AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[Bilal Baştan]

Son yapılan YGS'deki şifre iddiaları (en azından şimdilik) beni tatmin edecek bir biçimde açıklanamadı.
Benim gibi iyimser bir insan tatmin olmuyorsa toplumumuzdaki klasik kötümserler nasıl tatmin edilebilecek bilmiyorum.

Bu yılki sorun, ne ilk sorundur ve korkarım ne de son sorun olacak. ÖSYM'deki uzman arkadaşlar farklı isimler altında bu "giriş sistemi" üzerinde yarım yüzyıldır çalışıyorlar. Ama gene de bir sonuca ulaşmaları mümkün olmadı. Hele iletişim teknolojisinin böylesine geliştiği bir dünyada "kaçakları" engellemek pek mümkün görünmüyor.

Xxxxxxxxx

Bundan birkaç yıl önceydi. Bir arkadaşın bahçesinde "mangal" yapıyorduk. Arkadaşımın damadı sürekli resim çekiyordu. "Metin, bu çektiğin resimleri bize de gönder" dedim.

"Tabii" dedi. O sırada Ayşegül cep telefonuyla konuşuyordu. Metin, "Ayşegül, senin telefonda bluetooth (umarım doğru yazmışımdır) var mı?" diye sordu.

Olumlu yanıt alınca "Telefonu masaya koy ve bana çevir" dedi. 10-15 saniye sonra benim kuşaktan olan arkadaşlarımın inanılmaz gözleri(!) önünde çekilen tüm resimler Ayşegül'ün telefonuna aktarılmıştı.

O günden sonra, iletişim konusunda, fazla düşünmemeye karar verdim. Böyle bir şeyi Ortaçağ'da yapmayı bir tarafa bırakın, düşünseniz ve konuşsanız, "büyücü" diye yakılırdınız. (Tabii, biraz şaka yapıyorum...) Her an etrafımızda sayısız ışık ve ses akımları dolaşıp duruyor. İnanılır gibi değil...

Xxxxxxxxxxx

Benim yaş grubumun üniversite kapılarına dayandığı 1962-1963 ders yılı sonrasında Türkiye üniversitelerindeki her fakülte ve yüksekokul kendi giriş sınavını son kez kendisi yapmıştı. Bir yıl sonra "merkezi giriş sınavı" başlamıştı.

Ben İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi'ne gene İktisat Fakültesi'ne bağlı 2 yıllık Gazetecilik Enstitüsü'ne ve garanti olsun diye İÜ Edebiyat Fakültesi Alman Filolojisi'ne başvurmuştum. O zamanlar 4 yıllık bir fakülteyle birlikte, Gazetecilik Enstitüsü'nde de okunabiliyordu. "Filolojiyle birlikte, burada okur ve farklı bir yaşam kurarım" diye düşünüyordum. (Edebiyata çok meraklı olduğum dönemlerde.)

Lise 2 ve 3'ü Vefa Lisesi'nde okumuştum. İnanılmaz derecede iyi bir okuldu. 80 küsur kişilik "6 Fen B"den hiç boş çıkan olmamıştı. Bu bakımdan, benim (bile) açıkta kalmam, düşünülmezdi. Zaten sınavlar çok iyi geçmiş ve filoloji ve gazeteciliğe, dereceyle girme hakkı kazanmıştım. İktisat Fakültesi'nin listesinin ilk sayfalarında adımı görmeyince "Bu liste yanlış" diye öğrenci bürosuna dayanmıştım. Rahmetli Şinasi Sunat'la bu çocukluğuma uzun yıllar gülmüştük.

Xxxxxxxxxxxxx

Bir yıl sonra üniversite ve yüksek okul girişleri "merkezi sisteme" alındı. Sınavı yapan merkez de bizim öğrenci olduğumuz İÜ İktisat Fakültesi idi. Sanıyorum bizim üniversitedeki ilk elektronik merkez İktisat Fakültesi'nde kurulmuştu.

O zamanlar bilgisayar ya da computer demez "elektronik beyin" derdik. Beyin ama ne beyin...

Bugün, A4 boyutundaki bir "laptop"un yaptığı işleri; o zamanlar oda büyüklüğünde bir bilgisayar yapardı. Ama biz İktisat öğrencileri, bu elektronik beyinle çok övünürdük. Başka okullarda okuyan arkadaşlarımızı getirir, gösterirdik. Rahmetli Hocamız Prof. Dr. Haydar Furgaç hem bu merkezin ve hem de giriş sınavlarının sorumlusu ve her şeyiydi. Sorular Sultanahmet'teki "Devlet Matbaası'nda" basılır, paketlenir mühürlenir ve İÜ Merkez Binası'na getirilir ve İstanbul'a sınav sabahı dağıtılırdı. Taşra soruları da gene mühürlü kamyonlarla matbaadan gönderilirdi. Biz genç asistanlar da hocamızın sorumluluğunu paylaşır matbaada sabahlardık.

Hocamızın vefatından sonra sistemi sürdüremedik. Devlet Matbaası yerine Günaydın Gazetesi matbaasına geçince soru kitapçığını çaldırdık ve sorumluluk Ankara'ya geçti.

Xxxxxxxxxxxxxxxxx

1960'lı yıllarda "sokakta kalan" pek olmazdı. Bir kısım öğrenciler, üniversite kapısına çadır kurarlar belli bölümler kontenjanlarını artırırlar ve sorun (bir ölçüde) çözülürdü. Fakat ülkemizdeki lise sayıları ve mezunları artıkça artık bu türden çözümler, fayda getirmez oldu. Talep gitgide artıyor ancak bu talebi karşılayacak önlemler yeterli olmuyordu.

Son yıllarda bu sorun gitgide büyüdü. Yeni açılan devlet üniversite ve meslek yüksekokulları da peş peşe açılan vakıf üniversiteleri de bu talebi karşılamaktan aciz kalıyor. Hele "prestijli" bazı kurumlara girmek neredeyse, bambaşka bir eğitim gerektiriyor. Zaten üniversiteye hazırlık kurs ve dershaneleri gibi yepyeni bir eğitim kurumu ortaya çıktı.

Bana öyle geliyor ki bu sorunun çözümü ortaöğretim sistemimizde olacak. İlköğretim sonrasında belli liselere girmek "niteliğe dayanacak." Burada hem eğitim sırasında elde edilen notların ağırlığı olmalı ve hem de bir "giriş sınavı" yapılmalı. Bu sınavı başaramayanlar yeniden düzenlenmesi zorunlu olan "meslek eğitimine" yönlendirilmeli.

İlk eleme böyle yapıldıktan sonra lise ve meslek okullarındaki performansı da dikkate alan çok sınırlı bir sınavla "üniversite ve yüksek okullarda okuma hakkı" belirlenmeli.

Bıçak kemiğe dayandı...