![]() |
#1 |
![]() (Bir)
Şefkat huzmesi kollarında Merhamet pınarları gözlerinde açtım gözlerimi anne Râyiha kokan saçlarından Şehla gözlerindeki şebnemlerden süzüldüm… (İki) Küçüktüm, Hatırlıyorum kucağındayken yüreğinin titrediğini anne Gecenin ukdelerinden saklayıp Yüreğimi yüreğine değdirdiğini hatırlıyorum… Unutamıyorum, Uyandığımda gamzelerime buseni kondurduğunda Sevgiyi damıtıp aşkı şahlandırdığına şahit güneşi… Ben ağlarken sende ağlıyordun anne Gülünce gözbebeklerin parlıyordu Nâmütenâhî vefanla okşayıp saçımı Mehveş yüzünü ayırmıyordun anne… Solgun bir yaprak misali Dalından, annesinden koparılmış… Tufana hazırlanırken ki çırpınışımla Kara taşlar basıyorum bağrıma yokluğunda anne… Elem meclisinde dokuyorum hüznümü Sümbüllerin, mor menekşelerin eşliğinde… Ak sütünle beslenen gözyaşlarım Serçenin şehbâlinde taşınan vefaya hasret Sevgin ve kumruların aşk nağmeleriyle Eriyor gün geçtikçe cemrelerde kanadım Öksüz ama mütebessim… (Üç) Yazgımızda büyümek de varmış Büyüyüp ayrı kalmak da varmış anne Büyüdükçe uzaklaştırdılar bizi Gam dağlarında özlem arttı, hasret arttı anne… Şimdi otel odalarında Aramızda gamlı dağlar ve hüzünlü şarkılar Buz gibi şefkatinden mahrum yüreğimle Üşüyorum süveydama kadar geceleri anne… Üşütme beni, Rüveyda ellerinden eksik etme ellerimi Üzerimi gözlerinle ört anne… Üzerimi bağrınla ört… Yunus Emre Tozal
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() çok güzeldi emeğine sağlık canım +1
|
|
![]() |
![]() |