06-27-2010, 13:03 | #1 |
Şeytanın İnsana Vesvesesi
Neredeyse bütün beşeri zaaflarımız “Ebediyet tutkusu”ndan kaynaklanmaktadır. Böyle bir yargıyı kolayca dillendirme cesaretinde bulunmamız Yaratılış Kıssası’nda geçen Ademoğullarına yönelik olan şeytani vesvesedir.
“Ey Adem, sen ve eşin cennette yerleşin; dilediğiniz yerden yiyin, fakat şu ağaca yaklaşmayın. Yoksa zalimlerden olursunuz. Şeytan, örtülü olan avret yerlerini kendilerine göstermek için, ikisine de gizlice fısıldadı; ‘Rabbiniz bu ağacı yalnızca ikinizin de melek olmamanız ebedi/ölümsüz olmamanız için yasakladı” ( A’raf, 7/19-20) Bu vesvese ile şeytanların reisi İblis, Adem’i/İnsanı ebedi olma va’dini kullanarak kandırmaktadır. Yukarıdaki ayetlerin devamında Rabbimiz şeytanın “ebediyet arzusunu istismar etmek suretiyle aldattığını” görmekteyiz. Demek ki; insan olarak en zayıf noktamız sonsuza dek yaşama tutkusudur. Diğer vasıflarımız hep bu merkezin etrafında dönüp durmaktadır. Şeytanlar da “günaha çağrı” işini bu zaafımızdan yararlanarak yapmaya devam etmektedirler. Onlar ta ki, Allah’tan izin aldıkları Kıyamet’e kadar bu konuda imtihan vesilesi olmaya devam edeceklerdir. Değil mi ki, İblis ve askerleri yeryüzündeki ebedi mutluluğu elde etme sınavımızda bu zaaflarımızdan Kıyamet’e kadar yararlanacaktır, öyleyse bu değiştirilmez hakikatin farkında olacak bir bilinci kuşanmanın lüzumu apaçık ortadadır. Şeytanın ve yardakçılarının görevi bu zayıflığımızı deşelemek ise, bizim ödevimiz de aynı tutkunun verdiği güçle sonsuz mutluluk diyarına alnı açık yüzü ak bir şekilde göçmektir. KAYNAK : http://www.turkdunyasi.biz/seytanin-...svesesi-yazisi
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
06-27-2010, 13:59 | #2 |
Teşekürler paylaşım için...
|
|
06-27-2010, 22:10 | #3 |
Ortalama 60 70 yil yasayinca bile elimiz ayagimiz tutmaz oluyor, bedenimiz burusuyor, hastalariklar kovaliyor, haplarla ayakta duruyoruz. Bu dünyada ebedi hayat neye yarar Allahin rahmetine kavusmak var iken?
Allah razi olsun. |
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|