Arap Baharı, daha önceden eşi benzeri görülmemiş [1] bir şekilde Tunus, Cezayir, Mısır, Libya, Bahreyn, Ürdün ve Yemen'de büyük çapta; Moritanya, Suudi Arabistan, Umman, Suriye, Irak, Lübnan ve Fasta küçük çapta olmak üzere tüm Arap Dünyasını sarsan mitingler, protestolar ve halk ayaklanmaları serisi.
Protestolar Arap Dünyasında başta gelen işsizlik, gıda enflasyonu, siyasi yozlaşma, ifade özgürlüğü, usulsuzlükler ve kötü yaşam koşulları gibi pek çok sorun sonucunda önce Tunus'da Muhammed Bouzazi'nin kendini yakmasıyla başlamış. Ardından benzer sorunlar yaşayan ülkelerde domino etkisi göstererek yayılmıştır.
Protestolar ilk olarak 18 Aralık, 2010 tarihinde Tunus'da başlamış daha sonra Mısır, Yemen, Cezayir, ve Ürdün'e sıçramıştır.
Bu ayaklanmalar Tunus ve Mısır'da başarı göstermiş olup 23 yıldır yönetimde olan Zeynel Abidin Bin Ali ile 30 yıllık yönetici Hüsnü Mübarek'in görevlerini bırakmasıyla sonuçlanmıştır.
Protestolar dünya çapında da geniş yankı uyandırmış olup protestoların 2011 Nobel Barış Ödülüne aday gösterilebileceği belirtilmiştir.
15 Şubat,2011: Libya'da gösteriler yeniden alevlendi.
3 Mart, 2011: Libya'da Devlet Başkanı Muammer Kaddafi'nin elinde başkent Trablus, Sabha ve Sidra kentleri kaldı. Ülkenin doğusu bir bütün olmak üzere, Ülkenin büyük çoğunluğu muhaliflerin denetimine geçti.
5 Mart, 2011: Libya'da Kaddafi bazı kentlere doğru karşı saldırıya geçti. Libya Hava Kuvvetleri bu kentleri bombalamaya başladı. Doğudaki Muhalif kuvvetler batıdan çekilmeye başladı.
19 Mart, 2011: Libya Birleşmiş Milletler'in aldığı karar doğrultusunda bombalanmaya başladı.
3 Ağustos, 2011: Mısır'da Cumhurbaşkanı Hüsnü Mübarekin yargılandığı dava başladı.
21-22 Ağustus, 2011: Libya'da Muhalifler Başkent Tarablusa girdi.