![]() |
#1 |
![]() Yokluğunda bütün bedenim ağır yanıklarla erir
sandım… Sesim titrer, Korkular beynimi yağmalar sandım… Senden apansız uzak düşünce, Artık iflah olmam sandım… ![]() Ayrılığın en acı hallerini yaşadım tabi.. Kendime vurdum… Evlerin ışıkları yanarken , Sokaklarda tek başıma olmadığın her yere yürüdüm….. Otomobillerin farları vurunca yüzüme ellerime kapanıp gizlendim… Yanaklarımı işleyen göz yaşlarımı görmesinler diye, duvar diplerinde seni ağladım/sana ağladım… ![]() bir ışık doğdu üzerime.. Söylenen tek bir sözle et-kemik yığını bedenime yeniden can geldi……… Nice bilinmeyenleri olan bu denklemi çözdüm ben… hayat sensiz de yaşanıyor!!!!! Adını sildim pencerenin buğusundan.. Güneşin batışındaki kızıllıklarda kendimi buldum.. Kendimi../ nasıl da özlemişim…. ALINTI
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|