Gördes

Yıl 1952. Gördes Merkez İlkokulu öğrencileri için olağan üstü belki de ömürleri boyunca unutamayacakları bir gün. Gelen Amerikan yardımından paylarına diş macunu,diş fırçası, boyalı kalemler ve küçük plastik traktörler düşmüş. Vakıa çok önemsenmiş ki derhal kasabanın tek fotoğrafçısı çağrılmış ve elde yardım malzemerliyle bu an ölümsüzleştirilmiş.







İsmail Ali Bey (1866-1913)

Felsefeye olan düşkünlüğünden dolayı Volter İsmail diye adlandırılan bu zat Mekteb-i Tıbbiye-i Şahane'de Hikmet-i Tabiiye dersi okuturmuş. Tarihimizde ilk rontgen denemelri yapan kişidir. Anlatmış olduğu fizik derslerinin deneyle daha iyi anlaşılması için eleektrik makinesini derslere götürür ve öğrencilere "dokunmayın fevt (ölmek) olursunuz"dermiş. dokununanlara bir şey olmayınca da "fevt oldunuz" diye espiri yaparmış.








"İştirak" Osmanlı Sosyalist Fırkası'nın yayın organı olarak ilk kez 26 Şubat 1910'da Hüseyin Hilmi (İştirakçi Hilmi) tarafından çıkarılmış. Ahmet Samim'in öldürülmesi dolayısıyla yanda görülen özel sayısı nedeniyle Divan-ı Harb-i Örfi tarafından kapatılır. 1 Eylül 1910'da yeniden çıkmasına izin verildiyse de üç sayı sonra ameleyi isyana teşvik ettiği bahanesiyle yeniden kapatılır ve yayıncısı derdest edilir.

İştirak 14 Temmuz 1912'den sonra ancak 14 sayı çıkabilir

Bazı Mustafa Kemal düşmanlarının olmadığını iddia ettikleri İstiklal Savaşı günlerimizde, Sakarya nehrinin doğusuna çekilen Türk ordusuna ulaştırılmak üzere Erzurum'dan ve Kars'tan toplar yola çıkarılmıştı.

Selçuklu Sultanı Alaaddin Keykubat Moğol tehlikesine karşı Sivas surlarını yeniliyor -E. Yavi 1221-

Halikarnas Balıkçısı’nın tuvalinde ölüme meydan okuduğu an.

Danişmendli Melik Ahmed Gazi Sivas’ı alışı 1095-E. Yavi-

İngiliz yazar-şair Lord Byron Yunan isyanında destek vermek için Yunanistan’a gelmiş ve papaz tarafından kutsandığını gösteren tablo.

Bu posta kartı, 1900′lü yıllarda Girit’teki Ortodoks kadınlarını gösteriyor.

Bu resim YELKENLİLERİN SON SAVAŞI nı göstermektedir. Fransız,İngiliz ve Osmanlı gemileri Rusya’nın Sivastapol limanını bombalamaktadır.

Timur'un Anadolu'yu istilâsından sonra Kadı Burhaneddin'in damadı olması muhtemel Mezit Bey Sivas'ı elinde bulunduruyordu. Mezit Bey topraklarını genişletmek için harekete geçince Amasya'da bulunan Çelebi Mehmet, Beyazıt Paşa'yı onun üzerine göndermiş ve Mezit Bey Sivas'ta yaptığı şiddetli bir savunma savaşından sonra teslim alınarak Amasya'ya getirilmiş ve hayatı bağışlandıktan sonra uzun yıllar devlet hizmetinde bulunmuştur.

Mudanya Mütarekesi esnasında İsmet Paşa ve görüşmeciler.

1828-1829 Osmanlı-Rus Savaşı sırasında Rus Mercury firkateyninin 2 Osmanlı savaş gemisiyle çarpışmasını gösteren tablo (Nikolay Krasovsky)

Bir Batılı ressamın fırçası ile Alman elçisi Freiherr von Schwarzenhorn'un henüz 9-10 yaşlarında olan Sultan IV. Mehmed'in huzuruna çıkarılışı (1651)

Hotin Seferi 1621

Kanuni Sultan Süleyman Viyana önlerinde.

Alman basınında 1.Dünya Savaşı

Ayasofya Camii 1904 tarihli kartpostal

Ayasofya Camii 1909 tarihli kartpostal.

Ayasofya Camii 1958 tarihli kartpostal

Aksaray sel baskını

1930 yıllarında Beyoğlu

Suriye sınırları içinde bulunan Caber Kalesi Türk toprağıdır. Gerekli açıklama kitabede mevcuttur.

Bağdat Caddesi, Çiftehavuzlar 1930 yılları

Çanakkale Savaşı’nda Cezayirli askerler.

Çanakkale Savaşında Senegalli askerler.

Çanakkale’de doğa şartlarından dolayı meydana çıkan şehit kemikleri (Yüzkaramız)

Ankara Savaşı’nda yenilen ve esir edilen Yıldırım Beyazıt’ın Timur tarafından ziyaret edilişi. (Chlebowski)

Lozan görüşmelerinde Türk delegasyonu.

Ticaret Kervanı Edirnekapı’dan Istanbula’a giriyor.

Esir Türk askerlerinin başında bekleyen Hintli sikh askerleri.

Fener Rum Patrikhanesi 1920

Galata Kulesi 1920

Galata Kulesi 1925

Galata Kulesi 1935

Gazze’de Türk müfrezesi.

