Peygamber Sevgisi Böyle Olur - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**ümitli_bekleyis** · 07-18-2008, 18:41

Medine de bir şirkette elektrik teknisyeni olarak
çalışan Allah dostu ve peygamber aşığı bir kardeşimiz
işin son günü sabah mesaisinde kendisine verilen
teknik görevi tamamlayıp ayrılmak üzere iken
Resulullah'ın Ravza'sında elektrik çarpması sonucu vefat
etti ve Cennetu'l-Baki'ye defnedildi. Tabii ailesi
mecburi istikamet Türkiye'ye dondu.

O zaman 7 yaşındaolan oğlu bugün ortaokul öğrencisi.

Kompozisyon dersi ödevi olarak bir makale yazmış ve birincilik almış.
İşte o peygamber aşkını en derinden yaşayan bir
yüreğin yansımaları.. Biliriz ki dil kalpten geçen her
şeyi ifade edemez. Allah bize de bu kardeşimiz gibi
Resulullah sevgisi nasip etsin. Amin.

****

"Bir seni güneşim, bir babamı, bir de terliklerimi
bırakmıştım geldiğim yerde. Bir ilkbahar gününde güller
gibi kokan Medine'de dünyaya gözlerimi açmıştım.
Doğduğum hastane senin Ravzanın hemen yanı başında
olduğu için, duyduğum ilk koku senin bahçenin gül
kokuları olmuş. Babam gelip de daha kulağıma ezan
okumadan, kulaklarım senin mescidinin ezan sesleriyle
şereflenmiş. 40 günlük olduğumda ilk ziyaretimi de
senin Hane-i Saadetine yapmışım.İlk adımlarımı senin
Ravza'ndaki mermerlerinde atmış ve Rabbimle ilk
buluşmamı, ilk secdemi senin mescidinde yapmışım.

Hemen hemen yaptığım her ilkte sen varsın. Daha
konuşmasını öğrenmeden seni sevmeyi öğrendim ben.
Belki seni çok tanımazdım ama sanki bana çok çok
yakınmışsın gibi severdim seni. Senin evini her
ziyarete gelişimizde seni görmesek bile senin
varlığını hisseder, evinden her ayrılışımızda
hüzünlenirdik.

Çocuklar evde sıkılınca babaları parka, eğlence
yerlerine götürsün isterler. Biz Medine'de yaşadığımız
sürece hiç babamızdan parka götürmesini istemedik.
Bizim canımız sıkılmaz mıydı acaba hiç? Sanırım
Medine'deki hiçbir çocuğun canı sıkılmazdı. Çünkü orada
hiçbir yerde olmayan gül bahçesi ve bahçenin biricik
efendisi vardı.

Bizim vaktimizin çoğu o bahçede
geçerdi. Senin bahçenin mermerlerine ayakkabı ile
basamazdık. Yalınayak dolaşırdık mermerlerin üstünde.
Kim bilir, korkardık belki de bahçenin güllerine
basıvermekten. Yazın mermerler ayaklarımı yakardı.
Olsun bu da bizim hoşumuza giderdi. Babama sormuştum
bir seferinde

- Babacığım neden Medine bu kadar sıcak diye.

Babam da:

- Evladım Medine'de iki tane güneş varda ondan, derdi.

- Nasıl olur babacığım, güneş bir tane değil mi?
derdim.

Babam gülerek :

- Bak yavrum doğru, bütün dünyayı ısıtan bir güneş var
ama bir de alemleri ısıtan ve aydınlatan güneş var. O
güneş de Medine'de olunca sıcaklık iki kat oluyor.

Babamın bu cevabı hoşuma giderdi ve ısınırdım. Gerçektende
ayaklarımızı mermerler ısıtıyordu ama senin güneşinde, sıcaklığında
içimizi
ısıtıyordu.

