Abdurrahman DİLİPAK | Habervakti
02 Nisan 2009 Perşembe 16:39

Bu hafta çok kısa yazacağım..

Herkes Helikopterin “kara kutu”sunu arıyor..

Oysa Türkiye karakutusunu kaybetti..

Karakutu nedir?

Uçaklarda, uçağın seyir halinde ikenki bütün hareketlerini konuşmalarını kaybeden bir cihaz.. Uçağın seyir hafizası yani.

Muhsin Yazıcıoğlu da yakın tarihimizin hafızası idi ve biz onu kaybetti. Ankarada yüzbinlerin katıldıığı cenaze töreni ise kendi hafızasını arayan gençlerin çığlığı gibi idi..

O yazılmamış tarihin Yaşayan tanıklarından biri idi..

Tarih, övgü ya da sövgü kitabı değildir. Tarih, toplumun hafızası ve tecrübeler birikimidir..

Geçmişten gelecek damıtılırken Tarihin tanıklığına başvurulur..

Muhsin Yazıcıoğlu sadece 80 öncesi değil, 80 sonrası da ülkenin derin gerçeği ile burun buruna geldi..

28 Şubatta da onun onurlu duruşunu gördük.

Çok şey biliyordu.. Birileri onun konuşmasından korkuyordu. Özellikle Ergenekon sonrası, bu gün onun tecrübelerine çok ihtiyacımız vardı.

Ama artık o aramızda yok.

Sonunda biz sadece Muhsin Yazıcıoğlunu değil, Türkiye karakutusunu/hafızasını kabetti.

Kimbilir belki o bildiklerini bir yerlere kaybetmiştir.

Dağda onu ararken, Helikopterin ELT sini ararken, cenaze törenindeki o muhteşem kalabalık bana hep bu arayışı hatırlattı..

Bu “cinayetin” izini iyi sürmek zorundayız.. Belki oradan bazı ipuçları yakalar ve gizlenmek istenen gerçeğe ulaşabiliriz..

İlk açıklamalar neydi öyle.. Yaralı, şuuru açık, hastahaneye naklediliyor filan. Oysa gerçek o değildi. Binlerce kişi bir başka yerde Yazıcıoğlunu arıyordu. Oysa bir telefon konuşma kaydı vardı. Dahası radar kayıtlarında da bulunabilirdi nokta.. Ormancılardan, avcılardan, köylülerden neden yardım istenmedi.. Daha bir sürü sorun..

Cevabını arayan o kadar çok soru var ki.. Şimdi bu soruların cevabını bulmak BBP lilere, Alperenlere ve devlete kaldı.. Ve hepimize..

Selam ve dua ile..