İstihbaratın önemi:

“Seferin nereye yapılacağı çok defa aylarca önce Beylerbeyi ve Sancak Beylerine bildirilir, fakat bazen de son ana kadar gizli tutulurdu. Mesela, Fatih, seferin nereye olduğunu gizli tutardı. Akkoyunlular’a karşı Otlukbeli savaşının hazırlıklarının hangi devlete karşı yapıldığı, padişahtan başka herkesin meçhulüydü. Trabzon İmparatorluğuna karşı seferinde de böyle yapmış ve düşmanı pek gafil avlamıştı. Nitekim son çıktığı seferin nereye olduğuna, günümüze kadar tarihçiler karar verememişlerdir. Çünkü seferin daha başında Fatih, ölmüştü. Yavuz da, Mısır seferine çıkarken, İran üzerinde gidildiği propagandasını yaptırmıştı. Sultan İbrahim zamanında, Girit seferine giden Türk Donanması, Malta’ya gidiyor sanılıyordu. Girit sularına iyice yaklaşılırken Kapdan-ı Derya Yusuf Paşa, padişahın mühürlü hatt-ı hümayununu açmış, amiraller, seferin Girit üzerine olduğunu öğrenmişlerdi. Bu gizlilik, yabancı haber alma teşkilatlarına karşıydı. Türkler’in Avrupa’da son derece mükemmel bir haber alma teşkilatı olduğu gibi, Avrupalılar’ın da Türkiye’de aynı işi gören casusları vardı. Fakat Türk haber alması, çok üstündü. Avrupa devletlerinin son durumlarını, bütün teferruatıyla Divan-ı Hümayun’a, yani hükümete bildirilerdi.” [1]

[1] Hayat Tarih Mecmuası. Yılmaz Öztuna. 1 Ekim 1971. Sayı 9

Bu gece Recep Bey (Peker) beni ve İhsan Beyi evine akşam yemeğine çağırdı. Ayağım burkulmuş, alçıda idi. Koltuk değnekleriyle gittim. Gazi Paşa da Refet Paşa’nın evinde imiş. Bizim Recep Beyin evinde bulunduğumuzu haber almışlar. Yaver Muzaffer telefonla beni çağırdı. Kendilerine; intizar etmemizi söyledi.

Gazi, gece yarısından sonra geldi:

-“Vakit geç oldu. Oturamayacağım, gideceğim.”

Dedi ve giderken beni, İhsanı ve Recep Beyi başbaşa getirdi, ellerini omuzlarımıza atarak:
- “Ben doğruca cepheye gidiyorum. Düşmana taarruz edeceğim” dedi. Hepimiz şaşırdık ve telaşlandık.
İhsan Bey:
- “Paşam, ya muvaffak olamazsan?” deyince:
- “Ne?.. Bir hafta zarfında onları mahvedip denize dökeceğim!”
Cevabını verdi ve o gün Heyeti Vekile ile görüşüp günün vaziyeti siyasiyesini mütalaa ettikten sonra kendileriyle mutabık kaldıklarını söyledi ve bu aralık Maliye Vekili Hasan Bey’in taarruz için yaptığı mali kolaylıklardan memnunlukla bahsetti.

9 Şubat 1921’de Antep’in teslimiyle Fransız Ordusu’na esir düşen Türkler.

Çarlık Rusyası'nın Balkanlar'ı Osmanlı'dan koparmak gayesi ile Balkan milletlerine gizliden gizliye silah dağıtıp, bir yandan da fitne tohumları ekerek ayaklandırmaya çalıştığını...Bu iş için vazifelendirilen Rus generali Çirnayev'in 1877 yılında Bulgaristan'dan Çar'a gönderdiği gizli raporda "Buralarda hiç yoktan ordular meydana getirdim. Bu askerleri ölüme sevkediyorum. Fakat bu insanları sendeleten bir engel var Türklerin yaşayan hatıraları! Ölümden korkmayanlar bu hatıralardan korkuyorlar. Yalnız Türkleri değil, onların tarihlerini de yenmek lazım. Onlarda herhalde bir sihirbaz zekası var. Bir değil birkaç istila bile, onların iliklerine işleyen gizli üstünlüklerini yıkmaya bence kafi gelmeyecektir" diye yazarak oldukça ibretli bir itirafta bulunduğunu biliyor musunuz?

(Refik,İbrahim; Efsane Soluklar, T.Ö.V. Yay., İzmir/1992, s. 126)

Özdemiroğlu Osman Paşa, Gürcistan seferinde parasız kalmış, askerlerin aylığını verememişti. İstanbul'dan para gelinceye kadar kendi mührü ile köseleden para bastı ve askerlere dağıttı. Paşanın itibarı o kadar büyüktü ki, bu kösele paralar altın yerine geçti ve İstanbul'dan para geldiğinde altın ile değiştirildi.

Dördüncü Murat'ın Karga Düşmanlığı.

Eski Saraydan (Şimdiki İstanbul Üniversitesi) Beyazıt Camiine bakan 4.Murat minarenin alemi üzerine konmuş bir karga görür ve atına hızla atlayarak elindeki ciridi Kargaya fırlatır ve kargayı düşürür.Evliya Çelebi bu olaya Şahit olur.

Yirmisekiz Mehmet Çelebi

Barışla başlayıp isyanla sona eren bir dönem

Lale Devri ismini literatüre tarihçi Ahmet Refik Altınay'ın kazandırdığı biliniyor. Ancak onun da bu ismi iki Paris'te yazdığı iki gazelinde 'Lale Devri' tabirlerini kullanan N amık Kemal'den aldığı söyleniyor. Barış dönemi olarak bilinen Lale Devri'nin öne çıkan isimleri ise şöyle: Padişah III. Ahmet, sadrazam Damat İbrahim Paşa, Batı'da gördüklerini Osmanlı'ya aktaran Fransa elçisi Yirmisekiz Mehmet Çelebi, matbaayı kuran İbrahim Müteferrika, Osmanlı tarihinin en önemli nakkaşlarından Levni lakaplı Abdülcelil Çelebi, divan şiirinin ustası Nedim ve çıkardığı isyanla bu devrin sonunu hazırlayan Patrona Halil. Bir dönem savaş gemilerinde leventlik yapıp sonrasında İstanbul'un başıboşları arasında yerini alan Patrona Halil'in sürüklediği isyan sonucu III. Ahmet tahttan indirildi. Damat İbrahim Paşa öldürüldü. İsyan anında sarayda bulunmayan Levni canını kurtarırken Nedim'in kaçmak için damdan dama atladığı sırada düşüp öldüğü biliniyor.

