Evet katılıyorum ,bir şekilde mantık olayı.
Ve çevremde içen ve içmeyenlerin düşünceleri konusundaki izlenimleri sonucu bu durumu şuna benzetiyorum.
Birincisi ,içmeyenlerin rahatlıkla günah dediği,
İkincisi ise içenler ki ,ben onları mezarlıktan geçerken ıslık çalanlara benzetiyorum.
Yok canım günah değildir der fakat aslında buna kendiside inanmaz ,fakat Allah'a inanmayan bir ateistin ya varsa tedirginliğine benzer bir şekilde sürekli de şüphe içersinde olur.
En iyisi hiç içmemek.

benm bildiğim sigara mekruh tu

Endonezya'daki 700 din alimin kimlerden olutuğunu, ilim düzeylerini, otoriteleri bilemem. Ben 8 aydır sigara içmiyorum, bu önemli değil. Bir meseleyi kendi doğrularımız üzerinden ne kadar abartırsak, gerçekliğine o kadar zarar vermiş oluruz. Şimdi ben size Diyanet İşleri Başkanlığı'nın İlmihal'inden (2003) sigaranın hükmünü aktarıyorum.. Bakın dikkat edin Diyanet burada tüm görüşleri sunarak bir kanıya varıyor.

***

İslam Alimleri Sigaranın dini hükmü konusunda üç gruba ayrılmışlardır.

1. Sigaranın zararlarını bilmeyen veya önemsemeyen bir grup bilgin, tütün kullanımını (pipo, nagile vb de dahil), sigara içme hakkında dinde açık bir hüküm bulunmadığını, şari' tarafından açık bir yasak gelmediğini ileri sürerek sigara içmenin mübah olduğu görüşünü ileri sürmüştür.

2. Diğer bir grup İslam bilgini ise, sigara içmeyi doğru bulmamakla birlikte, "haram" da diyemedikleri için "mekruh" olarak niteledirmişlerdir.

3. Üçüncü bir grup ise, sigara içmeyi, özellikle türyakilik derecesinde sigara alışkanlığını saülık açısından zarara ve ekonomik yönden israfa yol açtığı, nafaka yükümlülüğünü ihlal ettiği gerekçesile "haram" saymışlardır.

Günümüz İslam bilginlerinin genel eğilimini yansıtan bir değerlendşrme yapmak gerekirse şunlar söylenebilir: Her şeyden önce, sigara içme hakkında dini bir hükmün ve ariin yasağının bulunmadığını söylemek doğru olmaz. Şer'i hükümler belli ilkelere dayalıdır ve birtakım gayelere yöneliktir.

Naslar her mesele hakkında ayrıntılı ve münferit hüküm vermek yerine genel kurallar ve ölçüler koymuş olup, müslümanlar önlerine çıkanmeseleleri nasların koyduğu bu ilke ve ölçülere, gözettiği gayelere göre anlamak ve değerlendirmek zorundadırlar. Bu itibarla sigara hakkında muhtemel fıkhi hükmü, belli açılardan ele alıp tartışmak ve çıkan sonuca paralel bir değerlendirmeye gitmek gerekmektedir.

a) Zarar: Sigaranın zararsız olduğunu söylemek, artık bugün ilmen ve tıbben imkansızolduğuna göre, konunun diniyasaklar çerçevesinin tamamen dışında düşünülmeyeceği şüphesizdir. Bilim adamları sigaranın ihtva ettiği nikotinin ve sigara dumanın bünyede kanserden, sinir sistemlerinde bozukluğa kadar bir dizi zarar ve hastalığa yol açtığından söz etmektedir. Kur'an'da "Kendinizi elinizle tehlikeye atmayın..." (el bakara 2/195) buyurulmuş, Hz. Peygamber de, "Ne doğrudan zarar verme ne de zarar zararla karşılık verme vardır" (İbn Mace, "Ahkam", 17; el-Muvetta', "Akzıye", 31) diyerek bir kimsenin kendine ve başkalarına zarar vermemesinin temel bir dini ilke olduğunu vurgulamıştır. Sigaranın hem içene hem de çevresinde bulunan kimselere zarar verdiği göz önüne hem Allah hakkının hem de kul hakkının birlikte ihlal edildiği söylenebilir.

b) İsraf malı boş yere harcamaktır. Kur'an'Da, "Yiyiniz, içinşz, fakat israf etmeyiniz" (el-A'raf 7/31) buyurulmuş. Resul,i Ekrem de daima mutedil, ölçülü davranmayı emretmiş, malın boşa harcanmasını ysaklamıştır. Sigara için yapılan harcamanın, sigara bağımlısı şahsın bu bağımlılığı göz önünde bulundurulursa israf olmayacağı, hatta önemli bir bünyesel ihtiyacının karşılanması sayılabileceği görüşü -haracama boşa olmanın ötesinde zararlı da olduğu için- tutarlı değildir. Harcama yapan kişinin zengin olması da bu harcamanın israf olmasını önlemez.

c) Nafaka Yükümlülüğü. Aile reisi erkekler eşinin, çocuklarının ve aile fertlerinin, muhtaç yakınlaırna bakan erkekler de onların nafakalarını karşılamakla yükümlüdür. Böyle bir mali yükümlülük altında bulunan kimselerin nafaka yükümlülüğünü aksatacak şekilde sigaraya para vermesi de dini olduğu kadar insani ve ahlaki açıdan kabul edilemez bir durumdur.