Medine'den ayrıldığımızdan beri belki ayaklarımız ısınıyor ama içimiz
bir türlü ısınamıyor. Çünkü güneşimizin en büyüğünü orada bırakmıştık.
Ben
güneşimi kaybetmiştim. Onun evine, bahçesine gidemiyordum artık. Gerçi
ışığı ta buralarda bizi aydınlatıyordu ama içimi ısıtması için onun
Ravza'sında yalınayak koşmam lazımdı.

Evet, bahçende yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okur ki Medine
müezzini ezanı, sanki Bilali Habeşi okuyor sanırsınız. Namaz kılmak
için Mescide koştururduk, bilir bilmez. Babamın yanında namaz
kılardık. Büyük sütunların altından gelen soğuk havadan saçlarımızı
savurturduk. Zemzem bardaklarından güller yapardık. Namaz kılarken
yanımıza usulca bir
kedi sokulurdu. Babam 'incitmeyin sakın, onlar Ebu Hüreyre'nin
kedileri' derdi, biz de inanırdık. Senin Mescidine kediler de
girebilirdi. Sen çok iyi bir ev sahibiydin çünkü.

Çarşamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin çok
sevdiğin amcanı ziyaret etmeye, o bizim de
amcamızdı. Kardeşlerimle Ayneyn tepesine çıkar oradan
Uhud'da yatan 70 şehide selam verirdik. Uhud dağına
her baktığımızda sanki orada seni görür gibi
olurduk.Uhud da senin Ravza'nın kokusu gibi gül kokardı.
Orası da ayrı bir gül bahçesi idi sanki. İşte benim
yedi senem - ki en değerli en güzel yıllarım - senin
köyünde, senin gül bahçende, senin savaştığın yerlerde,
sanki yanımda sen varmışsın gibi seninle dopdolu
geçti. Seni görmesem de seninle yaşamaya o kadar
alışmıştım ki, senin yanından ayrılırken sanki bir
yanım, bir canım,bir parçam orada kalmıştı. Buraları
bana gurbet oluverdi.

Elimde olsa hemen yanına koşar gelirim ama hep
büyüyünce gidersin diyorlar. Ben sırf senin yanına
gelebilmek için büyümek istiyorum. Senin yanına
geldiğim zaman büyümüş bile olsam bahçendeki
mermerlerde yalınayak dolaşacağım. Ta ki güneşin içimi
ısıtana kadar. Senin hasretinden içim üşüyor. Belki
hasretin herkesi yakar, beni de üşütüyor işte. Çünkü
benim ruhum doğduğumdan beri senin sevginle ısınmaya
alışkın.

Senin sıcaklığına o kadar muhtacım ki.. Ne olur ben
sana gelemesem bile sen beni hiç bırakma. Işığınla
gecelerimize nur ol. Sıcaklığınla bütün zerrelerimizi
ısıtıver. Hani sana Medine'deyken komşuyduk ya, evlerimiz
birbirine çok yakındı. Senin varlığın bize güven
verirdi hep. Yine öyle ol, ara sıra da olsa evimizi
şereflendiriver.

Hem benim adım Nebi, aynen seninki gibi. Bu ismi bana
seni çok seven bir dostun koymuş. Diğer adım da
Muhammed, yine senin gibi. Bu ismi de canım babacığım
koymuş. Buraya gelirken senin köyünde bıraktığımız
babacığım.

Sana benzeyen bir yanım daha var. Ben de senin gibi
babasız büyüyorum. Ben çok şanslıyım, sen bize asla
yetimliğimizi hissettirmedin. Medine'den ayrıldığımızdan

beri sanki sen hep yanı başımızdaymışsın gibi hissediyorum. Geceleri
korkmadan güvenle uyuyorum hep. Seni tanıdığım ve seni
sevdiğim için Rabbime binlerce kez teşekkür ederim.

