12-18-2008, 00:38 | #1 |
Aşk'a sürülen son saniyelerin kokusu ......
çok yönlü bir sevdanın içsel çöküşündeki hiçliğin sitemlere yazılmış serenatlarının tutuşturduğu bir yangında kırılan yürek parçalarından sızan kanla çizilen bir tablo içimdeki aşkın dışavurumu kutsal suyun tılsımında soyunuyor mahremiyeti dil değmemişliğin ve ellerim kan kokuyor toprağın bağrında içimde sırnaşan pespaye arzular dağladıkça yaraları yalanlar dökülüyor düşleri inkar eden kandırılmış öğretilerden sıyrıldıkça daha da çirkin geliyor hayat hiçbir sözle temizlenmeyecek karalıkta gece çökmüş üstüne oysa ki geceleri bile yıldızlar aydınlatıyor kangren olmuş bir suskunluk koy verip akıyor damarlarımda yaklaşıyor orağını almış azrail’in adım sesleri kemiriyor içimi sen kokan yalnızlığımın son saniyeleri hiçliğin kokusu yayılıyor ortalığa yavaş yavaş son meyveydi dalımdan koparılan eline aldığın içinin çürümüşlüğünde dibine düşen bir son oldu ekşimtırak tadını iyi belle yüreğim sana karşı çürüyor ve sen sinmiş sensizliğin üzerinde bu aşk ölüm kokuyor ATILLA GULER
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|