Sigara içmenin fıkhi hükmü başta zarar, israf ve nafaka yükümlülüğü olmak üzere çeşitli açılardan ele alınabilir. Böyle olunca sigara içmenin hükmü hakkında kesin ve genel bür hüküm vererek "haram" demek yerine, bu konuda bu açılardan bazı ayırımlar yaparak farklı durumlarda farklı hükümler vermek, her bir durumu kendi şartları içerisinde değerlendirmek daha doğru görülmektedir.

Hem içene hem de ortamda bulunan şahıslara ve çevreye verdiği zararlar, israf ve hakların ihlaline yol açabileceğinin kuvvetle muhtemel olması dikkate alınarak, sigara içmenin kural olarak dinen "harama yakın mekruh" sayılması gerekir. Ancak bedene verdiği zarar ilmen ve tıbben açıklık ve kesinlik kazanmışsa, açık bir israfa ve kişinin nafaka yükümlülüğünü etkileyip aile fertlerinin ve bakmakla yükümlü bulunduğu kimselerin nafakasını kısmasına yol açıyorsa, zorunlu harcamalardan ve asli ihtiyaçlardan bile fedakarlık yapmaya zorluyorsa, o takdirde sigara içmenin dinen de "haram" olduğu söylenebilir.

Nargile ve enfiyegibi alışkanlıklar da bu çerçevede değerlendirilebilir.

Sigara ve benzerleri:
Tütün 15. asırdan sonra yeni dünyadan İslâm ülkelerine girmiş, o zamandan beri de İslâm ulemâsı tütünün hükmü üzerinde durmuşlardır.
1) Tütünün mubah olduğunu söyleyenler zararı olmadığı ve Şârî' tarafından menedilmediği deliline dayanmışlardır. Halbuki:
a) Sigaranın zararı bugün ilmen, kesin olarak bilindiği için zararsız denemez.
b) Şârî'in menetmediğini söylemek de isabetli değildir. Çünkü Şârî' her haramı ismen zikretmemiştir. Hüküm kaynakları yalnız sarîh ve husûsî nasslar değildir. Nasslarda geçenlerin haram kılınış sebeplerine (illetlerine) bakılarak yapılan kıyaslar ve diğer istidlâl yolları vardır.
2) Sigara içmek mekruhtur diyenlerin dayanağı, kıyasla sabit bir hükme "haram" demekten çekinmeleri ve sigaranın zararları hakkında kesin bilgi sahibi olmamalarıdır.
3) Sigara içmek (özellikle tiryâkilik) haramdır diyenlerin mesnedi zarar, isrâf ve nafaka mükellefiyetidir.
Zarar: Sigara hem içenin sıhhatine, hem de yanında bulunanların sıhhat ve rahatına zarar vermektedir.
Rasûl-i Ekrem (s.a.v.): "Ne doğrudan ne de karşılık olarak zarar vardır" buyurarak zarar vermeyi menetmiş Allah Teâlâ da "kendinizi elinizle tehlikeye atmayın..." (el-Bakara: 2/195), "kendinizi öldürmeyin...." (en-Nisâ: 4/29) buyurmuştur.
İsrâf: İsrâf malı faydasız yere harcamaktır: "Yeyiniz, içiniz, isrâf etmeyiniz" âyeti (el-A'râf: 7/31) ile "Peygamber (s.a.v.) malın boşa harcanmasını yasakladı." hadisi isrâfı haram kılmaktadır.
Nafaka mükellefiyeti: Kocalar, babalar ve muhtaç yakınlarına bakan erkekler nafaka (onların yiyecek, giyecek, mesken, tedâvi... ihtiyaçlarını temin) ile mükelleftirler. Bundan keserek sigaraya para vermek haramdır.
Netice olarak denebilir ki: Bu üç sebepten birisinin gerçekleştiği yer, zaman ve durumda sigara içmek haramdır. Bunlar gerçekleşmez ise mekruhtur. Her iki durumda da sigaranın içilmemesi, terkedilmesi dince gereklidir.
Nargile ve enfiye gibi alışkanlıkların hükmü de sigara alışkanlığı gibidir.
http://www.hayrettinkaraman.net/kita...haram/0046.htm

Evet aşağı yukarı aynı.. Böyle bir durumda haram diye inat emek kesinlikle yanlıştır. Arkadaşlar burada takım tutmuyoruz, haram olup olmaması hiçbirimize birşey kazandırmaz. Bunu gurur meselesi yapmayın..

Ben özellikle ferdi olarak bazı alimlerin değil, otorite olan Diyanet'in açıklamasını yazım. Diyanet de bugüne kadar ki tüm görüşleri sunarak bir açıklama yapıyor.

Evet tabi öyle haklısınız, kaçınmamız gerekir. Ancak kaçınmak başka şey haram diye diretmek başka şey ve Diyanet'ten alınan dini hükme bu kadar araştırılıp hükümler sunulmasına gerek yok demek de başka birşey...

Gerek yok derken;aslında insanoğlunun oldukça nett bir şekilde mizan buyurucağı bir konu anlamında,yapılan araştırma ve soruşturmaları kast etmiyor.