Haziran 10 / '07


TURGAY GÜLER
TÜRKİYE’NİN KAYBETTİĞİ ZAMANLAR VE MHP RASTLANTISI!


Tarih 20 Ekim 1991.
Türkiye erken genel seçime gidiyor.

Erbakan’ın Refah Partisi, Türkeş’in Milliyetçi Çalışma Partisi ve Edibali’nin Islahatçı Demokrasi Partisi bu seçimlere ittifakla girdi.
İttifak, seçim sonrası yüzde 16.90 oy ve 62 milletvekili ile meclise geldi.
Amma, Necmettin Erbakan meclise girmesine rağmen, bu birliktelikten büyük yara aldı.
Bu aynı zamanda Türkiye’nin aldığı bir yaraydı.
Acısı yıllar sonra ortaya çıkacaktı.
Çünkü Erbakan’ı MÇP ile ittifaka zorlayanlar, bunun neticesinde Refah Partisi’nin Doğu ve Güneydoğu’da oy kaybedeceğini biliyordu.
Erbakan’ın Refah Partisi Güneydoğu’da din kardeşliği temelinde siyaset yapıyordu.
Kürt, Türk değil, Müslüman ortak paydası öne çıkarılıyordu. Bu şekilde bölünme ve ayrışmanın önüne geçilebileceği anlatılıyordu.
Ancak MÇP ile ittifak bu söylemi, bu siyaseti yaraladı.
PKK, bunu fırsat bilip kolları sıvadı.
Erbakan’ı MÇP ile ittifaka zorlayanların emelleri bir bir gerçekleşiyordu.
Bölgede Erbakan eridi, “DTP” güçlendi.
Kaybeden Türkiye oldu.

Aynı Erbakan gün geldi Başbakan oldu.
Çiller de ortağı.
28 Şubat süreci ve sonrası.
MHP, Erbakan’ı ikinci kez tuş etti.
“Bunlar erkek değil ürkek” diyerek, Erbakan’ın tabanına göz kırptı.
12 Eylül sonrasında Türkeş’in bile alamadığı oyu Bahçeli aldı.

Sonrasında da Ecevit’in DSP’si, Yılmaz’ın Anavatan’ıyla birlikte iktidar oldu.
Ama çok sürmedi.
Erbakan’ı ipe götürmek isteyenler, partisini kapatıp siyasi yasaklı hale getirenler yıllar sonra Erbakan için, “Erbakan, ülkesini seven ulusalcı, milli bir adamdı” dediler.
Ürkek olmadığını söylediler.
Ancak artık çok geçti.
Erbakan ile birlikte Türkiye’de kaybetti.

Sonra Recep Tayip Erdoğan başbakan oldu.
AKP tek başına iktidara geldi.
Bahçeli’nin MHP’si bu kez, “Ülke satılıyor, vatan elden gidiyor” diye propagandaya başladı.
İmralı’da beslenen Apo’yu asmayı beceremeyenler, “Erdoğan cumhurbaşkanı olursa, O’nu onursuzca indiririz” dediler.
Darbe çığırtkanlarını alkışladılar.
Ülkeyi bir anda gerdiler. Hem de CHP ile birlikte.
Çünkü, onları bu telden siyasete sevk edenler, “Sizi birlikte iktidar yapacağız” vaadinde bulunmuşlardı..
Ama Türkiye bu kez kaybetmeyecek.
Kaybetmemeli de!

Herkes şu soruları kendi kendine sormalı:

Adnan Menderes’i kim astı?
Turgut Özal’ın canına kim kastetti?
Erdoğan’ı kim yok etmek istiyor?
Cumhuriyet mitinglerini kim tertipledi?
Ve son bir soru. Belki de en can alıcısı;
“Seçim sürecinde her ile bir şehit cenazesi bir proje mi?”

Maalesef öyle, inşâallah bu seçimler de başımıza musallat olmazlar.