AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[Cihannur]

Vedat Bilgin



Militarizmin son durağı

Militarizmin özelliklerinden ikisi çok önemlidir:

İlki, toplumsal hayatın bütün alanlarında militer yaklaşımların geçerli olması gerektiği ve toplumun buna göre düzenlenmesi talebi, ikincisi de toplumsal kurumlar arasındaki ilişkilerin, hiyerarşik biçimde ve tabii olarak militer önceliklere ve militer üstünlüğe göre düzenlenmesi gerektiğine dair düşünme biçimi olması.

Türkiye'de militarizmin hem siyaset kurumu düzeyinde hem de ideolojik düzeyde, çok derin zihinsel, kültürel yapılara uzandığı, çok tartışmalı bir konu olmaktan çıkmış olması gerekir. İdeolojik düzeyde militarizmin etkileri daha derin köklere sahip olduğu için, bunların tasfiye edilmesi toplumsal psikolojiye uzanan bir değişimi gerektirdiği gibi, zihinsel boyutta da sivil anlayış ve yaklaşımların geçerliliğini sağlayacak bir toplumsal değişime ihtiyaç duymaktadır.

Sivil iradenin gücü ve Özal

Son gelişmeler, Askeri Şûra öncesi yaşanan olaylar aslında yeni olaylar değildir. Burada yeni olan, siyaset kurumunun sivil dinamiklerinin, artık siyasal süreci militarizmin beklentilerini tasfiye edecek kadar güçlenmiş olmasıdır.

Sivil iradenin militarizme boyun eğmemesini düşündüğümüzde hatırlamamız gereken ilk isim rahmetli Özal'dır. Özal militarist sistem tarafından kimin cumhurbaşkanı yapılacağını görmüş ve bu oyunu bozmuştu. Körfez Savaşı sürecinde de dönemin Genelkurmay Başkanı, Cumhurbaşkanı ve iktidarla ters düşmüş, bunu da 'gerektiğinde Kuzey Irak'ta akraba toplulukların ve Türkiye'nin güvenliğini sağlamak için girişilecek bir harekâta' karşı 'ordu böyle bir müdahaleye hazır değil' gibi bir tavırla ortaya koymuştu. Özal, 'o zaman görevinizi gereğince yapmamış bulunuyorsunuz, gereğini yapıp istifa ediniz' tarzında bir tavırla Genelkurmay Başkanı'nın istifasını istemiştir.

Militarizmin, devlet içerisinde hangi göreve kimin atanacağına dair kararları cumhurbaşkanına, parlamentoya ve hükümete bırakmayacak kadar güçlü olduğu bir dönemde, bu tavır bir dönüm noktasını işaret eder. Rahmetli Özal'ın daha sonra sivilleşme yönünde, yani siyasal rejimin militarizmin etkilerinden temizlenerek demokratikleşmesi konusunda, kurumsal yapılarda giriştiği reformlar hayatidir. Mesela o yıllarda, MİT'in militarizmin vesayetinden kurtarılması konusunda atılan adımın ne kadar önemli olduğu, şimdi daha iyi anlaşılıyor.

Şimdi: 27 Mayıs'ın bitişi

Son YAŞ öncesi yaratılmak istenen krizi, sivil iktidarın Meclis'in gücüne dayanarak daha doğmadan çözmesi militarizmin son durağına, son istasyonuna gelindiğinin göstergelerinden biridir.

Yeni bir anayasa, sivil bir anayasa yapmanın neden gerektiği, artık ertelenmesinin mümkün olmadığının bütün çıplaklığıyla görüldüğü bir süreci yaşıyoruz. Militarizmin ideolojik etkilerinin kırılıp atılması için de, bilhassa devlet örgütlenmesi içerisindeki militarizm tortusu kurumsal yapıların ve bunların işleyiş mekanizmalarındaki yansımaları olan ilişkilerin tasfiye edilmesi bakımından da, yeni bir anayasanın yapılmasına ihtiyaç vardır.

Çeşitli isimler adı altında görülen darbe, siyasete müdahale etme, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti'ne karşı çeşitli operasyonlar hazırlayan, genel adı kamuoyunda Ergenekon davası olarak bilinen süreçte yargılananları gerekçe göstererek, istifaya kadar uzanan gelişmeler bir şekilde militarist anlayışın yargıya müdahale etme talebi olarak da okunabilir.

Bugün sivil iradenin ortaya koyduğu bu tavır, tarihsel-siyasal gelişmemizin yeni bir aşamaya geldiğini göstermektedir. Türkiye militarizmi tasfiye ederken, bu yaklaşımın asıl sahibi 27 Mayıs şimdi bitmiştir diyebiliriz.

Bugün 31.07.2011