08-16-2009, 05:12 | #1 |
Ellerimde bir demet karanfil ...
her sabah hayatın alışkanlıklarına karşı durarak en yakın ve en uzak mesafeleri birlikte tarayarak başlarız aşk ve ölüm iki yanımızda durur birlikte ve içiçe yürürler hayatın yokuşlarında... biri sonsuza kadar alıngan diğeri cesur. sen meydanlarda büyümüş çocuk caddelerde ve sokaklarda her söze açık bir yapraktın belki esen rüzgarlarca kımıldayan hava kararır ve gökyüzü bütün yükünü boşaltırken üstümüze unutulmuş bir zamandan sesler ve sözler hatırlatan ellerinle dikkatli ve tedirgin basıyorsun hayatın tuşlarına sen hangi aşkları içinde taşıdın da şimdi ölümün yorgun tayını gözlüyorsun... kalabalıklardaydın sen dudaklarınla başkaları için sana ait olmayan tebessüm provaları yaparken ben seni meydanlardan kitaplara çağırdım antenler telefonlar zincirler biterken toplu sesler çıkardım içimden dağlar yankılandı meydanlar uğuldadı da sen duymadın... sanki biz göçebeydik o insan bu insan hepsinin içinden geçtik duymadılar... şimdi bize sunulan yırtık resimler ve parçalanmış binlerce hayat çok alıngan oluyor gökyüzü dokunsan ağlayacak kadınların bir mendilde kalıyor göz yaşları sokaklar bizden daha özgür ve telaşlı bense herşeye rağmen ve herkese aykırı ellerimde bir demet karanfil yine sana geliyorum.. yine sana... Mustafa Özçelik
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
07-12-2023, 10:38 | #2 |
Ellerinize sağlık teşekkürler.
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|