Titre ve kendine gel!

“Bu adam da mı ulusalcı coşkunluklara kapıldı” demeyin sakın. Bendenize gelen e-postalarda da mebzul miktarda yer alan, hamasi konuşmaların vazgeçilmez süsüdür . “Yüce Türk’ün intikamı”ndan tutun da, “sahip olmam gereken” milli hasletlere kadar birçok hatırlatma (!) içeren mesajlar genellikle, buna benzer bir “ikaz” ile biter. Oysa düşüncem şudur: Fert olarak, yurttaş olarak yapmamız gereken titremek ve kendine gelmek değil, düşünmek ve idrak etmektir. Dogmatik kalıpların cenderesinden kurtulup, dünyadaki değişimin büyüklüğünü, hızını anlamak lazım öncelikle... Etrafımızda olan bitene, akıp giden hayata bigane kalarak hiçbir yere varamayız ki... Ütopyalar ve hezeyanlarla duygularımızı kabartabilir, kendi muhayyilemizde illüzyonlar oluşturabiliriz. Ama burnumuz gerçeğe değdiği anda yaşadığımız şok da büyük olur. Gerçekle bağı kopmuş veya azalmış insanlar zihinsel körlük yaşarlar. Türkiye, iki asırdır dünyanın geçirdiği değişimleri ıskaladı. Sanayileşmeyi, bilgi toplumunu, demokratik gelişimi hep arkasından kovaladık; sosyal dönüşümü de kör topal yaşadık. Bugünün şehirleri, köy ile kent arasında sıkışıp kalmış, tüketim açlığı içinde, eziklik duygusunu korku ve özgüven eksikliği olarak dışa vuran yığınlarla dolu...

Önce İnsan
Statüko, devleti kutsallaştırarak varlığını tahkim ediyor. Devlet hizmet edilen, boyun eğilen, “gerektiğinde seven, gerektiğinde döven” bir yüce güç... Ama modern zamanlarda, aslında son yüzyılda bu devlet telakkisi çok değişti. Devlet, vatandaşına hizmet eden bir mekanizma artık; düzenleyen, denetleyen, güvenlik sağlayan, altyapı, sağlık, eğitim veren... En önemlisi de hesap sorulan, şeffaflaşan bir mekanizma. Yanlış yapabilen, yaptığında da hesap vermesi istenen bir devlet telakkisi, statüko ve onu temsil eden oligarşik yapıyı fazlasıyla geriyor. O yüzden, dört elle sarılıyorlar ulusalcı sloganlara, ithamlara, suçlamalara... O yüzden korkular salıyorlar ortalığa... İnsanlar, yani teba hizaya girsin diye... Ama insanlar hizaya değil, uygar toplumların arasına girmek istiyorlar. Titreyerek değil, düşünerek ve birey olmanın şuurunu idrak ederek...


Piyasa
Mustafa Selçuk