03-04-2008, 04:45 | #1 |
SEVİL(mek) Umuduyla ....
Bozkırdaki ıssızlığın ortasında tek başına hayata tutunmaya çalışan yüreğime, bir gün bir anda bir sıcaklığın aktığını ve buzlarımın erimeye başladığını hissediyordum. O an sanki yüreğimde güllerin açtığını, ruhumun onunla dolduğunu, damarlarımdan mutluluk aktığını hissettim. Ancak, yanımdayken bile o kadar uzaktın ki bana, yüreğim kanrevan içinde kalıyordu. Fakat ben her seferinde acımı cebime koyup, karşına çıkıyor, senden sevgi dileniyor, karşında aşkımı döküyordum gözlerimden. SEVİL(mek) umuduyla ayakta durabiliyordum yanında. Oysa YEL olup saçlarına, toprak olup ayağına, yağmur olup tenine değmek istiyordum... Bir gün hüzünlü doğdu güneş, o gün gecenin gözleri yaşla doldu. Sonra yüreğime aktı YAVAŞ YAVAŞ... Amerikan amborgosu altındaki Küba gibi ablukaya aldın yüreğimi. Gittiğinden beri traş olmadım, Che gibi sakallarım, ruhumu senden ayıramadım... Altıpas içinde gol pası bekleyen santrofor gibi bekliyorum hala SEVİL(mek) Umuduyla... ALıntıdır ...
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
03-04-2008, 04:47 | #2 |
SEVİL(mek) Umuduyla ....
Çok güzerldi,benzetmeleri ilginç buldum
Sağolasın... |
|
03-04-2008, 04:49 | #3 | |
SEVİL(mek) Umuduyla ....
Alıntı:
|
||
03-04-2008, 05:02 | #4 |
SEVİL(mek) Umuduyla ....
Değişik bir tarz
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|