Ölmek Anne!! - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**çilik** · 11-24-2008, 22:00

Evet, karşı koyamadım ömrün miladına! Ekseni ben değildim çünkü hayat yumağının... Dönsün diye sevdasına, çarkına diş geçirmeyi de yediremedim. Yaşayamadım işte... Pazeni yırtık yollamadın ceplerimi; yirmi altı senelik yaşı-yamadım diye kızma bana!

Göğüs kafesimi yontuyordu hayatın çığlıkları. Biliyorsun işte; çocukluğumun duvarlarına soyut ve oransız bir halde bıraktığım ölüm çizgisiydi hayat. İstemedim mi sanıyorsun? Çıkışı hiç olmayan ve olmayacak labirentler ortasında kaybettiğim gençliğimin, son arzusuydu beklide; Azrail'e eğmediğim başımı ayakta vermek celladıma...

Bağışla anne! Sensizliği yapamayan kor topu gibi bir oğlun öldü bu sabah. Toz pembe kundağının üstüne giydirdiler kar beyaz kefenini.Göğüslerinden içtiği son yudum helalini gırtlağından söküp aldılar. Bir bizde miydi, yoksa; yalnız bize miydi anne şu bismillah, şu günah?

Başucuma nefesinde düşmüyor artık, savurmuyor saçlarımı yüreğinden duygular. Kendi iniltimi dinlerken soğuk kış geceleri, geriye kalan mevsimleri masalların mı çaldılar? Masallar anne, masallar... Ve suçlarıma dualarında yetmiyor artık, örtmüyor kulağımı kelime ve şahadetten korkular. Hüviyetimin içinden başka, kafamın hiçbir kağıdında bulamıyor adını gecem. Belki bu yüzden babasız doğdu bütün şafaklarım ve belki bu yüzden gaybın meşrusunda bütün sabahlar.

Bak anne! Sinsi sinsi dövüyor sabır limanlarını, ölü bakışlarımdan taşan dalgalar. Ve merhamet kırgın hesaplarla ölçüyor cesedimi. İşte bu yüzden imlası bozuk hayatımın. Mülteci parmaklarım artık sığmıyor ayakkabıma. Elbisen oturma iznini kesti diyorlar. Bıktım anne, usandım yüzlerin meşin astarından. Kaç cinnet gelsin istedim şu ebedi tükeniş. Bitsin istedim dudaklardan içtiğim ıstırap...

Bir insan bu kadar fazla olabilir miydi hayatın astarına? Oysa bir kuru taş ve dıştan yargılamak varken kuru bir baştan ibarettim. Ayaklarım hiç olmadı anne yollarıma uzatacak. Kimbilir tabanlarım olsaydı süreceğim bir hayatım olacaktı belki, merakındayım anne sürüklendiğim bu hayatın hesabını kim soracak?

-----Sus artık, sus, sus oğlum! Yavrum, kuzum, canım sus! Sus yoksa yüreğimde kıyametler kopacak. Sen gidince annen yaşar mı sanıyorsun? Sensiz dolacak mı sanıyorsun bu kucak? Oy gönlümün gonca gülü, vay ömrümün sevdiceği! Korkma artık, seni Allah verdi bana, alanda ondan bulacak. Kurbanın olurum, kölen olurum; ben ölürüm ben, ben ölürüm ne olacak? Sonra....

Anne sensiz yazıldım ben bu yazgının rahmine. Bu doğumu sancısız verdiler bana. İşte bu yüzden sen yoksun artık ve belki bu yüzden gitmek düştü payıma. Anla anne! Vadesini doldurdular saçlarımın, gecelerce gömüyordum rüzgarlara. Ceplerimdeki balyozu yüzlerde ve haykırışlarımı sözlerde bıraktım artık. Zaten annem; dünya dediğimiz değil miydi bir lahza kalmak, değil miydi bir fazla olmak? Hakkını helal et canım annem! Payıma kaçmak düşmüştü ve koşmak, şimdi ise ölmek... Anne ölmek! Ölmek anne ve daha?...