Lale Devri'nin en namlı lalecisi Tabak Ata ismindeki fakir bir adamdı. Seksen çeşit nefis lale yetiştirmişti ve sarayın bahçesindeki lale soğanları ondan alınırdı. Bu çiçek yüzünden İstanbul'un en zengin simalarından birisi olmuştur.

Semiz Ali PaşaCamii

Kanuni Sultan Süleyman'ın sadrazamlarından Semiz Ali Paşa o kadar şişmandı ki, koca Osmanlı ülkesinde kendisini taşıyabilecek güçte ancak iki at bulunabilmişti.

Dördüncü Murad, 25 yaşındayken yaptığı bir güreşte başpehlivanlık için güreşen iki pehlivanı birer eliyle kispetinden tutarak bir hamlede havaya kaldırmıştır. Bu padişah henüz 34 yaşında vefat etmiştir.

Ortaçağ Avrupa'sında her 10 idam mahkumundan birisi cellatlara aitti. Cellatlar istedikleri parayı vermeleri karşılığında mahkumu serbest bırakma hakkına sahipti.

On dördüncü asrın büyük şairi Şeyhülislam Y ahya Efendi öldüğünde cenazesi o kadar kalabalıktı ki, cenaze alayı yapılmadı. Adım atmakta zorlanıldığından herkes sabit kaldı ve tabutu musalla taşından kabrine kadar elden ele götürüldü

Nevşehirli Damat İbrahim Paşa, on parmağında da elmas, yakut, zümrüt yüzükler taşırdı. Zira mücevhere çok meraklı idi.

Ayasofya kubbesinin üstündeki alem som altından yapılmıştır. Bu alem 16. yüzyılda Sokulu Mehmed Paşa tarafından yaptırılmıştır

Hanya Fatihi Silahtar Yusuf Paşa yakışıklılığı ile meşhur olan bir genç vezirdi. Çocukluğunda Dalmaçyalı fakir bir kişi olan Yusuf Paşa, bir kış günü çıplak ayaklarına bir çift eski kundura giydiren kadına vezir olduktan sonra bu partal kunduraların içini altın doldurarak iade etmişti.

At Kestanesi ağaçları Fransa'ya 1615 yılında İstanbul'dan götürülmüştür. Paris Bulvarı bunlarla süslüdür (tabii 1950 yılına göre).

Yabancı bir gemi İstanbul'a geldiğinde liman ve devlet görevlilerinden haksız muamele gördüklerine inanırlarsa gemi kaptanı dürbünle yalı köşkünü gözetler, padişah köşke çıkınca geminin direkleri stünde ateş yakarlardı. Bunu gören padişah, yabancıların şikayetlerini bizzat dinlerdi. Bu duruma “Ateş İstidası” derlerdi

Sokulu Mehmed Paşa, sadrazamlar içerisinde boy rekorunu aşmıştı. İki metreyi oldukça aşan bir boya sahip olduğundan kendisine “Tavil = Uzun Mehmed Paşa” da denirdi.

On dokuzuncu asırda Kürt Ali ismindeki Eminönü'nde yaşayan bir hamal, ayak rekoru kırmıştı. Bir keresinde pabucunun içine yeni doğmuş bir bebeği sığdırmışlardı

Hicri 1028 yılında Budin Valisi Karakaş Mehmed Paşa merkeze bir rapor yollamıştı. Raporda; Macaristan üzerinde daire şeklinde siyah bir bulutun belirip bu buluttan kan gibi kırmızı renkte yağdığı ve 3-4 kantar ağırlığında (1 kantar = 56,452 kg) siyah renkli taş gülleler düştüğü belirtilmişti.

Eskiden cellat kılıcı ya da kemendi altında can veren insanların üzerinde çıkan her şey cellatların olurdu ve bunlar birikince mezat yapılıp satılırdı. Buna “Cellat Mezadı” derlerdi. Halk arasında cellat mezadından alınan şeyler uğursuz sayılır ve pek rağbet edilmezlerdi. Cellat mezadından alınan en uğursuz eşya, kapı ağası Gazanfer Ağa'nın gayet kıymetli pırlanta saati idi. Bu saati ilk sahibinin idamından sonra Tırnakçı Hasan Paşa aldı. O da idam edilince Derviş Paşa aldı ve O da idam oldu. Derviş Paşa bu uğursuz saati kardeşine vermişti. Kardeşi ise bu saatin çarklarını kırıp denize atmak suretiyle saati imha etmiştir

III. Selim döneminin en namlı vezirlerinden Cezayirli Hasan Paşa yanında her zaman evcilleştirilmiş bir aslan ile dolaşırdı.

III. Osman, kadınlara karşı pek kibar değildi. Özellikle gayet iri gümüş kabaralı bir ayakkabı giyer, çıkardığı ayak seslerini duyan saray kadınları köşe bucağa sinerlerdi.

Türkiye'de asa yerine ilk bastonu kullanan kişi Abdülhamid devrinin meşhur ulemalarından Kethüdazade Hoca Mehmed Arif Efendi'dir. Zarafetiyle meşhur olan bu zat, kafir değneği denen bu alet için “Onu ben Müslüman ettim” derdi.

Mektup zarfları ilk olarak 1839 yılında kullanılmaya başlanmıştır. Daha önce mektuplar bükülüp kırmızı bir mühürle mühürlenerek gönderilirdi

Abdülmecid döneminde Fransa'da yaşayan Charles Verne isimli bir Fransız çocuk okuduğu tarih kitaplarından ötürü Türkleri çok sevmiş, hiçbir Türk'ü tanımadan sırf kendi gayretleriyle Türkçe öğrenmiş, neredeyse hiç hatasız şiirler yazarak bir divan vücuda getirmiştir. Henüz 16 yaşındayken bunu yapan Verne, divanını Abdülmecid'e ithaf ederek bir nüshasını padişaha göndermiştir.

