..Su/Mermer/Güvercin.. - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

06-07-2009, 16:40

Güvercin bakışındaki teslimiyet başka hangi nazarda vardır aceb? Mermerlere tutunan cılız pençeleriyle zamanı avuçlar gibidirler çok defa… Mevsimlerin lüzumsuz telaşına muhalefet edercesine kanat çırpışlarındaki zarafet kelimelere sığabilir mi? Göklerin paylaşımında en geniş coğrafya güvercinlerindir muhakkak! Lakin bu sakin, vefalı ve gönül ehli kuşlar, cami avlularını, evlerimizin çatı aralıklarını ve asır devirmiş çınarları mesken edinmekten ayrı bir zevk duymaktalar… Bu duyuş en sağır kulakların bile tasdik edeceği bir duyuştur. Hem… Güvercinlerin gözüyle dünyayı seyreylemek ayrıcalığına sahipler bilmezler mi? Bilirler lakin söylemeye mecalleri kalmamıştır. Bu sebepten güvercinvari sükût ederler…

Sükût… Kelimelerin görünmez lekeleriyle parçalanan bir uçurtmadan farksızdır güvercin kanadında… İsyan değildir ama… İsyan ile yoğrulmamıştır kızıl bakışlar… Buğulu ve kırmızı nazarların milyonlarcasına hedef olan şehrin hatırına bir razı oluş saklıdır basamaklarda… Buğday tanelerinin aşk ile sıçradığı mermer basamaklarda, başı kendiyle hoş olmayan kaç şair durup ufkun derinliğine dalmıştır bilinmez. O derinlikler ki… Gitmeden geri gelinmez!

Göğe erecek kadar kavi bir edayla salınan güvercinleri diline dolayan, kalemine dolayan ve gönlüne dolayan başkadır değil mi? Bülbül olmadan güvercinleri anlamak mümkün mü? Kuşların en dervişi güvercindir zannımca… Kuşların en Yunus tavırlısı… Milyonlarca güvercin… Şu satırların sanal zemine düştüğü şu an… Rüzgârların okşayıp durduğu mermerlerin üzerinde semaha kalkmıştır mutlaka… Hissedebiliyor musunuz? Göğe uzanan renksiz merdivende bir girdaba kapılmışçasına yükselen ve yükselmenin aslında ne kadar da beyhude bir fiil olduğunu anlamış gibi yere süzülen güvercinler… Uslanmaz bir iştiyakın hudutsuz elemi gibi…

Zaman en büyük tefsirdir derler ya… İzahını güvercin bakışlarından süzülen kızıl buğudan devşirilmiş bir mürekkeple yazan çılgın şairlerin akıbetlerinde aramak da çare değildir. Tepelerin tepelendiği, kızgın kumların hörgüçlerle cenge tutuştuğu, çifte su verilmiş çeliklerin hükümran olduğu, feracelerin fesadında kandillerin karardığı bir zemin değildir güvercinleşen yüreğimin harfleri… Su kadar aziz bilinmişlerle bir kuru ekmeği pay etmenin derin keyfine göndermeler yapan bir karalama da değil! Ne de… Porsuk nehrinin bir dem boz bulanık akışına, bir haylaz çocuğun sapanından kurtulan bir çakıl taşı ile yuvarlanmış bir güvercinin can teslim edişi…

Asya bozkırlarından koşar adım gelenlerin güvercin kaftanı giymesinin derununda saklı olan nezaketin işvesidir zaman denilen… Zaman… İki büyük grup arasında paylaşılmış hep: Yenen ve yenilen… Zulme isyan eden bir duruştur güvercinlerin edası… Mermerlere olan sadakatleri… Aslında o mermerlere ruh veren eski zaman insanlarına duydukları sadakattendir şüphesiz… Zamanın çarkları arasında göz göre göre öğütülenlerin türbedarlığını yapar güvercinler…

Şadırvanlardan su içişlerindeki azameti bilmeyeniniz yoktur. Su, mermer ve güvercin… Saadet sehpasının üç sadık ayağı… Ötesi mi? Nahoş ve bayağı… Dalınıp gidilmiş ufuklar kadar uzak yalnızlıkların kâtibidir tüy, damla ve çakıl… Üstadın ifadesiyle “Bu ifritten sualin kılını çekmez akıl!”…

Kurşuni giyerler ekseriyetle… Sırdaşları mermerin sabır fışkıran damarlarına nazire edercesine… Gözleri hep buğulu bakar… Suyun saflığından nasiplenip ercesine… Kimi beyazdır kimi de siyah… Hakikatlerin ne kadar keskin çizgilerle bizi kuşattığını bilircesine beraber uçarlar… Kimisi taklalarla birbirine katar gökyüzünü… Bizim takla dediğimiz aslında… Şahit olduklarına hayıflanmaktan ötürü boşluğa attıkları tokattır.

Güvercinlerin dilinden düşmez -kulak verseniz siz de duyabilirsiniz- Yahya Kemal’in şu mısraları sanki:

“ Kopmuşuz bizler o öz varlık olan manzaradan.
Bahseder gerçi duyanlar bir onulmaz yaradan;
Derler: İnsanda derin bir yaradır köksüzlük;
Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük.”