Babam senin köyünde kalmıştı. Biz babamın cenazesini
gömerken ağabeyimin terlikleri babamın kabrine düştü ve
orada kaldı. Ben o terlikleri çok kıskandım. Çünkü
ağabeyimin terlikleri hep babamla kalacaktı. Babamı son
ziyaret edişimizde bende kimse görmeden terliğimi
babamın kabri üstüne gömüverdim. İşte şimdi benim
terliğim de hep babamla kalacaktı.

Evet demiştim ya bir güneşimi, bir babamı, bir de
terliklerimi bırakmıştım geride. Babam ve terliklerim
hep oradaydı, gelemezlerdi. Ama güneşim hep
yanımızdaydı. Yetimlerin efendisi, yetimlerini hiç
ışıksız bırakır mı? Dünyanın bir ucuna gitmiş olsaydık
bizi bırakmayacağını biliyordum.

Gözümüz gönlümüz seninle aydınlanır efendim.

Ruhumuz, içimiz sıcaklığınla ısınır.

Bir gün sana gelişim geç bile olsa bana,

Gül bahçesinin mermerlerinde yalın ayak koşmak nasip
et.

Ta ki aşkınla, sevginle bütün bedenim yanıp kavrulsun.
Terliklerimi bıraktığım o güzel mabed son durağım
olsun."

**ümitli_bekleyis** · 07-18-2008, 18:43

Bizlere Peygamber sevgisini yüreğinde canlı tutan böyle güzel kardeşler ve evlatlar nasip eyle Ya Rabbim ! :'( :'( :'(

**Meftun** · 07-18-2008, 18:47

Alıntı:

ümitli_bekleyis Nickli Üyeden Alıntı

Bizlere Peygamber sevgisini yüreğinde canlı tutan böyle güzel kardeşler ve evlatlar nasip eyle Ya Rabbim ! :'( :'( :'(

yorum bile yapamıyorum, bittim eda :'( :'( :'(

amin...

