AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

MUHAMMET KUTLU'nun özel haberi

Nergis kasırgasıyla yerle bir olan ve yüz bini aşkın insanın hayatını kaybettiği Myanmar'da bin 500 Türk şehidi yatıyor.

Myanmar, eski adıyla Burma, eski bir İngiliz sömürgesi.

Birinci Dünya Savaşı'nda İngiliz Ordusu'nda görevli binlerce Burma askeri Çanakkale'de savaştı.

Savaş bittiğinde ise İngilizler, esir aldıkları 12 bin Türk askerini bu kez 1915 yılında Burma'ya götürdüler.

Türlü zulüm ve işkenceler altında bin 500'ü şehit düştü.

Askerlerin bir bölümü Türkiye'ye dönerken, kalanlar için "Türk şehitliği" yapıldı.

Şehitlikte Türkçe olarak, "Birinci Dünya Savaşı'nda Irak, Suriye, Filistin ve Arabistan cephelerinde Osmanlı ve İngiliz orduları arasındaki çarpışmalar sırasında İngilizlere tutsak düşerek Burma'ya getirilen ve burada vefat eden aziz Türk askerlerinin anısına" ifadesi yer alıyor.

Konuyla ilgili bilgiyi dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül, TBMM'ye şöyle aktarmıştı:

''34 ülkede Türk şehitliği bulunuyor. Malta'dan Hindistan'a kadar çok geniş ve farklı bir coğrafyada Türk şehitliği vardır. Bunlardan en ilginci, Myanmar'daki Türk şehitliği. Bu ülkede 1500 Türk askeri yatmaktadır''

İsmi ve nerede olduğu pek bilinmeyen Myanmar'ın, Güneydoğu Asya'da Andaman Denizi ve Bengal Körfezi kıyısında bulunduğunu belirten Gül, şöyle devam etmişti:

''Bu az bilinen ülkede 1500 Türk askeri yatıyor. Türklerin buraya gidişi ve kalışı da ilginç. Eski adı Burma olan Myanmar'a, İngiliz sömürgesi olduğu 1915 yılında 12 bin Türk askeri gitti. Yıllar süren esaret dönemi boyunca salgın hastalıklar ve ağır çalışma şartlarından dolayı 1500 asker şehit düştü. Onlar için orada Türk şehitliği yapıldı''

Mehmet Akif'in Dizelerinden Nasiplerini Aldılar

Burmalı askerlerin İngiliz ordusunda uzun yıllar çok özel yeri olmuştu. Burmalı askerler, İngilizlerin en sadık, en disiplinli ve en gözü pek sömürge askerleriydi. Bu yüzden en tehlikeli savaşlara onları sürerlerdi. Çanakkale'ye de Burmalıları getirerek ön saflara sürmüşlerdi.

İstiklal Şairi Mehmet Akif Ersoy'un Çanakkale Şehitlerine isimli şiirindeki,

Çehreler başka, lisanlar, deriler, rengârenk.

Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.

Kimi Hindû, kimi Yamyam, kimi bilmem ne belâ...

Hani tâûna da züldür bu rezil istîlâ!

Dizelerinde bahsettiği işgalci askerlerin arasında Burmalılar da vardı.

''Komutanın emrediyor, ölmeyeceksin!''

Burmalı askerlerin inanılmaz disiplini dünya tarihine geçmiştir.

Bir savaşta, bir İngiliz subayının en sevdiği Burmalı askerlerinden biri ağır yaralanmıştır.

Asker ölümle pençeleşmektedir.

Komutan ise kahrolmaktadır.

Birden aklına bir fikir gelir.

Derhal emir erini çağırarak komadaki askere gidip şunu söylemesini emreder:

''Komutanın emrediyor, ölmeyeceksin!''

Bu emri ölüm döşeğinde duyan ağır yaralı Burmalı askerin, birkaç gün içinde hayata döndüğü söylenir.


cafesiyaset.com (özel)

Nasıl bir millet ki dünyanın en ücra köşesinde şehitleri var..

MYANMAR'DA BİR ŞEHİTLİK...




Nargis kasırgası felaketiyle dünyanın gündemine oturan Myanmar’ın Türk tarihinde de acıklı bir hikayesi olduğu ortaya çıktı. Ülkede bin 500 Türk askerinin yattığı iki şehitliğin kasırgadan sonra akıbetinin ne olduğu hakkında ise henüz bilgi yok.

Myanmar’da geçtiğimiz hafta sonu yaşanan kasırga felaketinin ardından binlerce kişi öldü, yaralandı ve evsiz kaldı. Bütün dünyanın gündemine oturan bu Güneydoğu Asya ülkesinin, Türkiye için ise özel bir yeri var. Türkiye’den tam 7 bin 500 kilometre uzakta olan bu ülkede, bin 500 kadar Türk askeri Birinci Dünya Savaşı sırasında şehit oldu. Türk askerlerinin yattığı ve zaten bakımsız olan iki şehitliğin, kasırgadan sonra ne durumda olduğu ise bilinmiyor.

Birinci Dünya Savaşı sırasında, Irak, Filistin ve Arabistan cephelerinde, İngilizlere karşı savaşırken esir düşen Türk askerleri, o zamanlar Britanya İmparatorluğu’nun sömürgesi olan Burma’ya, yani bugünkü adıyla Myanmar’a getirildi. 12 bin Türk askeri Burma’da demiryolu, köprü ve suni göl yapımında çalıştırıldı ve ağır çalışma şartları ile hastalıklar yüzünden bir çoğu şehit düştü.

