AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[yolcu44]

Ailede verilen yanlış eğitim, okullarda da bazen düzeltilemez. Bu yanlış eğitim ve eksikliklerden doğan problemler de aileye, okullara ve topluma mutlaka yansıyacaktır. Bu yanlış eğitimin boyutlarını şöyle dile getirebiliriz.

Çocukların, hangi meslekte olurlarsa olsunlar, yüksek amaçlara yönlendirilmemeleri. Bu amaçların başta gelenleri: Dine, millete hizmetin, medeniyette ilerleme gayreti ve hevesinin aşılanmasıdır.
Şahsiyetlerini bütün yönleriyle geliştirmemek. Bunlar: sağlık, ilim, akıl, hikmet, sağlam inanç, ekonomi, idarecilik, üretim, zorluklara tahammül, sabır ve bunun gibi konulardır.
İyi üretim bilincinin geliştirilmemesi ve üretim ruhunun verilmemesi.
İlmin sevdirilmemesi ve daha fazla ilim öğrenebilme yolunda özverili davranma ruhunun verilmemesi.
Büyük olsun, küçük olsun genel olarak bütün insanların edepli ve ahlâklı davranışlardan yoksun olmaları.
Çocuklara milleti için faziletli olma ruhunun aşılanmaması.
Hak ve hukuka riayet etmeden sadece şahsi çıkarlara göre davranılması.
Davranışlarında aşırı, konuşmalarında mübalâğalı olmaları ve öfkelendiklerinde kendilerine hakim olamamaları. Korkak, çekingen, pasif olup. toplumsal cesaretten yoksun olmaları
Sövüp saymayı, kavga ve dövüşü alışkanlık haline getirmeleri.
Bencil, tembel, şımarık, nizamsız, düzensiz ve ruhsuz yetiştirilmeleri.
Mal mülk ve servetin değerini bilmeksizin israfçı olarakyetiştirilmeleri.
Çocukların gereğinden fazla dövülmeleri, sövülmeleri, hakarete uğramaları. Çocukların, ağlamaya sığınarak zaruri olsun veya olmasın ebeveynlerin isteklerini yerine getirtme alışkanlığı bulunmayışı.
Çocuklara, vakti gelmeden zaruret olmadan, iyice öğrenmeden, torpille ehliyet almak veya ehliyeti olmadığı halde araba-almak veya kullandırmak.
Bazı ailelerin çocuklarına şiddetli, kasvetli, merhametsiz, şefkatsiz ve vicdansız davranmaları, dolayısıyla çocukların evlerinden kaçarak kötülüklere düşmeleri ve anormal olmaları.
Bazı anne babaların çok cimri olmaları veya yoksulluktan zaruri ihtiyaçları dahi karşılayamadıklarından ötürü çocukların gelişememeleri.
Bazı ailelerin ve eğitimcilerin merhametsiz, şefkatsiz, vicdansız davranmaları neticesinde çocukların da şefkatsiz, merhametsiz olmaları.
Çocuklara karşı fazlaca iyi niyetli olunup, onların tamamen başıboş bırakılmaları.
Çocuklara devamlı suizanda bulunmak, her şeyde peşlerinde olup onları tedirgin etmek.
Çocuklara eşit muamele yapmamak, (genellikle kızlarla erkekler arasında) eşitlik olmayışı.
Anne babaların güçleri yettiği halde çocuklarını evlendirmemeleri veya çocuklarına seçme hakkı vermeden onları zorla evlendirmeleri.
Çocuklara iyi arkadaş seçiminde yardımcı olmamak veya ne tür arkadaşlıkları olursa olsun arkadaşlık yapmalarına müsaade etmek.
Ana babaların dua ve beddualarının kabul olacağını düşünmeksizin, her kızdıkları şeye beddua etmeleri. Çünkü anne babaların bedduaları kabul olur.
Büyüklerin yanlış veya kötü işleri çocuklarının yanında yapmaları. Ayrıca ahlak bozucu yayınları ve filmleri evlerine sokmaları veya dışarıda izlemeye müsaade etmeleri.
Çocuklara, problemlerinin hikmetli çözüm yollarının öğretilmemesi.
Bazı ülkelerde evlerine, yabancı Gayrimüslim kadın veya erkek hizmetçileri alıp çocuklarını onlara bırakmak.
Çeşitli problemlerden dolayı çocukların terk edilmesi, evlerden kovulması veya bakım evlerine bırakılması.
Çocukların okudukları kitapların, telefon
