07-16-2007, 10:04 | #1 |
Hoşgeldin kalbi kırılmış yalnızlar arasına ..
mutlu olamıyorum, olmuyo denedim herşeyi ama olmuyo muadili yok ki aşkın yerine başka bi işle meşgul olup unutamıyosun ki.
O içinde en derininde bi yerde neresi orası bilemiyorum belki ciğerlerinde her nefes alışında yeniden kendini hatırlatıyo ya da kalbin kendisi oluyo sadece her attığında kendini hatırlatmak için. Bildiğim tek şey eğer paylaşamıyosan o içindekini yanında yoksa kalbinin diğer ismi nefes almak ya da kalbinin atmasını istemiyosun çünkü deli gibi canını acıtıyo. her nefes alışında hissettiğin acıyla defalarca kalp krizi geçirip kendi kendine iyileşiyosun yoğun bakıma girmeden ki zaten o anda senin için olabilicek yoğun bakımda sana bunları yaşatan kişinin tek bi güzel sözü oluyo ve o tek bir sözü duyabilmek içinde defalarca kalp krizi geçirmeye razı oluyosun, her kalbin attığında onu anımsıyosun ve nefes alamamaya başlıyosun boğulmaya başlıyosun ama sen ne oksijen ne de başka birşey istiyosun sadece zamanında uğruna her nefes alışverişin için allaha daha fazla şükrettiğin kişinin nefesiyle yeniden nefes almak istiyosun ve susuyosun bekliyosun belki anlarda gelir diye nefes almadan yaşama çabası veriyosun. Sonra bir anda mantık geliyo saçmaladığını kalp krizlerinin küçümsenicek bişi olmadığını ve en önemlisi nefes almadan yaşayamıyıcağını ve bu şekilde sadece kendinden kendi yaşamından vazgeçtiğini anlatır durur evet söyledikleri doğrudur onaylarsın ama zaten sen onu çok sevdiğini fark ettiğin gün onu kendinden vazgeçebilicek kadar çok sevdiğini fark etmemişmiydin ve o gün kendinden vazgeçememişmiydin onun için yaşamıyomuydun, hayatın o değilmiydi, onun etrafında dönmüyomuydu dünyan, o sana öl deseydi ölmicekmeydin işte şimdi onsuzluk içinde onun sana bıraktığı hala toz konduramadığın harikulade anılar, kalp krizleri ve nefessizlik içinde günden güne yavaş yavaş yok oluyosun. sen ona söylediğin herşeyi yaptın ve yapıyosun da peki o ne yapıyo sence ama boşver hep duyardın sevgi almadan vermektir bazen, sevgi fedakarlıktır kendinden vazgeçmeyi kabul edebilicek kadar, sevgi onsuzluk içinde bile onu yaşamaktır bak bugün o sözlerin doğruluğunu onaylayan milyonlarca kişi arasına sende girdin içeride ki herkes sana sesleniyo hoşgeldin kalbi kırılmış yalnızlar arasına ki tanıyosun onları ilk defa kırılmadın ki, ilk yalnızlığın değil ki ... her ayrılıktan sonra insan en çok ne olursa olsun unutulmamayı istiyo Gecemde gündüzümde Söylenmemiş sözümde Aşkın yanar kor gibi gönlümde Rüyamda düşlerimde Işıksın gözlerimde Adın dua küskün dillerimde Gözlerimin ardına gizlemişim ben seni Sözler ise yetmiyor Anlatmaya aşkımı sana Gel, gel, gel, gel Kuşların kanadına Rüzgara, dumanlara Yüklemişim ben deli sevgimi Hasretimi, özlemimi, sözlerimi Ellerin unutsa gözlerin arar Gözlerin unutsa yüreğin yanar İçine ayrılık acısı dolar Benim aşkımı unutamazsın Bir daha böyle aşk hiç bulamazsın
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|