04-23-2009, 22:44 | #1 |
İnandım artık kalbimin hicranına!
Kimseye söz edemem biliyorum Naçarlığımla kalbi yılgınlık içinde yalnızlığa yürüyorum Muhabbet ikliminde, aşkın hamiyetinde ruhumun hicranına acıyorum Ömür sermayemin bilinçsizliğinde Müddeti nefeslerin beyhude ve niteliksiz çaresizliğinde Umut toprağının ve toprağı koklayan damlanın sukutunda ki hüzünle Hazanın çığlığında ağlıyor yaprak Dallar aczin beyhudeliğinde ve ariliğin bedbinliğinde ağlıyor Umuda bel bağlayan ve aşiyanı için yüreğini parçalayan masum kuşlar Güftenin ahengiyle nakarat içindeler Sazın dirliğinde ve kainatın nefeslerinde kalbi yokluyor Ruhum dinmeyen serncamında ötelerin hasretiyle kendi anlamını arıyor Yekpare olmak ne kadar mümkün Sevgisiz ve şefkatsiz solumak insan kimliğinde bedbin Aşk muhabbetin bağrından ve işaret taşlarının sancılarıyla hali dağlıyor Ne olur fakirliğimi çok görmeyin Çocuksu heveslerimle sefilliğime temaşa eğlemeyin Niyazın renklerinde, ihsan saadetinin güzelliğiyle muhabbetle nefeslenin Sakladığım umutlarım güfteleşiyor Hazaının dirliğindeki hicranı kalpten azat ediyor Sevgiliye davet ediyor, nefsim kepazeliğinde edebi şevkiyle nefesleniyor Muradım kapalı ve sır olmak değil Kalbimin kimliğindeki mücerret hüvviyetim kimin Kudretin ve ezeli nefesin sahibi ruhumda derlediği hüzünle kime sesleniyor Mustafa CİLASUN
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
04-23-2009, 22:46 | #2 |
Ömür sermayemin bilinçsizliğinde
Müddeti nefeslerin beyhude ve niteliksiz çaresizliğinde Umut toprağının ve toprağı koklayan damlanın sukutunda ki hüzünle Çok güzel bir şiir abla paylaştığın için sağolsın... |
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|