İkinci Abdülhamid devrinde İstanbul'da Çıplak Mustafa ve Beyoğlu'nda Madam Opala adında iki meşhur deli vardı. Mustafa yaz-kış çırılçıplak, Opala ise ne elbise bulursa üstüne giyerek gezerdi. Bunlar birbirlerini hiç sevmez, karşılaştıklarında devamlı kavga ederlerdi.

Kanuni Sultan Süleyman, Zigetvar Seferi'nde iken Macaristan'da öldü. Cesedi tahnit edilirken, kalbi, ciğerleri ve bağırsakları çıkarılarak özel bir altın kaba konarak Macaristan toprakları içerisinde meçhul bir yere gömüldü.

Sokollu Mehmed Paşa'nın Karaağaç yalısında yanan gayet kıymetli bir inci tespihi vardı. İmamesi zümrüt ve taneleri yakuttu. Devrin kıymetli bir hattatı, imamesinden başlayarak bu tespihin üzerine Mushaf-ı Şerif yazmıştı.

Alemdar Paşa zamanında idam için Yedikule'ye atılmış Yeniçeri Tığlı Ali, surların en yüksek penceresinden aşağı kuşak atarak inmiş, kuşak bitince aşağıdaki bir incir ağacına, oradan da yere altlayıp kaçarak hayatını kurtarmış ve bir daha ele geçirilememiştir.

Sultan IV. Mehmed zevcesi Hatice Gülnuş Sultan'ı çok severdi. Macaristan seferine giderken onu som gümüşten yapılmış bir araba içinde yanında götürmüştür.







Eskiden gemilerde korsan gözlemek için maymunlar kullanılırdı. İstanbul'da da tersane kapısı karşısında bir maymuncu dükkanı bulunur ve gemicilere maymun satardı.





Sumatra Adası'nın en büyük kilisesinin çanı eski bir Türk topundan yapılmıştı; üzerinde II. Selim'in tuğrası vardır. Bu top, Sumatra Müslümanlarına yardım için gönderilen Osmanlı topçuları tarafından orada dökülmüş ve üzerine de bu ada Müslümanlarının Türkiye'ye tâbiyet alameti olarak bu padişahın tuğrası konulmuştu

Ortaçağ'da Avrupa ülkelerinin ceza sistemi insanîyet dışı idi. Hatta M.Ö. 2500 yıllarında çıkarılan Hammurabi Kanunları'ndan bile ilkeldiler. Verilen cezalar arasında; dörde bölmek, çarka bağlayıp ezmek, kazığa geçirmek, diri diri yakmak, bağırsaklarını deşmek, diri diri gömmek gibi biçimler vardı. Daha da ilginci, bu cezalardan bir çoğu 18. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir.

almıştır.

Bu gece Recep Bey (Peker) beni ve İhsan Beyi evine akşam yemeğine çağırdı. Ayağım burkulmuş, alçıda idi. Koltuk değnekleriyle gittim. Gazi Paşa da Refet Paşa’nın evinde imiş. Bizim Recep Beyin evinde bulunduğumuzu haber almışlar. Yaver Muzaffer telefonla beni çağırdı. Kendilerine; intizar etmemizi söyledi.

Gazi, gece yarısından sonra geldi:

-“Vakit geç oldu. Oturamayacağım, gideceğim.”

Dedi ve giderken beni, İhsanı ve Recep Beyi başbaşa getirdi, ellerini omuzlarımıza atarak:
- “Ben doğruca cepheye gidiyorum. Düşmana taarruz edeceğim” dedi. Hepimiz şaşırdık ve telaşlandık.
İhsan Bey:
- “Paşam, ya muvaffak olamazsan?” deyince:
- “Ne?.. Bir hafta zarfında onları mahvedip denize dökeceğim!”
Cevabını verdi ve o gün Heyeti Vekile ile görüşüp günün vaziyeti siyasiyesini mütalaa ettikten sonra kendileriyle mutabık kaldıklarını söyledi ve bu aralık Maliye Vekili Hasan Bey’in taarruz için yaptığı mali kolaylıklardan memnunlukla bahsetti.

9 Şubat 1921’de Antep’in teslimiyle Fransız Ordusu’na esir düşen Türkler.

Çarlık Rusyası'nın Balkanlar'ı Osmanlı'dan koparmak gayesi ile Balkan milletlerine gizliden gizliye silah dağıtıp, bir yandan da fitne tohumları ekerek ayaklandırmaya çalıştığını...Bu iş için vazifelendirilen Rus generali Çirnayev'in 1877 yılında Bulgaristan'dan Çar'a gönderdiği gizli raporda "Buralarda hiç yoktan ordular meydana getirdim. Bu askerleri ölüme sevkediyorum. Fakat bu insanları sendeleten bir engel var Türklerin yaşayan hatıraları! Ölümden korkmayanlar bu hatıralardan korkuyorlar. Yalnız Türkleri değil, onların tarihlerini de yenmek lazım. Onlarda herhalde bir sihirbaz zekası var. Bir değil birkaç istila bile, onların iliklerine işleyen gizli üstünlüklerini yıkmaya bence kafi gelmeyecektir" diye yazarak oldukça ibretli bir itirafta bulunduğunu biliyor musunuz?

(Refik,İbrahim; Efsane Soluklar, T.Ö.V. Yay., İzmir/1992, s. 126)

Özdemiroğlu Osman Paşa, Gürcistan seferinde parasız kalmış, askerlerin aylığını verememişti. İstanbul'dan para gelinceye kadar kendi mührü ile köseleden para bastı ve askerlere dağıttı. Paşanın itibarı o kadar büyüktü ki, bu kösele paralar altın yerine geçti ve İstanbul'dan para geldiğinde altın ile değiştirildi.

Dördüncü Murat'ın Karga Düşmanlığı.

