Korkuyla pek alakası yok abi benim düşüncemin..
Benim ablam yerine koyduğum kuzenlerim var büyük ablam lise yıllarında kapalı değildi ama kardeşi aynı dönemde orta okula giderken kapanmak istedi ve kapandı..
Yani ille baskıdan dolayı olur diye bir düşünceye sahip değilim en güzel örneği karşımdaydı zaten bunun..
Birde kendimden örnek vereyim;
Ben ufakken annem bana namaz kıl der dururdu nedenini söylemeden.
Yapardım belki söz dinlemek adına bir de Allah'ın emri dediği için ama isteksizce.
Sonradan kendim okuyup öğrenince haklıymış annem diyebildim ancak.[çok şükür.]
Ama annem karşıma geçipte bana nedenlerini anlayabileceğim şekilde söyleseydi ben sırf annem dedi diye kılmazdım o namazları..
Yani baskıyla yaptıklarım ve şuan yaptıklarım arasında çok fark görüyorum.
Benim hayalimde bi ütopya var sadece,
Hani herkes okusun öğrensin benim inandığım bu desin kapansın namaz kılsın müslümanım desin vs..
Aileninde etkisi olmasın baskısı olmasın hatta yönlendirmesi bile olmasın kişi kendi bilinciyle her şeye inansın heves etsin istiyorum..[çok şey istiyorum]
Ama bi ütopya işte
Şuan ki toplumumuz için imkansız gibi.
Aile din konusunda eğitim vermese yönlendirmese başkaları başka yönde yönlendirir..
Herkes birbirine kendi düşüncesini kabullendirme telaşında..
Bu yüzden en doğru yılların lise yılları olduğunu düşünüyorum..
Ne kadar doğru düşünüyorum bilmiyorum ama
Düşüncemi anlatabildiğimden de pek emin değilim,
Doğru dürüst cümle kuramıyorum
