06-10-2008, 15:17 | #1 |
Hoşçakal (!)
Olur ya insan birşeylerin eksildiğini his eder.. Bende an ve an birşeylerin eksildiğini his ediyorum.. Eksiliyorum BENdimden.. Azar azar iz bırakarak gidiyorum.. Damla damla özümden bendimden gidiyorum.. Hisler seli o kadar güçlü ki.. Yanlış anlaşılmasın.. ölmekten bahsetmiyorum.. Sadece bendimden birşeyler ben bendimden eksiliyorum.. Gittikçe gerçek Türkü’den uzaklaşıyorum.. Her an her dakika ağlamaklı oluyorum.. Ufuğa bakınca geleceği görüyorum.. Ama his edemiyorum.. Tutunamıyorum.. garip çıkmazlardayım.. Belki de bu neşemde gizli yalnızlığım.. Gözümden okunan hüznüm.. Bitmeyen tükenmeyen anlaşılmayan sözüm.. Bir kerecikte gerçekten anlayan çıksa.. Diye nice dualar ettim.. Yetmedi bir gün bile gerçekten herşeyi unutup gülemedim.. Sınavdayım farkındayım.. Çaktım be hocaM ben bu hayat sınavından.. BEN bile bendimi anlamıyorsam kim anlasın.. SENden sonra.. Rabbim.. Tükenmekte değilim.. Zaten tükenmişim de Farkında değilmişim.. Herşeye rağmen gül dedim.. gülemedim.. gülemedim.. gülemiyeceğim.. Ruhuma aşırı yük yükledim. Kimseyi üzmeye ne hakkım var.. Ne de vicdanım.. En iyisi kaybolmak .. Yakındır firarım yakındır.. Kolaydır kaçmak.. Belki de kaçıyorum.. Bir kereliğine herkes için kolay Benim için zor olanı seçiyorum.. HoşÇakalın…
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|