AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[AK Deniz]

Tarihler 10 Nisan 2007'i gösteriyordu. Mesut Barzani esip gürlüyor, Türkiye'ye kendince ayar veriyordu! El-Arabiya televizyonu, Barzani'ye Türkiye'yi soruyordu. 'Neden Türk yetkililer, Kerkük'ün kontrolünü ele geçirmeye çalışırsanız buna izin vermeyeceklerini söylüyorlar?' Barzani, 'Biz de onun karşılığında şunu söylüyoruz. Biz de Türkiye'nin Kürt meselelerine karışmasına izin vermeyiz' diye cevaplıyordu. Gazeteci devam ettirdi: 'Onlar askeri bir güç. Büyük bir ordu.' Barzani, 'Ben onların askeri gücünden korkmuyorum. Ne kadar güçlü olursa olsunlar Saddam'ınki kadar güçlü olamazlar.'

El-Arabiya muhabiri bir kontra soru daha sordu: 'Ama aynı zamanda Türkiye diplomatik bir güç.' Barzani hızını alamıyordu: 'Ne askeri güçlerinden ne de diplomatik güçlerinden korkuyorum. Çünkü onları ilgilendirmeyen bir meseleye, bir başka ülkenin içişlerine müdahale ediyorlar. Türkiye'nin Kerkük meselesine karışmasına izin verilemez. Eğer kendinde bunu yapma hakkı görüyorsa o zaman biz de Diyarbakır ve Türkiye'nin diğer kentlerine müdahale ederiz.'

Barzani bu tehdit mi diye sorulduğunda, 'Hayır. Bu, müdahale etmesi durumunda Türkiye'ye verilecek bir cevaptır. Türkiye'nin Kerkük'e müdahale etmeye ne hakkı var? Bunun nedeni Kerkük'teki Türkmen varlığı.' Ve gazeteci en önemli soruyu sormuştu: 'Sizde daima gördüğüm bu güveni ABD ile ittifakınızdan mı alıyorsunuz?' Barzani'nin cevabı kısaydı: 'Allah'a olan inancımdan, haklı davamızdan ve bu tutumumda bana destek veren tüm Irak halkından alıyorum. Çünkü bu, Irak'ın içişlerine müdahaledir.'

Tabii ki Barzani bu pervasızlığı ABD'den alıyordu. ABD askeri Irak'ta olduğu müddetçe dokunulmazlık zırhı olduğunu düşünüyordu. ABD yanındayken, Türkiye de kim oluyordu! Köprünün altında çok sular aktı. Maliki Irak'ta herkesi dışlayan yarı resmi bir Şii devleti oluşturmuştu. Ve petrolden Kuzey Irak'a istediği payı vermiyordu. Barzani iyice köşeye sıkışmıştı. 20 Aralık 2012 tarihli Time dergisinde Jay Newton Small'a verdiği kısa röportajda Neçirvan Barzani artık Irak Başbakanı Maliki'yle köprülerin atılma noktasına geldiğini söylüyordu. 'Türkler her zaman bağımsız bir Kürt devletine karşılar. Bu çok açık. Ayrıca bunun önüne geçecek askeri güçleri de var. Irak'ın toprak bütünlüğünü tehdit eden Maliki'nin bizzat kendisidir. Bizim bir umut kapımız var, o da Türkiye'dir.'

Barzani bir zamanlar tehdit ettiği Türkiye'nin kapısını çalar olmuştu. Erdoğan'la konuşmak, Türkiye'yle arayı yapmak için neler yapmadı ki! Üstelik 'Saddam'ın ordusundan güçlü değildir' dediği Türk ordusunun olası bir Kürt devletinin önünü kesecek gücü olduğunu da kabul ediyordu. Nereden nereye!

PKK da bu yakın tarihi hatırlasa iyi olur. Niye mi? Anlatalım. Suriye'de devrim yaptığı söylenen, bütün Kürtlere bir umut ışığı olan PYD ve onun silahlı kanadı YPG'nin bütün efsanesi IŞİD'le mücadelede göçtü gitti. Rakka'dan Musul'a kadar her yeri kontrol eden IŞİD yeni hedef olarak bir Kürt şehri olan Kobani'yi seçmişti. Herkes IŞİD karşısında PYD'nin şansı olmadığını biliyordu. Kobani'nin düşmesi an meselesiydi. Ta ki ABD'nin hava saldırılarına kadar. YPG'nin imdadına ABD uçakları yetişmişti. ABD asla bir kara harekatına girişmeyeceğini dosta düşmana duyurdu. Ve er ya da geç hava saldırıları bittiğinde IŞİD'in yeniden üzerlerine geleceğini ve hiç şansları olmadığını biliyorlar.

Kendilerinin gücü yetmeyince bu sefer Türkiye'de PKK ortalığı cehenneme çevirmeye çalıştı. 10 kişi hayatını kaybetti ve gözü dönmüş PKK, kan taşıyan Kızılay araçlarına bile saldırdılar. PKK'nın bunu yapmadaki amacı 'Biz daha ölmedik' mesajını PYD, YPG ve PJAK'a iletmek. 'Bakın Türkiye'de neler yapıyoruz' diyorlar. Halbuki PKK tükendiğinin farkında bile değil. Son çırpınışlardır bunlar. Yakıp yıkmalarla sadece bazı fanatikleri memnun edebilirsiniz, Kürt halkını değil. Bu arada Gezi'de 5 kişi öldü diye kıyamet koparanların Diyarbakır'da ölen 10 kişiyi özellikle Hüdapar'lıları görmemesi zaten alışkın olduğumuz manzaranın tam yerine denk gelmesidir.

İsteniyor ki Türkiye Kobani'ye girsin savaşsın. Kime karşı? IŞİD'e. İyi de ikisi de terör örgütü olan bu gruplardan Türkiye'ye esas tehdit PKK. Ortalığı ateşe veren onlar. Suriye'de Türkiye'yi ateş çemberine çekmeye çalıştılar. Uçağımız düşürüldü, sınırdan top mermileri atıldı, Reyhanlı patlaması oldu. Şimdi de IŞİD'e karşı savaşmamız bekleniyor. Türkiye IŞİD ya da başka bir yapıyla çıkarı gerektirirse savaşır, başkası istiyor diye değil. Türkiye'ye meydan okuyarak sonuç alınsaydı, Barzani alırdı. PKK bu gerçeği unutmasa iyi eder.

Çözüm sürecine gelince... Aktörler değişir, kişiler değişir. PKK 'Çözüm süreci elden gider' tehditlerinin bir anlamı yok. Gerekirse PKK devre dışı bırakılır. Türkiye bu bölgenin askeri ve diplomatik olarak en güçlü ülkesi. Bu gerçeği unutanın hali meydanda. Dünyanın küresel güçleri ayak takımlarıyla iş yapmayacağına göre son kertede Türkiye'nin dediğine gelecektir.

Kaynak: http://www.yenisafak.com.tr/yazarlar...atirlasa/56304