**ümitli_bekleyis** · 07-18-2008, 18:49

Çok içten yazmış, halimden utandım.Yerin dibine geçtim :-[ :'(

**tayyipleyiz** · 07-18-2008, 18:55

:'( :'( :'( :'( :'( (+) :'( :'( :'( :'( :'(

07-18-2008, 18:41	#1
Kullanıcı Adı ümitli_bekleyis	Peygamber Sevgisi Böyle Olur Medine de bir şirkette elektrik teknisyeni olarak çalışan Allah dostu ve peygamber aşığı bir kardeşimiz işin son günü sabah mesaisinde kendisine verilen teknik görevi tamamlayıp ayrılmak üzere iken Resulullah'ın Ravza'sında elektrik çarpması sonucu vefat etti ve Cennetu'l-Baki'ye defnedildi. Tabii ailesi mecburi istikamet Türkiye'ye dondu. O zaman 7 yaşındaolan oğlu bugün ortaokul öğrencisi. Kompozisyon dersi ödevi olarak bir makale yazmış ve birincilik almış. İşte o peygamber aşkını en derinden yaşayan bir yüreğin yansımaları.. Biliriz ki dil kalpten geçen her şeyi ifade edemez. Allah bize de bu kardeşimiz gibi Resulullah sevgisi nasip etsin. Amin. **** "Bir seni güneşim, bir babamı, bir de terliklerimi bırakmıştım geldiğim yerde. Bir ilkbahar gününde güller gibi kokan Medine'de dünyaya gözlerimi açmıştım. Doğduğum hastane senin Ravzanın hemen yanı başında olduğu için, duyduğum ilk koku senin bahçenin gül kokuları olmuş. Babam gelip de daha kulağıma ezan okumadan, kulaklarım senin mescidinin ezan sesleriyle şereflenmiş. 40 günlük olduğumda ilk ziyaretimi de senin Hane-i Saadetine yapmışım.İlk adımlarımı senin Ravza'ndaki mermerlerinde atmış ve Rabbimle ilk buluşmamı, ilk secdemi senin mescidinde yapmışım. Hemen hemen yaptığım her ilkte sen varsın. Daha konuşmasını öğrenmeden seni sevmeyi öğrendim ben. Belki seni çok tanımazdım ama sanki bana çok çok yakınmışsın gibi severdim seni. Senin evini her ziyarete gelişimizde seni görmesek bile senin varlığını hisseder, evinden her ayrılışımızda hüzünlenirdik. Çocuklar evde sıkılınca babaları parka, eğlence yerlerine götürsün isterler. Biz Medine'de yaşadığımız sürece hiç babamızdan parka götürmesini istemedik. Bizim canımız sıkılmaz mıydı acaba hiç? Sanırım Medine'deki hiçbir çocuğun canı sıkılmazdı. Çünkü orada hiçbir yerde olmayan gül bahçesi ve bahçenin biricik efendisi vardı. Bizim vaktimizin çoğu o bahçede geçerdi. Senin bahçenin mermerlerine ayakkabı ile basamazdık. Yalınayak dolaşırdık mermerlerin üstünde. Kim bilir, korkardık belki de bahçenin güllerine basıvermekten. Yazın mermerler ayaklarımı yakardı. Olsun bu da bizim hoşumuza giderdi. Babama sormuştum bir seferinde - Babacığım neden Medine bu kadar sıcak diye. Babam da: - Evladım Medine'de iki tane güneş varda ondan, derdi. - Nasıl olur babacığım, güneş bir tane değil mi? derdim. Babam gülerek : - Bak yavrum doğru, bütün dünyayı ısıtan bir güneş var ama bir de alemleri ısıtan ve aydınlatan güneş var. O güneş de Medine'de olunca sıcaklık iki kat oluyor. Babamın bu cevabı hoşuma giderdi ve ısınırdım. Gerçektende ayaklarımızı mermerler ısıtıyordu ama senin güneşinde, sıcaklığında içimizi ısıtıyordu. Medine'den ayrıldığımızdan beri belki ayaklarımız ısınıyor ama içimiz bir türlü ısınamıyor. Çünkü güneşimizin en büyüğünü orada bırakmıştık. Ben güneşimi kaybetmiştim. Onun evine, bahçesine gidemiyordum artık. Gerçi ışığı ta buralarda bizi aydınlatıyordu ama içimi ısıtması için onun Ravza'sında yalınayak koşmam lazımdı. Evet, bahçende yürürken ezanlar okunurdu. Öyle güzel okur ki Medine müezzini ezanı, sanki Bilali Habeşi okuyor sanırsınız. Namaz kılmak için Mescide koştururduk, bilir bilmez. Babamın yanında namaz kılardık. Büyük sütunların altından gelen soğuk havadan saçlarımızı savurturduk. Zemzem bardaklarından güller yapardık. Namaz kılarken yanımıza usulca bir kedi