AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[SSS]

Hemşerilik, daha doğrusu hemşehrilik.
Kültürümüzün önemli bir olgusu. Ülkemizin tümünde geçerli fakat Ankara’nın doğusunda daha da belirginleşen ve Doğu ve Güneydoğu illerimizde çok daha önem kazanan bir olgu.
Bulunduğu ilin dışına çıkan aynı ilin, aynı yörenin insanlarının dayanışması.
Birbirlerini daha sempatik ve cana yakın görmeleri.
İlleri dışında birbirleri ile yardımlaşma geleneği ve duygusu.
Bu duygu nüfusu az illerimizde daha yoğun hissediliyor. Büyük şehirlerde az ve hatta İstanbul gibi metropolde hiç kalmıyor.Hemşerilik olgusu Ankara’dan B'atıya gittikçe daha azalıyor.
Ege ve Akdeniz kıyılarında illerimizde ise kaybolmasa dahi önemini yitiriyor.
Bu şekli ile biraz azınlık duygusuna benziyor.
Bunu en iyi şekilde Millet Meclisimizde görebiliriz.
Doğu ve Güneydoğu illerimiz milletvekillerinin ziyaretçileri her an fazladır.
Bu yörelerin milletvekilleri tüm ziyaretçilerini özenle dinler ve işlerini halletmeye azami çabayı gösterirler. Görüşmeleri öğle yemeği zamanına yaklaşmış ve kapsamışsa meclis lokantasında karınlarını doyururlar. Böyle davranmazlarsa yörelerinde kınanırlar.
Batı illeri millet vekillerimizin ziyaretçileri azdır. Ve hatta bazıları da, hemşerilerine bir gün önce telefonla randevu verirler. Ama randevu günü ve saatında nasıl olursa birden komisyon toplantıları çıkar ve makam odalarında bulunmazlar. Bu bir genelleme değil ama bazıları hemşerilerinden kaçarlar. Doğu ve Güneydoğu illeri milletvekilleri gibi hemşerileri için fazla çaba göstermezler.
Çarpıcı bir örnek daha vereyim:
Bundan 10-15 sene kadar önce Anavatan partisi iktidarda iken Eskişehir ilimizde Anavatan il başkanlığına Eskişehir’de ikamet eden ve ticaret yapan Malatya kökenli biri il başkanı seçilmişti. Bir iki sene sonra Eskişehirliler fark etti ki. Eskişehir’deki il müdürlerinin ve bu süre içinde Devlet kurumlarına işe alınan daimi ve geçici işçilerin büyük çoğunluğu Malatyalıdır.
Hemşerilik duygusu ve olgusu; geri kalmışlık, kırsal kesimlik izleri taşıyan ve modern çağa pek uymayan bir gerçeğimizdir.
En iyi bir şekilde de '' Kültür, sosyal yardımlaşma ve dayanışma dernekleri '' şeklinde kendini gösterir.
Yeri ve zamanı geldiğinde hakkaniyet ve liyakat olgularını zedeleme aracıdır.
‘’ Çamurdan olsun, benim yöremden olsun ! ‘’ şeklindeki halk deyimi ile net bir şekilde açıklanır.
Kültürel gelişme arttıkça geçerliliği de azalacak ve zaman içinde kalmayacaktır belki de:
Çünkü;Kişilik olarak kendilerini yeterli bulamayanların toplum içinde ayakta kalabilmek için birbirlerini destekleme duygusudur.