AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

[LâHuTî]

Elif ÇAKIR
9 Ekim 2011 Pazar

"Yemek yedin mi?” diye sordu...

Sonra...

“İçerisi sıcak, sırtın terli mi?”

Ne kadar aşinayız değil mi bu sözlere...

Evlat olarak milyon kere duyduğumuz, ana olarak evlatlarımıza sarf ettiğimiz bu sözleri, Güneysu’daki baba ocağında kendisini ziyarete gelen oğluna söylemiş Tenzile Ana...

Her ana gibi...

Ülkenin başbakanı da olsan, saraya padişah da olsan, istersen yaşın altmışa gelsin, analar hayattaysa oğullar her zaman merak edilesi, başı okşanası, sırtındaki terden hasta olmasın diye havlu konulasıdır.

Yaşadıkları acı ciğerlerini parçalar, yüreklerine indirir... Böyledir analar...

Endişelenen, gözü yollarda kalan, uykusuz gecelerde sabahlayan, bekleyen, dua eden, elleri semaya kalkan hep analardır.

Karşılıksız sevginin, koşulsuz sevginin adıdır. Bu yüzden ağlamamalıdır analar ve ağlatılmamalıdır.

Anaların yüreği bir kelebek gibidir. Acılar anaların yüreğine iner, dayanamaz o yürekler...

Bugün (dün) Fatih Camii avlusunda bir ana değil ama “analar ağlamasın” diyerek feryat eden bir oğul ağladı sarsılırcasına...

Ve onca kalabalığın ortasında bir evlat yalnız kaldı...

Oğulları analar yetiştirir. Analar büyütür. İlk adımı attırandır. Elinden tutandır, bir daha bırakmamacasına.. Kadınlar anne olduklarında, kucaklarına çocuklarını aldıklarında yüreklerine de endişe yerleşir. Kadınlar acımasız olabilir ancak analar acımasız değildir. Gaddar olamazlar. Çocuklarını büyütürken, merhamet çınarı da büyür yüreklerinde.

Merhametleri maraz doğursa da, ana merhametidir. Anlayıştır. Kucaktır. Sığınaktır. Başımızın üstündeki şefkat elidir.

Oğulları analar büyütür. Ve en çok da analar sever oğullarını.

Bazen bağlılıkları bağımlılığa dönüşür ama olsun. Anadır ve oğludur.

Babalar da sever oğullarını elbette. Ama zamanla severler. Daha çok gurur duyarlar oğullarıyla. Ya da hep kızarlar babalar. Babaların gözünde oğulları biraz hergeledir, büyümezdir.

Görünmez bir mesafe incecikten bir çizgi, bir sınır hep vardır babalarla oğullar arasında.

O yüzden babalar hep otoritenin adıdır anaların af kucağının inadına. Ve oğullar ilk otoriteye başkaldırmayı babalarında öğrenirler. İlk olarak babalarına diklenirler. Onları geçerlerse hayattaki her şeyi geçebileceğine inanırlar. Tatlı bir yarıştır babalar ve oğullar arasındaki ilişki.

Oğullar, analarını severlerse kız kardeşlerini de sevebilirler.

Analarını seven oğullar gerçekte bir kadını sevebilir. Kızlarını sevebilirler.

Merhamet de böyledir.

Adalet de..

Korumak hissi de...

Bunları oğullar analarından öğrenirler...

Analarını önemseyen oğullardan zalimler çıkmaz ancak yapılan zulümlere karşı dimdik ayakta duran, dünyaya meydan okuyan oğullar çıkar.

Bir annenin ayağının altını öpen, önünde diz çöken bir oğuldur ancak dünyayı dize getirecek olan.

Bu yüzden Başbakan “Analar ağlamasın” derken de samimiydi, Cumartesi Anneleri’nin dağlanmış yüreklerinin sesine kulak verirken de...

Evet, “Her nefs ölümü tadacaktır” ama, haksız yere kıyılan canların acısını en çok analar yaşar; işte Başbakan bunu iyi bilenlerden biri olarak başarısını gerçekleştirdi.

Derler ki, erkek çocukların göbeği asıl anaları vefat ettiğinde kesilirmiş...

Cenaze merasimi boyunca Başbakanın yüzündeki ifade, gözlerinden sel olup akan gözyaşları bunu tekrar hatırlattı ve doğruluğunu gösterdi sanki...

Tenzile Anne, Anadolu annelerinden biriydi.

Ağzı dualı, hayırlı evlat yetiştirmek gayretinde olan...

Hiç şüphe yok ki, defteri tıpkı hayattaymış gibi işlemeye devam edecek...

Gözü de hiç arkada kalmayacak...

Ve Başbakan ülkedeki bütün anaların yüreklerini ferahlattıkça, dualarını aldıkça, Tenzile Anne de bunlar payını alacak.

Hani şu göbek bağı asıl anneler vefat edince kesilir demiştim ya...

Hiç merak etme...

Oğlun bütün analara emanettir Tenzile Anne...

Ve analar emanete hıyanet etmezler...