Ülkedeki iki Türk Şehitliği’nden biri olan, Thayet Myo Türk Şehitliği’ndeki birçok mezartaşı yıkık dökük halde. Birçoğunun üstünde 1916 yılı yazılı olan mezar taşları, bakımsızlıkları ile dikkat çekiyor ve üzerlerinde yazan isimler ya zorlukla okunuyor, ya da hiç okunmuyor.





Bir başka Türk şehitliği ise, ülkenin ikinci büyük kenti Mandalay yakınlarındaki Meiktiya kasabasında yer alıyor. 1947 yılında, ülkenin sömürgelikten kurtuluşu sırasında Burmalı askerlerin parçaladığı mezartaşlarından sağlam kalabilen 192 tanesi, kasabanın imamı tarafından caminin arka tarafına taşınmış. Şimdilerde şehitliğin yerinin belli bile olmadığı bu mezarlıkta 800’den fazla Türk askerinin yattığı biliniyor.

Kasırganın vurduğu Myanmar’a yardımlar sürüyor


Kaderine terkedilmiş bu iki şehitliğin, bugünkü içler acısı halini görenlerin girişimiyle Milli Savunma Bakanlığı şehitliklerin onarımı için bütçe ayırmış, ancak bu para 2006 yılına kadar kullanılamamıştı.

Nargis kasırgasından sonra şehitliklerin ne duruma geldiği ise meçhul. Bakanlık projeye ilişkin çalışmalara devam ettiğini bildirdi.

• TÜRK ESİRLERİNİN HATIRALARINDAN

Araştırmacı Cemalettin Taşkıran’ın Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları tarafından yayınlanan ‘Ana Ben Ölmedim’ adlı Birinci Dünya Savaşı’nda Türk esirleri kitabında da Burma’daki (Myanmar) Thatmyo veya Thaet Myo kampına geniş yer veriliyor.

Buradaki bilgilere göre; İngilizler, Irak Cephesi’nde esir aldıkları Osmanlıları Basra’da bir süre tuttuktan sonra gemilere bindirerek Irrawady ırmağı üzerinden Thatmyo kasabasına getirilerek kasabadan 1,5 mil uzaktaki esir kampına götürülüyorlardı.

Thatmyo esir kampında, kampın açılışı ile birlikte bir hastane binası oluşturulmuştu. Kızılhaç kayıtlarında dikkati çeken hususlardan biri Kızılhaç heyetinin ziyareti sırasında her iki hastanede tedavi gören hastalar arasında ishal ve yaralanmalardan sonra, ikinci önemli sırayı zihinsel ve sinirsel hastalıkların almasıdır. Altı aydan fazla bir süre esir kamplarında kalanlarda görülen ve “dikenli tel hastalığı” veya “tel örgü hastalığı” denilen psikolojik rahatsızlık, Thatmyo esir kampında kalanları da etkilemiştir. Bu hastalık kolayca heyecanlanma, çok çabuk kızma, alıngan olma, içe dönüklük gibi davranışlarla kendini göstermektedir. Ayrıca bu psikolojik rahatsızlığın hareketsiz kalamama, unutkanlık, konsantre olma bozukluğu, genel depresyon, kâbus görme gibi belirtileri de ortaya çıkmaktadır. Bazen bu belirtiler yıllarca sürüp gitmektedir. Thatmyo hastanesinde bulunan Tabip Yarbay Behiç Bey, hastane istatistik defterinin sonunda yazdığı mütalaasında bu durumu şöyle belirtmektedir:




“... Esir olarak Thatmyo’ya ilk dühulümde [girişimde] nazarıma çarpan hal, umum zabitan ve efradda asabiyetin fevkalade kötü olmasıdır. Yek nazarda [ilk bakışta] ve umumiyet itibariyle useranın istirahatleri imkân dahilinde temin edilmiş ve iaşeleri tanzim edilmiş görünür… Halbuki tel örgünün manzarası esaretle dahi, yalnız isminin dahi insana vereceği yeisin bu hallere sebebiyet verdiği âşikâr oluyor. Asabiyeti o derece tezyid ediyor [artırıyor] ki, en ehemmiyetsiz bir söz, iki kişi arasında uzayarak münazara dahi mukateleye bile müncer olduğu [cinayete bile yol açtığı] görülmüştür. İntihar dahi birkaç vakadır. İntihara tasaddi ile [girişimde bulunarak] muvaffak olmayanlara sorulsa ‘Ne yapayım? Bu hayattan bıktım. Sabah akşam şu tel örgüyü seyredemeyeceğim için intihara karar verdim.’ cevabını verir…”

26 Mart 1916’da Thatmyo’yu ziyaret eden Rangoon Amerikan Konsolosu Samuel G. Reat, raporunda yüzde 3,19 ölüm oranı veriyor ve bunu çok yüksek bulduğunu belirtiyor. Kampta özenle tutulan kayıtlardan, Thatmyo’daki hastalık ve ölüm oranının kampa her esir grubu geldiğinde arttığı görülüyor.


habervakti
/
NTV

ENGİNEER Nickli Üyeden Alıntı

Nasıl bir millet ki dünyanın en ücra köşesinde şehitleri var..

Valla Emre amrikada da bir şehitlik çıkarsa şaşırmam

[maviinsan]

hep böyle frelaketlerden sonra hatırlıyoruz uzak doğudaki şehitliklerimizi...Tsunamiin ardından Açe mesela...

maviinsan Nickli Üyeden Alıntı

hep böyle frelaketlerden sonra hatırlıyoruz uzak doğudaki şehitliklerimizi...Tsunamiin ardından Açe mesela...

Evet bunu kimse bilmez aslında...Açe'de hala Türk bayrağı dalgalandığınu bile bilmezler...Kaç yüz yıl önce yardım etiğimiz insanlar bizi unutmamış ama biz kendi şehitlerimizden bihaberiz...