AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

Herkesin bir İsmail'i var

"Sevdiğiniz şeylerden yolunda harcayıncaya kadar cennete ve iyiliğin
en güzeline (birr) eremezsiniz..." (Al-i İmran 92)

Bu ayet nazil olunca, dinleyicilerden Ebu Talha (ra), dünyada en çok
sevdiği şeyini; "Birha" ismindeki hurma bahçesini, tasadduk etmiştir. Zeyd
bin Harise (ra) ise; "Seyl" ismindeki hızı ve hünerleriyle ünlü atını
bağışlamıştır.

Herkes, en çok sevdiğinden ve en çok sevdiği kadarıyla, kendisinden
ayırarak yaklaşmış Rabbine... Herkesin bir İsmail'i var...

Ayet; infak, tasadduk ve paylaşımı çağıran haliyle, bizleri iyiliğin en
güzeline yani "birr"e davet ediyor. Ama ne olursa olsun "sevdiğimiz
şeylerden ayrılmayı" dile getiriyor. Yani bilemiyorum, Ebu Talha'nın başka
bahçeleri de var mıydı? İçlerinde en sevdiği bahçesini mi ikram etmişti
sadaka olarak? Veya Zeyd b. Harise'nin atları içinde en çok tuttuğu belki
de arkadaş bildiği "Seyl"den başkası var mıydı?.. Bilmiyorum. Ama bildiğim
ismi ve künyesiyle hadis tarihine geçmiş bir bahçeden... İsmi, hünerleri ve
künyesiyle dini kaynaklarda zikredilen bir attan söz ediyoruz...

Sevmeselerdi zaten isim koymazlardı, sevmeselerdi zaten tasadduk
etmezlerdi... Anahtar kelime; sevmek... Sevdiğinizden koparak,
alıştığınızdan ayrılarak, kalbinizde yer etmişten vazgeçerek yapılan bir
yürüyüş bu...


Burada; şimdiye kadar çok sevip alıştığınız ve yaşama şekli olarak
benimsediğiniz bir şeyi değiştirmekten ve feragat etmekten söz ediyoruz.
Ömer Bin Abdülaziz, yoksullara ve çocuklara en çok şeker dağıtmayı
severmiş. Sebebini soranlara da; "Çünkü ben en çok şekeri severim"
dermiş.
Geniş manasıyla düşünecek olursak; sevdiğimiz, tutkuyla veya
vazgeçemediğimiz alışkanlıklarla bağlı olduğumuz "şey"lerden kopmanın
ruhumuzda sebep olduğu infilakların da "birr"e dair bir imkân olduğunu
fark edebiliriz... Bendeniz içimizde; "hidayet" ve "birr" kavramlarının
buluştuğunu düşünüyorum. Rabbinizden aniden geliveren ve kendinizi bir
kuş gibi hafif hissettiğiniz hidayet sevinci ile vazgeçtiğimiz ve başkalarına
bıraktıklarımız arasında mühim bir ilişki var... Sevdiğimiz halde
kaybettiğimiz, sevdiğimiz halde vazgeçtiğimiz, sevdiğimiz halde
bağışladığımız ve pay ettiğimiz hemen her şeyde, biraz daha
değişiyoruz...İç devrimin veya rabbani hidayetin, "sevdiklerimizden
vermekle" çok yakın bir ilişkisi var...

Başörtüsü yasakları yüzünden, çok sevdiği okulundan, mesleğinden veya
tutkuyla bağımlısı olduğu toplumsal statü veya yaşamından vazgeçmek
zorunda kalan kardeşlerim de bilsinler ki; "birr"e varmanın yolu, çok
sevdiğinden vermekten geçer,,,,

Tutkuyla sevip bağlandığımız şeyleri, bizim dışımızda gelişen sebeplerle
kaybediyorsak bu kaybediş bizi masum ve mazlum kılacaktır. Tutkuyla
sevip bağlandığımız şeylerden kendi rızamızla vazgeçtiğimizdeyse bu
kaybediş bizi, hem mazlum ve masum hem de şeref sahibi ilan edecektir.

Kimi atını, kimi şekerini, kimi ise bahçesini verdi...
Siz de gençliğinizi ve hayatınızı verdiniz. kabul etsin, ... Cenab-ı
Hakk "birr"e erenlerden eylesin..

Siz hayatınızda hiç sevdiğiniz bir şeyi kaybettiniz mi?
Severek bağlandığınız, kaç şeyden vazgeçtiniz?