Eski Saraydan (Şimdiki İstanbul Üniversitesi) Beyazıt Camiine bakan 4.Murat minarenin alemi üzerine konmuş bir karga görür ve atına hızla atlayarak elindeki ciridi Kargaya fırlatır ve kargayı düşürür.Evliya Çelebi bu olaya Şahit olur.

Yirmisekiz Mehmet Çelebi

Barışla başlayıp isyanla sona eren bir dönem

Lale Devri ismini literatüre tarihçi Ahmet Refik Altınay'ın kazandırdığı biliniyor. Ancak onun da bu ismi iki Paris'te yazdığı iki gazelinde 'Lale Devri' tabirlerini kullanan N amık Kemal'den aldığı söyleniyor. Barış dönemi olarak bilinen Lale Devri'nin öne çıkan isimleri ise şöyle: Padişah III. Ahmet, sadrazam Damat İbrahim Paşa, Batı'da gördüklerini Osmanlı'ya aktaran Fransa elçisi Yirmisekiz Mehmet Çelebi, matbaayı kuran İbrahim Müteferrika, Osmanlı tarihinin en önemli nakkaşlarından Levni lakaplı Abdülcelil Çelebi, divan şiirinin ustası Nedim ve çıkardığı isyanla bu devrin sonunu hazırlayan Patrona Halil. Bir dönem savaş gemilerinde leventlik yapıp sonrasında İstanbul'un başıboşları arasında yerini alan Patrona Halil'in sürüklediği isyan sonucu III. Ahmet tahttan indirildi. Damat İbrahim Paşa öldürüldü. İsyan anında sarayda bulunmayan Levni canını kurtarırken Nedim'in kaçmak için damdan dama atladığı sırada düşüp öldüğü biliniyor.

Lale Devri'nin en namlı lalecisi Tabak Ata ismindeki fakir bir adamdı. Seksen çeşit nefis lale yetiştirmişti ve sarayın bahçesindeki lale soğanları ondan alınırdı. Bu çiçek yüzünden İstanbul'un en zengin simalarından birisi olmuştur.

Semiz Ali PaşaCamii

Kanuni Sultan Süleyman'ın sadrazamlarından Semiz Ali Paşa o kadar şişmandı ki, koca Osmanlı ülkesinde kendisini taşıyabilecek güçte ancak iki at bulunabilmişti.

Dördüncü Murad, 25 yaşındayken yaptığı bir güreşte başpehlivanlık için güreşen iki pehlivanı birer eliyle kispetinden tutarak bir hamlede havaya kaldırmıştır. Bu padişah henüz 34 yaşında vefat etmiştir.

Ortaçağ Avrupa'sında her 10 idam mahkumundan birisi cellatlara aitti. Cellatlar istedikleri parayı vermeleri karşılığında mahkumu serbest bırakma hakkına sahipti.

On dördüncü asrın büyük şairi Şeyhülislam Y ahya Efendi öldüğünde cenazesi o kadar kalabalıktı ki, cenaze alayı yapılmadı. Adım atmakta zorlanıldığından herkes sabit kaldı ve tabutu musalla taşından kabrine kadar elden ele götürüldü

Nevşehirli Damat İbrahim Paşa, on parmağında da elmas, yakut, zümrüt yüzükler taşırdı. Zira mücevhere çok meraklı idi.

Ayasofya kubbesinin üstündeki alem som altından yapılmıştır. Bu alem 16. yüzyılda Sokulu Mehmed Paşa tarafından yaptırılmıştır

Hanya Fatihi Silahtar Yusuf Paşa yakışıklılığı ile meşhur olan bir genç vezirdi. Çocukluğunda Dalmaçyalı fakir bir kişi olan Yusuf Paşa, bir kış günü çıplak ayaklarına bir çift eski kundura giydiren kadına vezir olduktan sonra bu partal kunduraların içini altın doldurarak iade etmişti.

At Kestanesi ağaçları Fransa'ya 1615 yılında İstanbul'dan götürülmüştür. Paris Bulvarı bunlarla süslüdür (tabii 1950 yılına göre).

Yabancı bir gemi İstanbul'a geldiğinde liman ve devlet görevlilerinden haksız muamele gördüklerine inanırlarsa gemi kaptanı dürbünle yalı köşkünü gözetler, padişah köşke çıkınca geminin direkleri stünde ateş yakarlardı. Bunu gören padişah, yabancıların şikayetlerini bizzat dinlerdi. Bu duruma “Ateş İstidası” derlerdi

Sokulu Mehmed Paşa, sadrazamlar içerisinde boy rekorunu aşmıştı. İki metreyi oldukça aşan bir boya sahip olduğundan kendisine “Tavil = Uzun Mehmed Paşa” da denirdi.

On dokuzuncu asırda Kürt Ali ismindeki Eminönü'nde yaşayan bir hamal, ayak rekoru kırmıştı. Bir keresinde pabucunun içine yeni doğmuş bir bebeği sığdırmışlardı

Hicri 1028 yılında Budin Valisi Karakaş Mehmed Paşa merkeze bir rapor yollamıştı. Raporda; Macaristan üzerinde daire şeklinde siyah bir bulutun belirip bu buluttan kan gibi kırmızı renkte yağdığı ve 3-4 kantar ağırlığında (1 kantar = 56,452 kg) siyah renkli taş gülleler düştüğü belirtilmişti.

Eskiden cellat kılıcı ya da kemendi altında can veren insanların üzerinde çıkan her şey cellatların olurdu ve bunlar birikince mezat yapılıp satılırdı. Buna “Cellat Mezadı” derlerdi. Halk arasında cellat mezadından alınan şeyler uğursuz sayılır ve pek rağbet edilmezlerdi. Cellat mezadından alınan en uğursuz eşya, kapı ağası Gazanfer Ağa'nın gayet kıymetli pırlanta saati idi. Bu saati ilk sahibinin idamından sonra Tırnakçı Hasan Paşa aldı. O da idam edilince Derviş Paşa aldı ve O da idam oldu. Derviş Paşa bu uğursuz saati kardeşine vermişti. Kardeşi ise bu saatin çarklarını kırıp denize atmak suretiyle saati imha etmiştir

III. Selim döneminin en namlı vezirlerinden Cezayirli Hasan Paşa yanında her zaman evcilleştirilmiş bir aslan ile dolaşırdı.