Güvercinler üzerine konuşmak, onlara dair düşünmek… Nasırlaşan tefekkür cihazımızın üzerini örten siyah perdeyi yırtmaya muktedirdir inanın… Yardımına muhtaç olsak dahi, kanunun, tamburun ve içli kemanın sesine ses katabiliriz unutmayın …

06-07-2009, 16:40	#1
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	..Su/Mermer/Güvercin.. Güvercin bakışındaki teslimiyet başka hangi nazarda vardır aceb? Mermerlere tutunan cılız pençeleriyle zamanı avuçlar gibidirler çok defa… Mevsimlerin lüzumsuz telaşına muhalefet edercesine kanat çırpışlarındaki zarafet kelimelere sığabilir mi? Göklerin paylaşımında en geniş coğrafya güvercinlerindir muhakkak! Lakin bu sakin, vefalı ve gönül ehli kuşlar, cami avlularını, evlerimizin çatı aralıklarını ve asır devirmiş çınarları mesken edinmekten ayrı bir zevk duymaktalar… Bu duyuş en sağır kulakların bile tasdik edeceği bir duyuştur. Hem… Güvercinlerin gözüyle dünyayı seyreylemek ayrıcalığına sahipler bilmezler mi? Bilirler lakin söylemeye mecalleri kalmamıştır. Bu sebepten güvercinvari sükût ederler… Sükût… Kelimelerin görünmez lekeleriyle parçalanan bir uçurtmadan farksızdır güvercin kanadında… İsyan değildir ama… İsyan ile yoğrulmamıştır kızıl bakışlar… Buğulu ve kırmızı nazarların milyonlarcasına hedef olan şehrin hatırına bir razı oluş saklıdır basamaklarda… Buğday tanelerinin aşk ile sıçradığı mermer basamaklarda, başı kendiyle hoş olmayan kaç şair durup ufkun derinliğine dalmıştır bilinmez. O derinlikler ki… Gitmeden geri gelinmez! Göğe erecek kadar kavi bir edayla salınan güvercinleri diline dolayan, kalemine dolayan ve gönlüne dolayan başkadır değil mi? Bülbül olmadan güvercinleri anlamak mümkün mü? Kuşların en dervişi güvercindir zannımca… Kuşların en Yunus tavırlısı… Milyonlarca güvercin… Şu satırların sanal zemine düştüğü şu an… Rüzgârların okşayıp durduğu mermerlerin üzerinde semaha kalkmıştır mutlaka… Hissedebiliyor musunuz? Göğe uzanan renksiz merdivende bir girdaba kapılmışçasına yükselen ve yükselmenin aslında ne kadar da beyhude bir fiil olduğunu anlamış gibi yere süzülen güvercinler… Uslanmaz bir iştiyakın hudutsuz elemi gibi… Zaman en büyük tefsirdir derler ya… İzahını güvercin bakışlarından süzülen kızıl buğudan devşirilmiş bir mürekkeple yazan çılgın şairlerin akıbetlerinde aramak da çare değildir. Tepelerin tepelendiği, kızgın kumların hörgüçlerle cenge tutuştuğu, çifte su verilmiş çeliklerin hükümran olduğu, feracelerin fesadında kandillerin karardığı bir zemin değildir güvercinleşen yüreğimin harfleri… Su kadar aziz bilinmişlerle bir kuru ekmeği pay etmenin derin keyfine göndermeler yapan bir karalama da değil! Ne de… Porsuk nehrinin bir dem boz bulanık akışına, bir haylaz çocuğun sapanından kurtulan bir çakıl taşı ile yuvarlanmış bir güvercinin can teslim edişi… Asya bozkırlarından koşar adım gelenlerin güvercin kaftanı giymesinin derununda saklı olan nezaketin işvesidir zaman denilen… Zaman… İki büyük grup arasında paylaşılmış hep: Yenen ve yenilen… Zulme isyan eden bir duruştur güvercinlerin edası… Mermerlere olan sadakatleri… Aslında o mermerlere ruh veren eski zaman insanlarına duydukları sadakattendir şüphesiz… Zamanın çarkları arasında göz göre göre öğütülenlerin türbedarlığını yapar güvercinler… Şadırvanlardan su içişlerindeki azameti bilmeyeniniz yoktur. Su, mermer ve güvercin… Saadet sehpasının üç sadık ayağı… Ötesi mi? Nahoş ve bayağı… Dalınıp gidilmiş ufuklar kadar uzak yalnızlıkların kâtibidir tüy, damla ve çakıl… Üstadın ifadesiyle “Bu ifritten sualin kılını çekmez akıl!”… Kurşuni giyerler ekseriyetle… Sırdaşları mermerin sabır fışkıran damarlarına nazire edercesine… Gözleri hep buğulu bakar… Suyun saflığından nasiplenip ercesine… Kimi beyazdır kimi de siyah… Hakikatlerin ne kadar keskin çizgilerle bizi kuşattığını bilircesine beraber uçarlar… Kimisi taklalarla birbirine katar gökyüzünü… Bizim takla dediğimiz aslında… Şahit olduklarına hayıflanmaktan ötürü boşluğa attıkları tokattır. Güvercinlerin dilinden düşmez -kulak verseniz siz de duyabilirsiniz- Yahya Kemal’in şu mısraları sanki: “ Kopmuşuz bizler o öz varlık olan manzaradan. Bahseder gerçi duyanlar bir onulmaz yaradan; Derler: İnsanda derin bir yaradır köksüzlük; Budur âlemde hudutsuz ve hazin öksüzlük.” Güvercinler üzerine konuşmak, onlara dair düşünmek… Nasırlaşan tefekkür cihazımızın üzerini örten siyah perdeyi yırtmaya muktedirdir inanın… Yardımına muhtaç olsak dahi, kanunun, tamburun ve içli kemanın sesine ses katabiliriz unutmayın …

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)