın zikri için ayırsın" diye buyurulmuştur.

İsa (a.s.) buyurur ki: "Kalbinizin Allah'ı görmesini istiyorsanız kendinizi aç ve susuz tutun." Peygamber (s.a.s.) buyurur ki: "Şeytan, insanın vücudunda, kanın damarlarda dolaşması gibi dolaşır. 0 halde siz az yemekle Şeytanın geçiş daraltınız." Yine buyurdu: "Mü'min bir barsak ile, münafık yedi barsak ile yiyor." Hadisin mânası şudur: Münafıkın yemesi; mü'mininkinden yedi kat fazladır.

Hz. Aişe (r.a.) buyurur ki, Peygamber buyurdu: "Daima Cennetin kapısını çalın; belki açarlar." "Ne ile Cennet kapısını çalalım?" dedim. "Aç ve susuz kalmakla" buyurdu.

Ebu Huzeyfe (r.a.) bir gün Peygamberin yanında geğirdi. Peygamber: "Bu fiili bırakın. Zira bu dünyada çok fazla yiyen, öbür dünyada çok fazla aç olur."

Hz. Aişe buyurur ki: "Peygamber hiçbir zaman doyuncaya kadar yemezdi. Bazen çok aç kaldığına acırdım. Birgün elimi mübarek karnı üzerine koyup: Sana canım feda olsun, ya Resûlallah! Dünyadan aç kalmayacak kadar faydalansan ne olur? dedim. "Ey Aişe! Benim peygamber kardeşlerimden Ülülazim olanlar benden daha ileri gitmişler ve herbiri Hak Teâlâ katında çeşitli ihsanlara kavuşmuştur. Korkarım ki, eğer dünya nimetlerinden faydalanırsam, benim derecem onların derecesinden aşağı olur. Birkaç gün sabır etmeyi, kıyamet gününde az nasip almaya tercih ederim. Hem de kardeşlerime ulaşmak kadar sevdiğim birşey yoktur" buyurdu.

Hz. Aişe (r.a.) der ki: "Allah'a yemin olsun ki, Peygamber bunu söyledikten sonra bir haftadan çok yaşamadı."

Fatımatü'z-Zehra eline bir parça ekmek alıp Peygamberin yanma geldi. Resûlüllah: "Ey Fatıma! Bu nedir?" buyurdu. Fatıma: "Ya Resûlallah! Bir ekmek pişirdim, sensiz yiyemedim" dedi. Resûlüllah buyurdu ki: "Ey Fatıma, üç günden beri babanın ağzına girecek yemek bu getirdiğin ekmektir." Ebû Hüreyre der ki: "Hiçbir zaman Peygamber evinde üç gün üstüste buğday ekmeğini doya doya yememişlerdir." Ebu Süleyman-ı Daranî der ki: "Akşam yemeğinden bir lokma az yemeği, gece sabaha kadar namaz kılmaktan evlâ görürüm." Fudayl bin Iyad kendi nefsine hitaben: "Neden korkuyorsun, aç kalmaktan mı? O nerede?.. Cenab-ı Allah açlığı Muhammed Mustafa ve ashabına nasib etmiştir. Sana ve senin gibilere onu nasib etmez" derdi.

Kehmeş (Rahmetullahi Aleyh) dedi ki: "Allahım, beni aç ve çıplak tutuyorsun, geceleri beni kendinle başbaşa bırakıyorsun. Bu dereceyi hangi ibadetle buldum. Bana yaptığın ihsanı ancak velilerine yaparsın." Malik bin Dinar der ki: "Saadetli, yalnız kifayeti kadar zahiresi olup kimseye muhtaç olmayan kimsedir" dedi. Muhammed bin Vasi: "Saadetli, sabah, akşam aç olan ve bununla Hak Teâlâ'ya şükür edip halinden razı olan kimsedir." Sehl-i Tüsterî der ki: "Akıllı ve basiretli olan büyük zatlar düşündüler, din ve dünyaya aç kalmak kadar faydalı birşey bulamadılar. Âhiret içinde doya doya yemek yemek kadar zararlı birşey bulamadılar." Abdulvahid (r.h.a.) der ki: "Hak Teâlâ aç kalmayan hiçbir kimseyi dost edinmedi; su üzerinde yürümeyi de yalnız aç kalanlara ihsan etti ve tayy-ı mekân edip bir gecede nice fersah yol yürümeyi de ancak aç kalanlara verdi." Hadiste: "Musa (a.s.), Allah ile konuştuğu kırk gün hiçbir şey yemedi." buyurulmaktadır.

[Feride]

Ak kelebek, sen olayı kökünden hallettin..Daha heralde kimseye edecek kelam kalmaz..: D teşekkürler..

[ishakyilmaz]

Değerli kardeşlerim kendi fikir ve düşüncelerimizi paylaşırsak daha verimli olur diye düşünüyorum.Hazıra konmamaya çalışalım,biraz olsun böyle ciddi konularda kafa patlatmak en güzelidir..

[Ak_Kelebek]

Feride Nickli Üyeden Alıntı

Ak kelebek, sen olayı kökünden hallettin..Daha heralde kimseye edecek kelam kalmaz..: D teşekkürler..

Sadece biraz paylaşım yapmıştım