bir sultan ülkesinde gezintiye çıkmıştı. yolda bir ihtiyarın fidan diktiğini gördü.. ihtiyara seslendi:
"Baba sen ne diye fidan dikmeye uğraşıyorsun? bu diktiğin fidanların meyvesinden yemeyi heralde ummuyorsun!"
ihtiyar cevap verdi:
"meyvesini bizm yememiz şart değil. biz nasıl bizden öncekilerin diktiği fidanların meyvesinden yediysek, bizimkileri de bizden sonrakiler yesin"

bu cevap sultanın hoşuna gitti ve ihtiyara bir kese altın verilmesini emretti. bu güzellik karşısında :
"gördünüz mü sultanım fidanlar şimdiden meyve verdi bile".
bu cevapta hükümdarın hoşuna gitti ve ihtiyara bir kese daha altın verilmesini emretti.ikinci keseyide kucağına yerleştiren ihtiyar:
"bakın sultanım" dedi. "herkesin fidanı yolda bir defa meyve verirken bizimki yılda ikikeremeyve verdi".
bu son cevapta hükümdarın hoşuna gitti ve bir kese daha altın verdi ama bu defa vezir araya girerek:
"AMAN SULTANIM! sizin cömertliğinize diyeceğim yok. ancak bir an önce burdan gitsek iyi olur. bu gidişle, bu bilge ihtiyar tarlasına fidan yerine, devletin hazinesine darı ekecek..."

güzelmiş...

Güzel ve düşündürücü bir hikaye