sokulurdu. Babam 'incitmeyin sakın, onlar Ebu Hüreyre'nin kedileri' derdi, biz de inanırdık. Senin Mescidine kediler de girebilirdi. Sen çok iyi bir ev sahibiydin çünkü. Çarşamba günleri hep Uhud'a giderdik. Senin çok sevdiğin amcanı ziyaret etmeye, o bizim de amcamızdı. Kardeşlerimle Ayneyn tepesine çıkar oradan Uhud'da yatan 70 şehide selam verirdik. Uhud dağına her baktığımızda sanki orada seni görür gibi olurduk.Uhud da senin Ravza'nın kokusu gibi gül kokardı. Orası da ayrı bir gül bahçesi idi sanki. İşte benim yedi senem - ki en değerli en güzel yıllarım - senin köyünde, senin gül bahçende, senin savaştığın yerlerde, sanki yanımda sen varmışsın gibi seninle dopdolu geçti. Seni görmesem de seninle yaşamaya o kadar alışmıştım ki, senin yanından ayrılırken sanki bir yanım, bir canım,bir parçam orada kalmıştı. Buraları bana gurbet oluverdi. Elimde olsa hemen yanına koşar gelirim ama hep büyüyünce gidersin diyorlar. Ben sırf senin yanına gelebilmek için büyümek istiyorum. Senin yanına geldiğim zaman büyümüş bile olsam bahçendeki mermerlerde yalınayak dolaşacağım. Ta ki güneşin içimi ısıtana kadar. Senin hasretinden içim üşüyor. Belki hasretin herkesi yakar, beni de üşütüyor işte. Çünkü benim ruhum doğduğumdan beri senin sevginle ısınmaya alışkın. Senin sıcaklığına o kadar muhtacım ki.. Ne olur ben sana gelemesem bile sen beni hiç bırakma. Işığınla gecelerimize nur ol. Sıcaklığınla bütün zerrelerimizi ısıtıver. Hani sana Medine'deyken komşuyduk ya, evlerimiz birbirine çok yakındı. Senin varlığın bize güven verirdi hep. Yine öyle ol, ara sıra da olsa evimizi şereflendiriver. Hem benim adım Nebi, aynen seninki gibi. Bu ismi bana seni çok seven bir dostun koymuş. Diğer adım da Muhammed, yine senin gibi. Bu ismi de canım babacığım koymuş. Buraya gelirken senin köyünde bıraktığımız babacığım. Sana benzeyen bir yanım daha var. Ben de senin gibi babasız büyüyorum. Ben çok şanslıyım, sen bize asla yetimliğimizi hissettirmedin. Medine'den ayrıldığımızdan beri sanki sen hep yanı başımızdaymışsın gibi hissediyorum. Geceleri korkmadan güvenle uyuyorum hep. Seni tanıdığım ve seni sevdiğim için Rabbime binlerce kez teşekkür ederim. Babam senin köyünde kalmıştı. Biz babamın cenazesini gömerken ağabeyimin terlikleri babamın kabrine düştü ve orada kaldı. Ben o terlikleri çok kıskandım. Çünkü ağabeyimin terlikleri hep babamla kalacaktı. Babamı son ziyaret edişimizde bende kimse görmeden terliğimi babamın kabri üstüne gömüverdim. İşte şimdi benim terliğim de hep babamla kalacaktı. Evet demiştim ya bir güneşimi, bir babamı, bir de terliklerimi bırakmıştım geride. Babam ve terliklerim hep oradaydı, gelemezlerdi. Ama güneşim hep yanımızdaydı. Yetimlerin efendisi, yetimlerini hiç ışıksız bırakır mı? Dünyanın bir ucuna gitmiş olsaydık bizi bırakmayacağını biliyordum. Gözümüz gönlümüz seninle aydınlanır efendim. Ruhumuz, içimiz sıcaklığınla ısınır. Bir gün sana gelişim geç bile olsa bana, Gül bahçesinin mermerlerinde yalın ayak koşmak nasip et. Ta ki aşkınla, sevginle bütün bedenim yanıp kavrulsun. Terliklerimi bıraktığım o güzel mabed son durağım olsun."

07-18-2008, 18:43	#2
Kullanıcı Adı ümitli_bekleyis	Peygamber Sevgisi Böyle Olur Bizlere Peygamber sevgisini yüreğinde canlı tutan böyle güzel kardeşler ve evlatlar nasip eyle Ya Rabbim ! :'( :'( :'(

07-18-2008, 18:49	#4
Kullanıcı Adı ümitli_bekleyis	Peygamber Sevgisi Böyle Olur Çok içten yazmış, halimden utandım.Yerin dibine geçtim :-[ :'(

07-18-2008, 18:55	#5
Kullanıcı Adı tayyipleyiz	Peygamber Sevgisi Böyle Olur :'( :'( :'( :'( :'( (+) :'( :'( :'( :'( :'(

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)