konuşmalarının, eve girip çıkışlarının kontrol edilmemesi.
Çocukları aşağılamak, sorularını cevapsız bırakmak, görüşlerini önemsememek sen küçüksün, çocuksun, büyüklerin sözüne karışma, dışarı çık gibi sözlerle uzaklaştırmak ve onlara hiç bir güven sağlamamak.
Çocuklara sorumluluk yüklenmeyi öğretmemek, ve sorumluluk şuurunu aşılamamak.
Çocukların yaptıkları yanlışlara aldırış etmemek, yanlışlarını zamanında düzeltmemek ve onların psikolojik durumlarını bilmemek.
Çocukların sadece dünya hayatını kazanmak için gösterdikleri özeni asıl kalıcı ve devamlı mutlu ahret hayatı içinde göstermemek. Bazı veliler imtihanda başarısız olan çocukları için üzüldüklerini ahreti kaybettiklerine üzülmüyorlar. Yine bazı babalar camiden çıkmazken çocukları camiye dahi girmezler ve bu eksiklikleri de umursamazlar.
Çocukları çok kınamak, kendilerinden devamlı, şikayetçi olmak, onların yanında baş belalarıymış gibi konuşmak.
Çocuklara okulu sevdirmeden, okuma aşkı vermeden, ilim öğrenmenin önemini tanıtmadan, onları okullara zorla göndermek.
Çocuklara ahlâkî eğitimi vermemek veya gereken şekilde ahlâklı yetiştirmemek.
Kötülere karşı dirençli kılmamak.
İhtisas seçme durumlarına geldiklerinde, seçme hürriyeti vermeden yeteneklerine bakmadan, anne babanın kendi isteklerini dikte etmeleri.
Çocukların okullarıyla, hal ve gidişleriyle ilgilenilmemesi, yanlış gidişatlarının düzeltilmemesi.
Çocukların arkadaşlarıyla olan problemlerini, meselelerini araştırmadan, yanlış olup olmadığını bilmeden, kendi çocuklarına körü körüne arka çıkmaları.
İleride çocuklarına ne olacaklarını kestirtmeden, dini ve milli kimliği tam olarak vermeden onları yabancı okullara göndermek.
Çocukların okula gidip gitmemesini, başarılı olup olmamasını önemsememek veya başarılı olması için herhangi bir gayret sarf etmemek.
Çocuklara doğru düşünce ölçülerini öğretmemek. Çünkü bütün kötü ve yanlış davranışların asıl kaynağı yanlış düşünceler, yanlış hedef ve gayelerdir.
Huzur ve mutluluğu yanlış tanıtma veya yanlış şeylerde göstermek.
Çocukların her istediğini yerine getirmek. Çünkü bu alışkanlık onları, ihtiyaçları olmadığı halde problem çıkartmaya iter. Neticede onların her istediğini yerine getirmeyen ebeveyne veya başkalarına karşı düşmanca davranmaya sürükler. Çocuklara; insanın bu dünya hayatında her istediğinin her zaman gerçekleşmesine imkân bulunamayacağını öğretmek ve onları buna alıştırmak gerekmektedir.
Çocuklara, kişisel eğitim yollarını öğretmemek. Yani kendi kendilerini nasıl yetiştireceğini bildirmek gerekir.
Çocuklara, hikmetli davranışları ve onun önemini tanıtmamak.
Çocuklara öfkeli ve stresli zamanlarda kendilerine nasıl hakim olacaklarını öğretmemek. Çünkü birçok yolsuzluk, cinayet, insanların aşırı öfkeli veya aşırı sevinç ve coşkulu anlarında insanların kendilerine hakim olamadıklarından dolayı meydana gelmektedir.
Çocukların nefislerindeki kötü arzuları, niyetleri ve amaçları temizlemek. Çünkü onların kötülüklere düşmelerinin asıl nedenlerinden biri böyle kötü isteklerin içlerinde bulunmasından kaynaklanmaktadır
O nesilleri iyi niyet ve gayelerle donatmak gerekmektedir.
Burada son olarak şunu da ifade etmek isterim, aslında bütün fertlerin ve toplumun problemlerinin kaynağı; yanlış eğitim veya eksik eğitimdir. Bunların giderilmesi de mükemmel bir eğitimle olur.


Prof.Dr.Miktat YALÇIN

kaynak: Milli Şuur Dergisi

[sEbA]

SÜPER BU KONULAR YAA ALLAH RAZI OLSUN ABİ...