![]() |
#1 |
![]() S evdanı ben yüreğimde bir gül gibi taşıdım, E n kurak mevsimde bile onu hiç soldurmadım, N eymiş, gülün dikeni batarmış, olsun! Delice sevdim; İ nan bana en kırmızı güle Sen’in adını verdim… S evdanı ben yüreğime bir hançer gibi sapladım, E n büyük devâmsın, yaramı yine Sen’inle kapladım, V elâkin sevdiğim hasretin içimi habire yakar, İ smin dilimin katığı her an adını anar. Y okluk olarak görmedim ölümü, inşallah vuslâtım olacak O nca günahına rağmen bu kul, ümitle kapında duracak; R abb’imden (cc) dilerim ki şefâatine nâil kılacak, U mmânlardan büyük rahmeti bu mücrim kirletemez, M akama yakışırca muamele görmeden kapıdan asla döndürülemez. H ayalinle avunuyorum ey Sevgili! Vasıflarına hayranım, A llah’ın (c.c) muhabbet duyduğu, ömrüne kasem ettiği Sultanım; B ilsen ruhum ten kafesinde vuslât hasretinden nasıl çırpınıyor, İ smini her anışımda burnumun direği hasretle sızlıyor. B ilirim vefâsızım, Sana hakkıyla ümmetlik yapamıyorum, A llah’tan (cc) getirdiklerini layıkıyla aktaramıyorum, L âl oluyor dilim ne zaman Sen’den bahsetmeye yeltense, L âtamamdır en süslü sözlerim dahi Sen’i anlatmıyor ise. A şkının delili Sen’inle aynileşmektir, kulluğun zirvesinde yatan, H ÂBÎBİM hitabına şahsında bizi de bir nebze ulaştıracak makam…..
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|