Sultan IV. Murad zamanından bir ibretlik manzumesi.. - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**FarukARSLAN.** · 01-02-2009, 15:07

Olay Osmanlı döneminde geçiyor.

Yöneticiler böyle olsalar ülke batar mi dedirtecek bu olayi kesinlikle hafızanıza kazıyın derim!

Sultan IV. Murad Han o gün bir hoştur. Telaşeli görünür. Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer. Neşeli deseniz degil, üzüntülü deseniz hiç değil. Vezir-i azam Siyavuş Paşa sorar:

-Hayrola efendim, caninizi sıkan bir sey mi var?

-Aksam garip bir rüya gördüm.

-Hayırdır insallah?..

-Hayır mı şer mi ögrenecegiz.

-Nasil yani?

-Hazirlan, dışarı çıkıyoruz.

Ve iki molla kılıginda(IV. Murad'ın meşhur tebdil-i kıyafet alışkanlıklarından) çikarlar yola.
Görünen o ki, padisah hâlâ gördügü rüyanin tesirindedir ve gidecegi yeri iyi bilir. Seri, kararli adimlarla Beyazit'a çikar, döner Vefa'ya, Zeyrek'ten asagilara sallanir. Unkapani civarinda soluklanir. Etrafina daha bir dikkatle bakinir. Iste tam o sirada yerde yatan bir ceset gözlerine batar, sorarlar;

-Kimdir bu?
Ahali: -Aman hocam hiç bulasma, derler.Ayyasin meyhusun biri iste!..
-Nerden biliyorsunuz?
-Müsaade et de bilelim yani. Kirk yillik komsumuz...
Bir baskasi lafa girer;

-Biliyor musunuz, der. Aslinda iyi sanatkârdir.Azaplar çarsisi'nda çalisir. Nalinin hasini yapar...Ancak kazandiklarini içkiye, fuhusa harcar.Hem şişe şişe şarap taşır evine, hem de nerde namlı mimlı kadin varsa takar peşine..

Hele yaslinin biri çok öfkelidir.
-Isterseniz komsulara sorun, der. Sorun bakalim onu bir cemaatte gören olmus mu?..
Hasılı, mahalleli döner ardini gider. Bizim tedbili kiyafet mollalar kalirlar mi ortada!.. Tam vezir de toparlaniyordur ki, padisah keser yolunu :

-Nereye? -Bilmem, bu adamdan uzak durmayi yeğlersiniz sanirim.

-Millet bu, çeker gider. Kimseye bir sey diyemem... Ama biz gidemeyiz,şöyle veya böyle tebaamızdır. Defini tamamlamak gerek.

-Iyi ya, saraydan birkaç hoca yollar, kurtuluruz vebalden.

-Olmaz, rüyadaki hikmeti çözemedik daha.

-Peki ne yapmami emir buyurursunuz?

-Mollaliğa devam... Naaşı kaldirmaliyiz en azindan.

-Aman efendim, nasil kaldiririz?

-Basbayagi kaldiririz iste.

-Yapmayin, etmeyin sultanim, bunun yikanmasi, paklanmasi var. Tekfini,telkini...

-Merak etme ben beceririm. Ama önce bir gasilhane bulmaliyiz. -Surada bir mahalle mescidi var ama...

-Olmaz, vefat eden sen olsaydin nereden kalkmak isterdin? -Ne bileyim, Ayasofya'dan, Süleymaniye'den, en azindan Fatih Camii'nden...

-Ayasofya ile Süleymaniye'de devlet erkani çoktur. Taninmak istemem. Ama Fatih Camii'ni iyi dedin. Hadi yüklenelim...

Ve gelirler camiye. Vezir saga sola kosturur, kefen tabut bulur. Padisah bakir kazanlari vurur ocağa... Usulü erkaninca bir güzel yikarlar ki, naaş; ayan beyan güzellesir sanki. Bir nurdur, aydinlanir alninda. Yüzü sâkilere benzemez. Hem manâli bir tebessüm okunur dudaklarinda. Padisahin kani isinmistir bu adama, vezirin de keza... Meçhul nalinciyi kefenler, tabutlar, musalla tasina yatirirlar. Ama namaz vaktine bir hayli vardir daha...
Bir ara vezir sikintili sikintili yaklasir.

-Sultanim, der. Yanlis yapiyoruz galiba...

-Nasil yani?..

-Heyecana kapildik, sorup sorusturmadan buraya getirdik cenazeyi. Kim bilir belki hanimi vardir, belki yetimleri?..

