![]() |
#24 |
![]() 1. Hanîf :
Hanîf: Batıl dinleri bırakıp İslam dinine dönen demektir. Meyil manasına gelen “Hanf” kökündendir.[1] Hanif: Doğru, sağlam, düzgün. Allah’ın dini üzere dosdoğru olan, O’nu bilen ve hayat sistemine egemen olma noktasında hiç kimseyi ona ortak koşmayan. [2] Hanîf kelimesi, Arapça’da meyletmek anlamına gelir. Bir şeye gereği gibi meyletmek doğru olmak doğruya yönelmek, şirk ve batıl şeyden uzaklaşıp, hakka yönelmektir. Hz.İbrâhim Hanîf idi. Yani o, doğruyu aramayı, doğruya yönelmeyi kendisine ilke edinmişti.[3] Doğru anlamına gelen “Hanîf”, Kur’ân’da çoğunlukla tevhid ve Allah’a şirk koşmama anlamında kullanılmıştır. Batıl inanaçların hepsinden ayrılıp yalnız Hakk’a yönelen kimseye “Hanîf” denir.[4] -------------------------------------------------------------------------------- [1] Muhammed Ali es-Sabuni, Safvetu’t-Tefasir, Ensar Neşriyat: 3/351. [2] Ebu Bekir Cabir el-Cezairi, En Kolay Tefsir, Mektup Yayınları: 1/168. [3] Şaban Piriş, Hz. İbrahim. Denge yayınları: s.86. [4] Süleyman Ateş, Kur'an Ansiklopedisi: c.9/145. |
|
![]() |
![]() |