III. Osman, kadınlara karşı pek kibar değildi. Özellikle gayet iri gümüş kabaralı bir ayakkabı giyer, çıkardığı ayak seslerini duyan saray kadınları köşe bucağa sinerlerdi.

Türkiye'de asa yerine ilk bastonu kullanan kişi Abdülhamid devrinin meşhur ulemalarından Kethüdazade Hoca Mehmed Arif Efendi'dir. Zarafetiyle meşhur olan bu zat, kafir değneği denen bu alet için “Onu ben Müslüman ettim” derdi.

Mektup zarfları ilk olarak 1839 yılında kullanılmaya başlanmıştır. Daha önce mektuplar bükülüp kırmızı bir mühürle mühürlenerek gönderilirdi

Abdülmecid döneminde Fransa'da yaşayan Charles Verne isimli bir Fransız çocuk okuduğu tarih kitaplarından ötürü Türkleri çok sevmiş, hiçbir Türk'ü tanımadan sırf kendi gayretleriyle Türkçe öğrenmiş, neredeyse hiç hatasız şiirler yazarak bir divan vücuda getirmiştir. Henüz 16 yaşındayken bunu yapan Verne, divanını Abdülmecid'e ithaf ederek bir nüshasını padişaha göndermiştir.

İkinci Abdülhamid devrinde İstanbul'da Çıplak Mustafa ve Beyoğlu'nda Madam Opala adında iki meşhur deli vardı. Mustafa yaz-kış çırılçıplak, Opala ise ne elbise bulursa üstüne giyerek gezerdi. Bunlar birbirlerini hiç sevmez, karşılaştıklarında devamlı kavga ederlerdi.

Kanuni Sultan Süleyman, Zigetvar Seferi'nde iken Macaristan'da öldü. Cesedi tahnit edilirken, kalbi, ciğerleri ve bağırsakları çıkarılarak özel bir altın kaba konarak Macaristan toprakları içerisinde meçhul bir yere gömüldü.

Sokollu Mehmed Paşa'nın Karaağaç yalısında yanan gayet kıymetli bir inci tespihi vardı. İmamesi zümrüt ve taneleri yakuttu. Devrin kıymetli bir hattatı, imamesinden başlayarak bu tespihin üzerine Mushaf-ı Şerif yazmıştı.

Alemdar Paşa zamanında idam için Yedikule'ye atılmış Yeniçeri Tığlı Ali, surların en yüksek penceresinden aşağı kuşak atarak inmiş, kuşak bitince aşağıdaki bir incir ağacına, oradan da yere altlayıp kaçarak hayatını kurtarmış ve bir daha ele geçirilememiştir.

Sultan IV. Mehmed zevcesi Hatice Gülnuş Sultan'ı çok severdi. Macaristan seferine giderken onu som gümüşten yapılmış bir araba içinde yanında götürmüştür.







Eskiden gemilerde korsan gözlemek için maymunlar kullanılırdı. İstanbul'da da tersane kapısı karşısında bir maymuncu dükkanı bulunur ve gemicilere maymun satardı.





Sumatra Adası'nın en büyük kilisesinin çanı eski bir Türk topundan yapılmıştı; üzerinde II. Selim'in tuğrası vardır. Bu top, Sumatra Müslümanlarına yardım için gönderilen Osmanlı topçuları tarafından orada dökülmüş ve üzerine de bu ada Müslümanlarının Türkiye'ye tâbiyet alameti olarak bu padişahın tuğrası konulmuştu

Ortaçağ'da Avrupa ülkelerinin ceza sistemi insanîyet dışı idi. Hatta M.Ö. 2500 yıllarında çıkarılan Hammurabi Kanunları'ndan bile ilkeldiler. Verilen cezalar arasında; dörde bölmek, çarka bağlayıp ezmek, kazığa geçirmek, diri diri yakmak, bağırsaklarını deşmek, diri diri gömmek gibi biçimler vardı. Daha da ilginci, bu cezalardan bir çoğu 18. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir.

almıştır.

Bu gece Recep Bey (Peker) beni ve İhsan Beyi evine akşam yemeğine çağırdı. Ayağım burkulmuş, alçıda idi. Koltuk değnekleriyle gittim. Gazi Paşa da Refet Paşa’nın evinde imiş. Bizim Recep Beyin evinde bulunduğumuzu haber almışlar. Yaver Muzaffer telefonla beni çağırdı. Kendilerine; intizar etmemizi söyledi.

Gazi, gece yarısından sonra geldi:

-“Vakit geç oldu. Oturamayacağım, gideceğim.”

Dedi ve giderken beni, İhsanı ve Recep Beyi başbaşa getirdi, ellerini omuzlarımıza atarak:
- “Ben doğruca cepheye gidiyorum. Düşmana taarruz edeceğim” dedi. Hepimiz şaşırdık ve telaşlandık.
İhsan Bey:
- “Paşam, ya muvaffak olamazsan?” deyince:
- “Ne?.. Bir hafta zarfında onları mahvedip denize dökeceğim!”
Cevabını verdi ve o gün Heyeti Vekile ile görüşüp günün vaziyeti siyasiyesini mütalaa ettikten sonra kendileriyle mutabık kaldıklarını söyledi ve bu aralık Maliye Vekili Hasan Bey’in taarruz için yaptığı mali kolaylıklardan memnunlukla bahsetti.

9 Şubat 1921’de Antep’in teslimiyle Fransız Ordusu’na esir düşen Türkler.

