![]() |
#1 |
![]() "aşk ile çırpınan evvelim! bizi bir sözcükte asılı bıraktın geçmişte kalan bir zamanız şimdi" donuk ve hayli kötü bir kalbim vardı itildim bahçeden, dönme dolapların altından bakındım orada kalsın istedim herkes hayatlar birbirine karışmasın yakınına yanaştım aklımın ona yanıt anahtarını verdim usulca kızgınç sözcüklerini dünyanın az kalsın her şeyi bilecektim sokakta durmanın... yere düşen bir çocuk ve onun başucunda bağıranın fotoğrafına girecektik, olmadı bizi yeniden çek, gözlerimiz açık çıktı bütün dünya oraya toplandık sandım bütün dünya aynı hecede rehin kalmış o zamanlarda açıldı sayfa, biraz karanlıktı güneş görmeyen bir odaydı aklım kimi zaman oraya aldım seni seninle yattım, seninle kalktım da hayat oldukça alçaldı dünyaya bakarken kararan gözümde derinimize yerleşen korku hani o durmadan ovaladığımız parlayıverdi aklımızda, patlayıverdi kaç gün birbirimize bakamadık öbürüne bakan öldü bu oyunda kenarda öylece bekledi cezalı kaldı gördüğünde gördüğünde kaldı bozuk bir sözdizim ayaklarıma dolanan ardıma saklayan baktığım yeri dünyayı hatırlamak için ellerimle indiğim uzun merdivenleri kim çekti oradan beni insanda mahsur bıraktığını kim biliyor şimdi sesim ufaldı n'olur durdur içimden geçenleri...
![]() |
|
![]() |
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|