“Aakıdeş greyderi göödünmü?..” - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**ceyhanli** · 11-15-2007, 00:47

“Aakıdeş greyderi göödünmü?..”

Ellili yıllar... Demokrat Parti iktidara gelmiş. Memlekette millette bir umut bir heyecan. Bu arada Rusya ile anlaşabilirliği azalıp, ABD’ye yönelen İnönü’ye dayatılan maddelerden biri olan kara yolları inşaatına hız verilmiş. İrfan Özfatura kardeşimizin kulakları çınlasın, kara yolu demek, otomobil kamyon demek, otomobil kamyon demek, ABD’ye hem o zamanın “benzin canavarı” Ford’lara, Chevrolet’lere, Buick’lere, Oldsmobil’lere çuval dolusu para ödedikten sonra onların yedek parçası demek, lastiği demek, durmadan eskiyen ve parçalanan bunları satın almak için yine ABD’ye dolarcıklar bulmak demek...
Bunların hepsini aradan altmış yıl geçtikten sonra düşünmek kolay belki, ama o zamanlar, millet “denize düşen yılana sarılır” misali kendisine bırazcık ferahlama, kalkınma, nefes alma vaadi sunan herkese sarılmak durumundaydı...
Neyse konu tam olarak bu değil. Şimdi siz yedi sekiz yaşında bir çocuk olun, ömrünüzde birkaç otomobil ve kamyon, birkaç da traktör görmüş olun ve de birdenbire evinizin önündeki yolu büyük bir gürültü ve homurtu ile yarıp geçen bir “Greyder”le ilk defa karşılaştığınız anı düşünün. Bütün mahallenin çocuklarını hatırlıyorum. Hepimizin gözleri fırlamış, hayretten ve hayranlıktan şaşkına dönmüştük. Koca dev yüzlerce işçinin günler boyu yapacağı işi yarım saatte devirip atıyor. Bulvar Caddesi asfaltlanmak üzere hazırlanıyordu.
İşte bendenizin “büyük iş makinesi” kavramıyla ilk tanışmam böyle olmuştur.
Greyder, kesiyor biçiyor düzlüyor, yolu açıyor, gelen mıcırları yayıyor, yolu “jilet gibi” yapıyor... Sonra asfaltı gördük ve sonra belediyenin işçileri kaldırımları yapmaya başladılar; bunu da koca makineler yapamazdı! Yanisi büyük makineler gerekliydi. Ama yolu tam kullanılır hale getirmek için yine küçük makine ve ekipmanlar, bu arada el emeği gerekliydi.
Ama büyük makineler olmasa idi o koca bulvarın düzlenip asfaltlanması düşünülemezdi bile...
İşte bundan sonra ben bir meseleyle karşılaştığım zaman hep büyük makine kim, ona düşen ne, sonrasında kimlere ne görevler düşüyor, hep ona bakar, o gözle yorumlar, düşünür, uygular oldum.
Mesela bir patron büyük iş makinesi rolünü oynayıp, çalışanların yolunun ana istikametini belirleyecek “Liderliği” gösteremezse, çalışanların gayretleri çoğu zaman boşa gidiyor.
Mesela bir ülkede devleti ve milleti temsil eden makamlarda oturup gücü elinde tutanlar yol açmazlarsa, milletin gayretleri işe yaramıyor.

Biz, işimize bakalım...
İşte Menderes, Demirel, Özal üçlüsünün müşterek özelliği bu idi. Ve bu işi en iyi beceren de rahmetli Özal oldu. Şimdi de Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül bu fonksiyonu icra etmeye gayret ediyorlar.
Özellikle son yedi yıldır üzerine ölü toprağı serpilmişçesine içine kapanan bir Çankaya’dan sonra birdenbire hareketlenen iç ve dış ziyaret trafiği beni greyderi ilk gördüğüm yıllara aldı götürdü... İnsan beyni bu; neye, nerede, ne zaman takılacağı belli olmuyor! Ama lütfen dikkat; beynimizi yeniden eski paradigmalarla yönlendirip, dış ilişkilerimizi zedelemeyelim. Size ne, bir kralın dört uçak beş yüz kişi ile 22 saatliğine Ankara’yı ziyaret etmesinden! Senelerdir bu krallar bu şekilde İngiltere’ye, Fransa’ya her yerlere gidiyorlar. Kimse bir şey diyor mu? Herkes alışverişine odaklanmış, işine bakıyor. Biz de “İş Dünyamız” köşesi olarak “işimize bakalım” diyor, gayret, kuvvet diliyoruz herkese...