Çarlık Rusyası'nın Balkanlar'ı Osmanlı'dan koparmak gayesi ile Balkan milletlerine gizliden gizliye silah dağıtıp, bir yandan da fitne tohumları ekerek ayaklandırmaya çalıştığını...Bu iş için vazifelendirilen Rus generali Çirnayev'in 1877 yılında Bulgaristan'dan Çar'a gönderdiği gizli raporda "Buralarda hiç yoktan ordular meydana getirdim. Bu askerleri ölüme sevkediyorum. Fakat bu insanları sendeleten bir engel var Türklerin yaşayan hatıraları! Ölümden korkmayanlar bu hatıralardan korkuyorlar. Yalnız Türkleri değil, onların tarihlerini de yenmek lazım. Onlarda herhalde bir sihirbaz zekası var. Bir değil birkaç istila bile, onların iliklerine işleyen gizli üstünlüklerini yıkmaya bence kafi gelmeyecektir" diye yazarak oldukça ibretli bir itirafta bulunduğunu biliyor musunuz?

(Refik,İbrahim; Efsane Soluklar, T.Ö.V. Yay., İzmir/1992, s. 126)

Özdemiroğlu Osman Paşa, Gürcistan seferinde parasız kalmış, askerlerin aylığını verememişti. İstanbul'dan para gelinceye kadar kendi mührü ile köseleden para bastı ve askerlere dağıttı. Paşanın itibarı o kadar büyüktü ki, bu kösele paralar altın yerine geçti ve İstanbul'dan para geldiğinde altın ile değiştirildi.

Dördüncü Murat'ın Karga Düşmanlığı.

Eski Saraydan (Şimdiki İstanbul Üniversitesi) Beyazıt Camiine bakan 4.Murat minarenin alemi üzerine konmuş bir karga görür ve atına hızla atlayarak elindeki ciridi Kargaya fırlatır ve kargayı düşürür.Evliya Çelebi bu olaya Şahit olur.

Yirmisekiz Mehmet Çelebi

Barışla başlayıp isyanla sona eren bir dönem

Lale Devri ismini literatüre tarihçi Ahmet Refik Altınay'ın kazandırdığı biliniyor. Ancak onun da bu ismi iki Paris'te yazdığı iki gazelinde 'Lale Devri' tabirlerini kullanan N amık Kemal'den aldığı söyleniyor. Barış dönemi olarak bilinen Lale Devri'nin öne çıkan isimleri ise şöyle: Padişah III. Ahmet, sadrazam Damat İbrahim Paşa, Batı'da gördüklerini Osmanlı'ya aktaran Fransa elçisi Yirmisekiz Mehmet Çelebi, matbaayı kuran İbrahim Müteferrika, Osmanlı tarihinin en önemli nakkaşlarından Levni lakaplı Abdülcelil Çelebi, divan şiirinin ustası Nedim ve çıkardığı isyanla bu devrin sonunu hazırlayan Patrona Halil. Bir dönem savaş gemilerinde leventlik yapıp sonrasında İstanbul'un başıboşları arasında yerini alan Patrona Halil'in sürüklediği isyan sonucu III. Ahmet tahttan indirildi. Damat İbrahim Paşa öldürüldü. İsyan anında sarayda bulunmayan Levni canını kurtarırken Nedim'in kaçmak için damdan dama atladığı sırada düşüp öldüğü biliniyor.

Lale Devri'nin en namlı lalecisi Tabak Ata ismindeki fakir bir adamdı. Seksen çeşit nefis lale yetiştirmişti ve sarayın bahçesindeki lale soğanları ondan alınırdı. Bu çiçek yüzünden İstanbul'un en zengin simalarından birisi olmuştur.

Semiz Ali PaşaCamii

Kanuni Sultan Süleyman'ın sadrazamlarından Semiz Ali Paşa o kadar şişmandı ki, koca Osmanlı ülkesinde kendisini taşıyabilecek güçte ancak iki at bulunabilmişti.

Dördüncü Murad, 25 yaşındayken yaptığı bir güreşte başpehlivanlık için güreşen iki pehlivanı birer eliyle kispetinden tutarak bir hamlede havaya kaldırmıştır. Bu padişah henüz 34 yaşında vefat etmiştir.

Ortaçağ Avrupa'sında her 10 idam mahkumundan birisi cellatlara aitti. Cellatlar istedikleri parayı vermeleri karşılığında mahkumu serbest bırakma hakkına sahipti.

On dördüncü asrın büyük şairi Şeyhülislam Y ahya Efendi öldüğünde cenazesi o kadar kalabalıktı ki, cenaze alayı yapılmadı. Adım atmakta zorlanıldığından herkes sabit kaldı ve tabutu musalla taşından kabrine kadar elden ele götürüldü

Nevşehirli Damat İbrahim Paşa, on parmağında da elmas, yakut, zümrüt yüzükler taşırdı. Zira mücevhere çok meraklı idi.

Ayasofya kubbesinin üstündeki alem som altından yapılmıştır. Bu alem 16. yüzyılda Sokulu Mehmed Paşa tarafından yaptırılmıştır

Hanya Fatihi Silahtar Yusuf Paşa yakışıklılığı ile meşhur olan bir genç vezirdi. Çocukluğunda Dalmaçyalı fakir bir kişi olan Yusuf Paşa, bir kış günü çıplak ayaklarına bir çift eski kundura giydiren kadına vezir olduktan sonra bu partal kunduraların içini altın doldurarak iade etmişti.

At Kestanesi ağaçları Fransa'ya 1615 yılında İstanbul'dan götürülmüştür. Paris Bulvarı bunlarla süslüdür (tabii 1950 yılına göre).

Yabancı bir gemi İstanbul'a geldiğinde liman ve devlet görevlilerinden haksız muamele gördüklerine inanırlarsa gemi kaptanı dürbünle yalı köşkünü gözetler, padişah köşke çıkınca geminin direkleri stünde ateş yakarlardı. Bunu gören padişah, yabancıların şikayetlerini bizzat dinlerdi. Bu duruma “Ateş İstidası” derlerdi

Sokulu Mehmed Paşa, sadrazamlar içerisinde boy rekorunu aşmıştı. İki metreyi oldukça aşan bir boya sahip olduğundan kendisine “Tavil = Uzun Mehmed Paşa” da denirdi.