Ömer Faruk Yılmaz

11-24-2008, 22:00	#1
Kullanıcı Adı çilik	Ölmek Anne!! Evet, karşı koyamadım ömrün miladına! Ekseni ben değildim çünkü hayat yumağının... Dönsün diye sevdasına, çarkına diş geçirmeyi de yediremedim. Yaşayamadım işte... Pazeni yırtık yollamadın ceplerimi; yirmi altı senelik yaşı-yamadım diye kızma bana! Göğüs kafesimi yontuyordu hayatın çığlıkları. Biliyorsun işte; çocukluğumun duvarlarına soyut ve oransız bir halde bıraktığım ölüm çizgisiydi hayat. İstemedim mi sanıyorsun? Çıkışı hiç olmayan ve olmayacak labirentler ortasında kaybettiğim gençliğimin, son arzusuydu beklide; Azrail'e eğmediğim başımı ayakta vermek celladıma... Bağışla anne! Sensizliği yapamayan kor topu gibi bir oğlun öldü bu sabah. Toz pembe kundağının üstüne giydirdiler kar beyaz kefenini.Göğüslerinden içtiği son yudum helalini gırtlağından söküp aldılar. Bir bizde miydi, yoksa; yalnız bize miydi anne şu bismillah, şu günah? Başucuma nefesinde düşmüyor artık, savurmuyor saçlarımı yüreğinden duygular. Kendi iniltimi dinlerken soğuk kış geceleri, geriye kalan mevsimleri masalların mı çaldılar? Masallar anne, masallar... Ve suçlarıma dualarında yetmiyor artık, örtmüyor kulağımı kelime ve şahadetten korkular. Hüviyetimin içinden başka, kafamın hiçbir kağıdında bulamıyor adını gecem. Belki bu yüzden babasız doğdu bütün şafaklarım ve belki bu yüzden gaybın meşrusunda bütün sabahlar. Bak anne! Sinsi sinsi dövüyor sabır limanlarını, ölü bakışlarımdan taşan dalgalar. Ve merhamet kırgın hesaplarla ölçüyor cesedimi. İşte bu yüzden imlası bozuk hayatımın. Mülteci parmaklarım artık sığmıyor ayakkabıma. Elbisen oturma iznini kesti diyorlar. Bıktım anne, usandım yüzlerin meşin astarından. Kaç cinnet gelsin istedim şu ebedi tükeniş. Bitsin istedim dudaklardan içtiğim ıstırap... Bir insan bu kadar fazla olabilir miydi hayatın astarına? Oysa bir kuru taş ve dıştan yargılamak varken kuru bir baştan ibarettim. Ayaklarım hiç olmadı anne yollarıma uzatacak. Kimbilir tabanlarım olsaydı süreceğim bir hayatım olacaktı belki, merakındayım anne sürüklendiğim bu hayatın hesabını kim soracak? -----Sus artık, sus, sus oğlum! Yavrum, kuzum, canım sus! Sus yoksa yüreğimde kıyametler kopacak. Sen gidince annen yaşar mı sanıyorsun? Sensiz dolacak mı sanıyorsun bu kucak? Oy gönlümün gonca gülü, vay ömrümün sevdiceği! Korkma artık, seni Allah verdi bana, alanda ondan bulacak. Kurbanın olurum, kölen olurum; ben ölürüm ben, ben ölürüm ne olacak? Sonra.... Anne sensiz yazıldım ben bu yazgının rahmine. Bu doğumu sancısız verdiler bana. İşte bu yüzden sen yoksun artık ve belki bu yüzden gitmek düştü payıma. Anla anne! Vadesini doldurdular saçlarımın, gecelerce gömüyordum rüzgarlara. Ceplerimdeki balyozu yüzlerde ve haykırışlarımı sözlerde bıraktım artık. Zaten annem; dünya dediğimiz değil miydi bir lahza kalmak, değil miydi bir fazla olmak? Hakkını helal et canım annem! Payıma kaçmak düşmüştü ve koşmak, şimdi ise ölmek... Anne ölmek! Ölmek anne ve daha?... Ömer Faruk Yılmaz

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)