İş Dünyamız
Resul İzmirli

11-15-2007, 00:47	#1
Kullanıcı Adı ceyhanli	“Aakıdeş greyderi göödünmü?..” “Aakıdeş greyderi göödünmü?..” Ellili yıllar... Demokrat Parti iktidara gelmiş. Memlekette millette bir umut bir heyecan. Bu arada Rusya ile anlaşabilirliği azalıp, ABD’ye yönelen İnönü’ye dayatılan maddelerden biri olan kara yolları inşaatına hız verilmiş. İrfan Özfatura kardeşimizin kulakları çınlasın, kara yolu demek, otomobil kamyon demek, otomobil kamyon demek, ABD’ye hem o zamanın “benzin canavarı” Ford’lara, Chevrolet’lere, Buick’lere, Oldsmobil’lere çuval dolusu para ödedikten sonra onların yedek parçası demek, lastiği demek, durmadan eskiyen ve parçalanan bunları satın almak için yine ABD’ye dolarcıklar bulmak demek... Bunların hepsini aradan altmış yıl geçtikten sonra düşünmek kolay belki, ama o zamanlar, millet “denize düşen yılana sarılır” misali kendisine bırazcık ferahlama, kalkınma, nefes alma vaadi sunan herkese sarılmak durumundaydı... Neyse konu tam olarak bu değil. Şimdi siz yedi sekiz yaşında bir çocuk olun, ömrünüzde birkaç otomobil ve kamyon, birkaç da traktör görmüş olun ve de birdenbire evinizin önündeki yolu büyük bir gürültü ve homurtu ile yarıp geçen bir “Greyder”le ilk defa karşılaştığınız anı düşünün. Bütün mahallenin çocuklarını hatırlıyorum. Hepimizin gözleri fırlamış, hayretten ve hayranlıktan şaşkına dönmüştük. Koca dev yüzlerce işçinin günler boyu yapacağı işi yarım saatte devirip atıyor. Bulvar Caddesi asfaltlanmak üzere hazırlanıyordu. İşte bendenizin “büyük iş makinesi” kavramıyla ilk tanışmam böyle olmuştur. Greyder, kesiyor biçiyor düzlüyor, yolu açıyor, gelen mıcırları yayıyor, yolu “jilet gibi” yapıyor... Sonra asfaltı gördük ve sonra belediyenin işçileri kaldırımları yapmaya başladılar; bunu da koca makineler yapamazdı! Yanisi büyük makineler gerekliydi. Ama yolu tam kullanılır hale getirmek için yine küçük makine ve ekipmanlar, bu arada el emeği gerekliydi. Ama büyük makineler olmasa idi o koca bulvarın düzlenip asfaltlanması düşünülemezdi bile... İşte bundan sonra ben bir meseleyle karşılaştığım zaman hep büyük makine kim, ona düşen ne, sonrasında kimlere ne görevler düşüyor, hep ona bakar, o gözle yorumlar, düşünür, uygular oldum. Mesela bir patron büyük iş makinesi rolünü oynayıp, çalışanların yolunun ana istikametini belirleyecek “Liderliği” gösteremezse, çalışanların gayretleri çoğu zaman boşa gidiyor. Mesela bir ülkede devleti ve milleti temsil eden makamlarda oturup gücü elinde tutanlar yol açmazlarsa, milletin gayretleri işe yaramıyor. Biz, işimize bakalım... İşte Menderes, Demirel, Özal üçlüsünün müşterek özelliği bu idi. Ve bu işi en iyi beceren de rahmetli Özal oldu. Şimdi de Tayyip Erdoğan ve Abdullah Gül bu fonksiyonu icra etmeye gayret ediyorlar. Özellikle son yedi yıldır üzerine ölü toprağı serpilmişçesine içine kapanan bir Çankaya’dan sonra birdenbire hareketlenen iç ve dış ziyaret trafiği beni greyderi ilk gördüğüm yıllara aldı götürdü... İnsan beyni bu; neye, nerede, ne zaman takılacağı belli olmuyor! Ama lütfen dikkat; beynimizi yeniden eski paradigmalarla yönlendirip, dış ilişkilerimizi zedelemeyelim. Size ne, bir kralın dört uçak beş yüz kişi ile 22 saatliğine Ankara’yı ziyaret etmesinden! Senelerdir bu krallar bu şekilde İngiltere’ye, Fransa’ya her yerlere gidiyorlar. Kimse bir şey diyor mu? Herkes alışverişine odaklanmış, işine bakıyor. Biz de “İş Dünyamız” köşesi olarak “işimize bakalım” diyor, gayret, kuvvet diliyoruz herkese... İş Dünyamız Resul İzmirli

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)