On dokuzuncu asırda Kürt Ali ismindeki Eminönü'nde yaşayan bir hamal, ayak rekoru kırmıştı. Bir keresinde pabucunun içine yeni doğmuş bir bebeği sığdırmışlardı

Hicri 1028 yılında Budin Valisi Karakaş Mehmed Paşa merkeze bir rapor yollamıştı. Raporda; Macaristan üzerinde daire şeklinde siyah bir bulutun belirip bu buluttan kan gibi kırmızı renkte yağdığı ve 3-4 kantar ağırlığında (1 kantar = 56,452 kg) siyah renkli taş gülleler düştüğü belirtilmişti.

Eskiden cellat kılıcı ya da kemendi altında can veren insanların üzerinde çıkan her şey cellatların olurdu ve bunlar birikince mezat yapılıp satılırdı. Buna “Cellat Mezadı” derlerdi. Halk arasında cellat mezadından alınan şeyler uğursuz sayılır ve pek rağbet edilmezlerdi. Cellat mezadından alınan en uğursuz eşya, kapı ağası Gazanfer Ağa'nın gayet kıymetli pırlanta saati idi. Bu saati ilk sahibinin idamından sonra Tırnakçı Hasan Paşa aldı. O da idam edilince Derviş Paşa aldı ve O da idam oldu. Derviş Paşa bu uğursuz saati kardeşine vermişti. Kardeşi ise bu saatin çarklarını kırıp denize atmak suretiyle saati imha etmiştir

III. Selim döneminin en namlı vezirlerinden Cezayirli Hasan Paşa yanında her zaman evcilleştirilmiş bir aslan ile dolaşırdı.

III. Osman, kadınlara karşı pek kibar değildi. Özellikle gayet iri gümüş kabaralı bir ayakkabı giyer, çıkardığı ayak seslerini duyan saray kadınları köşe bucağa sinerlerdi.

Türkiye'de asa yerine ilk bastonu kullanan kişi Abdülhamid devrinin meşhur ulemalarından Kethüdazade Hoca Mehmed Arif Efendi'dir. Zarafetiyle meşhur olan bu zat, kafir değneği denen bu alet için “Onu ben Müslüman ettim” derdi.

Mektup zarfları ilk olarak 1839 yılında kullanılmaya başlanmıştır. Daha önce mektuplar bükülüp kırmızı bir mühürle mühürlenerek gönderilirdi

Abdülmecid döneminde Fransa'da yaşayan Charles Verne isimli bir Fransız çocuk okuduğu tarih kitaplarından ötürü Türkleri çok sevmiş, hiçbir Türk'ü tanımadan sırf kendi gayretleriyle Türkçe öğrenmiş, neredeyse hiç hatasız şiirler yazarak bir divan vücuda getirmiştir. Henüz 16 yaşındayken bunu yapan Verne, divanını Abdülmecid'e ithaf ederek bir nüshasını padişaha göndermiştir.

İkinci Abdülhamid devrinde İstanbul'da Çıplak Mustafa ve Beyoğlu'nda Madam Opala adında iki meşhur deli vardı. Mustafa yaz-kış çırılçıplak, Opala ise ne elbise bulursa üstüne giyerek gezerdi. Bunlar birbirlerini hiç sevmez, karşılaştıklarında devamlı kavga ederlerdi.

Kanuni Sultan Süleyman, Zigetvar Seferi'nde iken Macaristan'da öldü. Cesedi tahnit edilirken, kalbi, ciğerleri ve bağırsakları çıkarılarak özel bir altın kaba konarak Macaristan toprakları içerisinde meçhul bir yere gömüldü.

Sokollu Mehmed Paşa'nın Karaağaç yalısında yanan gayet kıymetli bir inci tespihi vardı. İmamesi zümrüt ve taneleri yakuttu. Devrin kıymetli bir hattatı, imamesinden başlayarak bu tespihin üzerine Mushaf-ı Şerif yazmıştı.

Alemdar Paşa zamanında idam için Yedikule'ye atılmış Yeniçeri Tığlı Ali, surların en yüksek penceresinden aşağı kuşak atarak inmiş, kuşak bitince aşağıdaki bir incir ağacına, oradan da yere altlayıp kaçarak hayatını kurtarmış ve bir daha ele geçirilememiştir.

Sultan IV. Mehmed zevcesi Hatice Gülnuş Sultan'ı çok severdi. Macaristan seferine giderken onu som gümüşten yapılmış bir araba içinde yanında götürmüştür.







Eskiden gemilerde korsan gözlemek için maymunlar kullanılırdı. İstanbul'da da tersane kapısı karşısında bir maymuncu dükkanı bulunur ve gemicilere maymun satardı.





Sumatra Adası'nın en büyük kilisesinin çanı eski bir Türk topundan yapılmıştı; üzerinde II. Selim'in tuğrası vardır. Bu top, Sumatra Müslümanlarına yardım için gönderilen Osmanlı topçuları tarafından orada dökülmüş ve üzerine de bu ada Müslümanlarının Türkiye'ye tâbiyet alameti olarak bu padişahın tuğrası konulmuştu

Ortaçağ'da Avrupa ülkelerinin ceza sistemi insanîyet dışı idi. Hatta M.Ö. 2500 yıllarında çıkarılan Hammurabi Kanunları'ndan bile ilkeldiler. Verilen cezalar arasında; dörde bölmek, çarka bağlayıp ezmek, kazığa geçirmek, diri diri yakmak, bağırsaklarını deşmek, diri diri gömmek gibi biçimler vardı. Daha da ilginci, bu cezalardan bir çoğu 18. yüzyıl başlarına kadar devam etmiştir.

almıştır.