-Dogru, öyle ya, neyse... Sen basini bekle, ben mahalleyi dolanip geleyim.

Vezir, cüzüne, tesbihine döner, padisah garip maceranin basladigi noktaya kosar.Nitekim sorar sorusturur. Nalıncının evini bulur. Kapiyi yasli bir kadin açar.Hadiseyi metanetle dinler. Sanki bu vefati bekler gibidir.

-Hakkini helal et evladim, der. Belli ki çok yorulmussun. Sonra eşiğe çöker, ellerini yumruk yapar, şakaklarına dayar... Aglar mi? Hayir. Ama gözleri kisilir, hatiralara dalar belki. Neden sonra silkinip çikar hayal dünyasindan...

-Biliyor musun oglum? Diye dertli dertli söylenir... Bizim efendi bir âlemdi, vesselam... Aksamlara kadar nalın yapar... Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; elindekini avucundakini verir satın alırdı. Sonra getirip dökerdi helaya!..

-Niye?

-Ümmeti Muhammed içmesin diye...

-Hayret...

-Sonra, malum kadınlarin ücretlerini öder eve getirirdi. Ben sizin zamanınızı satin aldım mı? Aldım, derdi. Öyleyse simdi dinlemeniz gerek... O çeker gider, ben menkîbeler anlatirdim onlara... Mizrakli ilmihal. Hücceti islam okurdum...

-Bak sen! Millet ne saniyor halbuki...

-Milletin ne sandigi umrunda degildi. Hos, o hep uzak mescidlere giderdi. Öyle bir imamin arkasinda durmali ki, derdi. Tekbir alirken Kabe'yi görmeli...

-Öyle imam kaç tane kaldi simdi?

-iste bu yüzden Nisanci'ya, Sofular'a uzanirdi ya... Hatta bir gün; Bakasin efendi, dedim. Sen böyle böyle yapiyorsun ama komsular kötü belleyecek. Inan cenazen kalacak ortada...Dogru, öyle ya? Kimseye zahmetim olmasin deyip, mezarini kendi kazdi bahçeye. Ama ben üsteledim. is mezarla bitiyor mu, dedim. Seni kim yikasin, kim kaldirsin?

-Peki o ne dedi? -Önce uzun uzun güldü, sonra;

-Allah büyüktür hatun, dedi. Hem padişahın işi ne? . . .

