AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[Cihannur]

Özlem Albayrak



Türkiye'nin mutantları

Aslında çok daha önce kullanılmaya başlanan, ama Kobani kalkışması sonrasında yaygınlaşan 'Cihangir Solcusu' kavramı, uzun süredir gözlemlediğim bir sosyal grup hakkında yazma ihtiyacı doğurdu.

Ama önce, bazı 'solcu'ların ilkin Gezi süreci, ardından Kobani olaylarındaki şiddet meşrulaştırıcı söz ve eylemleriyle yakıştırıldıkları bu kavramın yeni olmadığını söylemek gerekiyor. Cihangir solcusu stereotipi eskiden bu yana sahnedeydi, farklı görevler icra etti. Ama bir süredir, aldığı en büyük risk; karşılığında her ay on binlerce Türk Lirası aldığı köşesinde, programında, milyonlar kazandığı şirketinde otururken; toplum piramidinin en alt katmanında bulunan ve coplanmak, yaralanmak, ölmek tehdidiyle bizzat yüzyüze bulunan yoksul, işsiz, işçi üzerinden şiddeti yücelten, yoksulları şiddete teşvik eden halktan kopuk sol burjuvaziyi tanımlıyor.

Gezi'de hayatını kaybeden Berkin Elvan ve diğerlerine yakılan 'solcu' ağıtların bunca eleştirilmesinin sebebi de, bu aktörlerin hem Koç'u, Türkiye'yi AK Parti'den kurtaracak yeni 'mavi gözlü' ilan eden hem de Soma'da olanların hesabını, asla bir sistem sorgulamasına girmeden 'yoksul halk hassasiyeti' sopasıyla Erdoğan'dan sormaya kalkanlarla aynı kişiler olmasıydı.

Hayatı, birbiriyle kesişen neredeyse hiçbir doğrusu bulunmayan, bambaşka çerçeveler, inanç biçimleri ve davranış kodları üzerinden yorumlayanların; sözgelimi cemaatçilerle Doğan Plaza üyelerinin Twitter üzerinden tatlı tatlı paslaştıkları zamanların üzerinden yıllar geçmedi. Üstelik, geçtiğimiz günlerde Türkiye'nin huzurunu yaralayan Kobani taşkınlığını överken kullanılan dil de, tıpkı Gezi sürecindeki gibi şiddeti şirin gösterme, hatta meşrulaştırma girişiminden başka bir şey değildi.

Polis kurşununa lanetler okuyup ekmek almaya giden 15 yaşındaki yoksul Berkin için aylarca ağıt yakanlar, kurban eti dağıtırken PKKlı'lar tarafından kafası taşla ezilerek öldürülen 16 yaşındaki yoksul Yasin'in trajedisini ağızlarına bile almadı...

Son yıllarda, normal şartlarda sol görüşlü bir aydının yapması gerektiği gibi, Alevilerin toplumun dezavantajlı gruplarından birini oluşturduğunu, dinî kimlik haklarının ivedilikle teslim edilmesi gerektiğini sıklıkla telaffuz etmeye başlayanlar; Dersim'deki 37-38 katliamında nelerin olup bittiği, katliam emrini kimin verdiği gibi konular açılır açılmaz ya inkârı, ya suskunluğu tercih etti. AK Parti dönemi öncesinde ise suskunluk o raddedeydi ki; Türkiye'nin de, Alevilerin de zaten böyle bir problemi yoktu, hiç varolmamıştı.

Kobani olaylarının PKK'lı katillerine yönelik kızgınlığı bile, 'Güneydoğu'da yaşayan Kürtlerin Kobani'deki soyadaşları için eylem yapmaya hakları yok mu yani?' diyerek temize çekenlerin büyük kısmı, 90'larda hapishanelerdeki ölüm oruçlarını sona erdirmek üzere başlatılan ama onlarca mahkûmun yakılarak ölüme gönderilmesi sonucunu doğuran 'Hayata dönüş' operasyonunu 'işte devletin gücü' mealine gelen başlıklarla çılgınca destekliyor, zaten bir uzantısı oldukları devletin sopasıyla vatandaşın gözünü korkutma görevini yerine getiriyor, devlet eliyle mahkûm öldürmeyi alkışlıyorlardı.

Türkiye'nin çelişkilerden çelişki beğenen grupları ve onların varoluşsal tezatlıklar taşıyan davranış biçimleri elbette saymakla bitmez. Ancak asıl sözetmek istediğim ve 'yerim dar olduğu için' sadece değinmekle yetineceğim son örnek; hiç de azımsanmayacak sayıdaki MHPli'nin, yani geleneği ve dinî hassasiyetleri de Türkçülük kadar önemsediği varsayılan bazı ülkücülerin, hükümete muhalefet yolunda ulusalcı solla kurduğu derin ünsiyet...

Ben ne Perinçekleşmiş MHPli'ler gördüm diyeyim, ötesini siz anlayın.

Sözün özü; Türkiye'de bir ülkücüyü ulusalcı Kemalist solcularla tamamen aynı fikirdeyken yakalayabilir, bir Türkçü sosyaliste rastlayabilir ve ondan Erdoğan'ın ülkeyi ABD'ye sattığı tiradını dinleyebilir, bir komünist muhalifin devletin 1915 olaylarıyla ilgili yaptığı taziyeye ateş püskürdüğünü görebilir, 6-7 Eylül olaylarıyla ilgili 'şartlar' açıklamasını yapanları Hrant Dink'in katledilmesini hükümete yıkarken izleyebilirsiniz pekâlâ... Che tişörtü giyerek ABD'yi yardıma çağırmak ya da kendine büyük ihtimal feminist, solcu diyen kadının, muhalefet ettiği Başbakan'ın eşine ya da kızına ağza alınmayacak laflar döşenmiş dövizlerle kameralara sırıtarak poz vermesi de öyle...

Davranış, inanç, ideoloji sacayaklarında yükselen mutant eyleme, söyleme biçimleriyle dolu ortalık yani. Buna, toplumun bireylerden oluştuğu, bireylerin de içinde yaşadıkları dünyaya atfettikleri anlamlardan meydana geldiği itirazını yöneltebilir; çıkarların, gündelik siyasi faydanın oluşturduğu şartlarla belirlenmiş bireyden geniş bir tutarlılık beklemenin gerçekçi olmadığını savlayabilirsiniz. Ya da olan bitenlere yüzyılın ilkesizliği olarak da bakabilirsiniz... Siz seçiniz...

Kaynak

Yeni Şafak 17.10.2014