![]() |
#31 |
![]() Ankara'da Sonbahar... Ankara'da aşk'a dokundum akşamında bir sonbaharın kara bir ateşti gözleri... bir tufan gibi yıkıp geçti benliğimi gözlerinin alevi tutuşturdu ellerimi... aşk'a dokundum, susadım, yandım... küllerimi savurdular bir öyküye, herşey birşeye, birşey herşeye dönüşüyordu ve ruhumun çöllerinde, bir mecnun dolaşıyordu... gözlerimden bir yaprak düşüyordu ben düşüyordum en yüksek noktasından, kurumuş bir ağacın... ölümün, aşkın ve inancın kuruduğu bir çöle dönüşüyordum... Ankara'da bir sonbahar yorgunuyum artık, sarardı ellerim güz yağmurlarıyla... aşka dokundum bilmeden öleceğimi... gözlerinin ışığı kararttı geleceğimi... benim için artık ne sen varsın, ne ankara, ne bahar... ruhuma kefen oldu okyanusun serin rüzgarları, ve kurumuş yaprakları bir ağacın yolcuyum kanadında bir kırlangıcın... aşkın ötesindeki mevsim; bu sonbahar... Eşref Günaydın |
|
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|