01-02-2009, 15:07	#1
Kullanıcı Adı FarukARSLAN.	Sultan IV. Murad zamanından bir ibretlik manzumesi.. Olay Osmanlı döneminde geçiyor. Yöneticiler böyle olsalar ülke batar mi dedirtecek bu olayi kesinlikle hafızanıza kazıyın derim! Sultan IV. Murad Han o gün bir hoştur. Telaşeli görünür. Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer. Neşeli deseniz degil, üzüntülü deseniz hiç değil. Vezir-i azam Siyavuş Paşa sorar: -Hayrola efendim, caninizi sıkan bir sey mi var? -Aksam garip bir rüya gördüm. -Hayırdır insallah?.. -Hayır mı şer mi ögrenecegiz. -Nasil yani? -Hazirlan, dışarı çıkıyoruz. Ve iki molla kılıginda(IV. Murad'ın meşhur tebdil-i kıyafet alışkanlıklarından) çikarlar yola. Görünen o ki, padisah hâlâ gördügü rüyanin tesirindedir ve gidecegi yeri iyi bilir. Seri, kararli adimlarla Beyazit'a çikar, döner Vefa'ya, Zeyrek'ten asagilara sallanir. Unkapani civarinda soluklanir. Etrafina daha bir dikkatle bakinir. Iste tam o sirada yerde yatan bir ceset gözlerine batar, sorarlar; -Kimdir bu? Ahali: -Aman hocam hiç bulasma, derler.Ayyasin meyhusun biri iste!.. -Nerden biliyorsunuz? -Müsaade et de bilelim yani. Kirk yillik komsumuz... Bir baskasi lafa girer; -Biliyor musunuz, der. Aslinda iyi sanatkârdir.Azaplar çarsisi'nda çalisir. Nalinin hasini yapar...Ancak kazandiklarini içkiye, fuhusa harcar.Hem şişe şişe şarap taşır evine, hem de nerde namlı mimlı kadin varsa takar peşine.. Hele yaslinin biri çok öfkelidir. -Isterseniz komsulara sorun, der. Sorun bakalim onu bir cemaatte gören olmus mu?.. Hasılı, mahalleli döner ardini gider. Bizim tedbili kiyafet mollalar kalirlar mi ortada!.. Tam vezir de toparlaniyordur ki, padisah keser yolunu : -Nereye? -Bilmem, bu adamdan uzak durmayi yeğlersiniz sanirim. -Millet bu, çeker gider. Kimseye bir sey diyemem... Ama biz gidemeyiz,şöyle veya böyle tebaamızdır. Defini tamamlamak gerek. -Iyi ya, saraydan birkaç hoca yollar, kurtuluruz vebalden. -Olmaz, rüyadaki hikmeti çözemedik daha. -Peki ne yapmami emir buyurursunuz? -Mollaliğa devam... Naaşı kaldirmaliyiz en azindan. -Aman efendim, nasil kaldiririz? -Basbayagi kaldiririz iste. -Yapmayin, etmeyin sultanim, bunun yikanmasi, paklanmasi var. Tekfini,telkini... -Merak etme ben beceririm. Ama önce bir gasilhane bulmaliyiz. -Surada bir mahalle mescidi var ama... -Olmaz, vefat eden sen olsaydin nereden kalkmak isterdin? -Ne bileyim, Ayasofya'dan, Süleymaniye'den, en azindan Fatih Camii'nden... -Ayasofya ile Süleymaniye'de devlet erkani çoktur. Taninmak istemem. Ama Fatih Camii'ni iyi dedin. Hadi yüklenelim... Ve gelirler camiye. Vezir saga sola kosturur, kefen tabut bulur. Padisah bakir kazanlari vurur ocağa... Usulü erkaninca bir güzel yikarlar ki, naaş; ayan beyan güzellesir sanki. Bir nurdur, aydinlanir alninda. Yüzü sâkilere benzemez. Hem manâli bir tebessüm okunur dudaklarinda. Padisahin kani isinmistir bu adama, vezirin de keza... Meçhul nalinciyi kefenler, tabutlar, musalla tasina yatirirlar. Ama namaz vaktine bir hayli vardir daha... Bir ara vezir sikintili sikintili yaklasir. -Sultanim, der. Yanlis yapiyoruz galiba... -Nasil yani?.. -Heyecana kapildik, sorup sorusturmadan buraya getirdik cenazeyi. Kim bilir belki hanimi vardir, belki yetimleri?.. -Dogru, öyle ya, neyse... Sen basini bekle, ben mahalleyi dolanip geleyim. Vezir, cüzüne, tesbihine döner, padisah garip maceranin basladigi noktaya kosar.Nitekim sorar sorusturur. Nalıncının evini bulur. Kapiyi yasli bir kadin açar.Hadiseyi metanetle dinler. Sanki bu vefati bekler gibidir. -Hakkini helal et evladim, der. Belli ki çok yorulmussun. Sonra eşiğe çöker, ellerini yumruk yapar, şakaklarına dayar... Aglar mi? Hayir. Ama gözleri kisilir, hatiralara dalar belki. Neden sonra silkinip çikar hayal dünyasindan... -Biliyor musun oglum? Diye dertli dertli söylenir... Bizim efendi bir âlemdi, vesselam... Aksamlara kadar nalın yapar... Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; elindekini avucundakini verir satın alırdı. Sonra getirip dökerdi helaya!.. -Niye? -Ümmeti Muhammed içmesin diye... -Hayret... -Sonra, malum kadınlarin ücretlerini öder eve getirirdi. Ben sizin zamanınızı satin aldım mı? Aldım, derdi. Öyleyse simdi dinlemeniz gerek... O çeker gider, ben menkîbeler anlatirdim onlara... Mizrakli ilmihal. Hücceti islam okurdum... -Bak sen! Millet ne saniyor halbuki... -Milletin ne sandigi umrunda degildi. Hos, o hep uzak mescidlere giderdi. Öyle bir imamin arkasinda durmali ki, derdi. Tekbir alirken Kabe'yi görmeli... -Öyle imam kaç tane kaldi simdi? -iste bu yüzden Nisanci'ya, Sofular'a uzanirdi ya... Hatta bir gün; Bakasin efendi, dedim. Sen böyle böyle yapiyorsun ama komsular kötü belleyecek. Inan cenazen kalacak ortada...Dogru, öyle ya? Kimseye zahmetim olmasin deyip, mezarini kendi kazdi bahçeye. Ama ben üsteledim. is mezarla bitiyor mu, dedim. Seni kim yikasin, kim kaldirsin? -Peki o ne dedi? -Önce uzun uzun güldü, sonra; -Allah büyüktür hatun, dedi. Hem padişahın işi ne? . . .

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)