"-Selim abi, bizim Mithat'la konuştuk demincek.Kiramı geciktiriyormuşum, ona şikayet etmişsin beni ?.
-Ben mi? Mithat mı dedi?
-He valla, çok ayıp ettin abi, ne zaman borcumuzun arkasında durmadık Selim abi, ödeceğim deyip de ödemeyecek değilim ya, yakışık almadı, deyim sana..
-Salih, oğlum, olur mu heç, heç öyle şey olur mu? seni bilmez değiliz ya !..Tanıyorsun Mithat'ı işte, bırak onu yine yalan söylüyor ..."

Birçok şey gelebilir noktalı yere.Ben tahminlerimi aklımda tutuyor, okuyucunun hayal gücüne bırakıyorum üç noktalık boşluğu.

Anadolu içlerinde yaşayanlar daha iyi bilir, kültürümüz ağızdan çıkan sözü "namus" diye belletmiştir bize.Adam dediğin "doğru" olmalıdır, yalandan korktuğu kadar yılandan korkmamaktır insan dediğinin harcı.İnsanlarımızı bu haslete öyle önem vermiştir ki bir kimsenin iyiliğinden bahsederken gayri ihtiyarı "falanca çok "dürüst" adam" diye başlanır söze.Bilenler bilir yukardaki diyalog kulaklarımıza hiç yabancı değildir ve bilenler bilir sonu hiç de iyi bitmez...

"Neden başörtüm üniversiteye girmeme engel?, İbadet etmem işten çıkarılmama nasıl gerekçe olur?, İsmimden dolayı devletin falanca kurumlarında çalışamıyor olmamı neye bağlamalıyım? Nerede vicdan, nerede adalet ?..." diye soranlara cevaben hep o esrarlı, o müthiş, o aydınlanma çağının en ileri sosyal/hukuki açılımının ürünü olan gerekçe sunulur ya: "Ülkemizin özel şartları var!.." Evet zaten mesele de tam olarak budur: Ülkemizin "özel" şartları var...

Benim şimdi sayacağım özel şartlarsa öyle bilimsel değil, gayet basit...

Yalan söylersen insanlarca hoş karşılanmazsın, yalanı meslek haline getirirsen karşılanmazsın bile..

Uzatırsan, can sıkarsan hele hele kutsal sayılan değerleri inciterek yalana devam edersen hakkında hoş konuşulmayabilir, üç noktaya bir dolu tatsız ifade sığdırabilir "kahve milletinin insanları". Kötü bir alışkanlığımıza, "küfür"e çare bulamadık, ağzımıza yerleştirdiğimiz baklalar bile kâr etmedi.

Hakaret suçunu fail bakımından incelemiş olduk, gelelim mağdura...

Böyle bir durumda mağdur açısından değişmeyen gerçek şudur ki: mağdurun şikayet etmeye hakkı yoktur.Bu hale düşmeyi hakediyor mu tartışılır ama orta düzeyde yaşam tecrübesine sahip orta zekalı herkes yaptığı "yamuğa" böyle bir ceza yaptırımı uygulanacağının farkında olsagerektir."Ama neden küfür ediyorsunuz, sizi kınıyorum" tarzındaki bir yaklaşım iki yıl kadarlık bir zaman diliminde "Sezer Cumhur Önal" adıyla anılmak suretiyle mağdura geri döner.

E-posta kutusuna gelen hakaretlerden rahatsız olunuyormuş...

Küfürden yana destekçi olduğumuz sanılmasın. Biz küfrü o kadar çirkin bulmuşuz ki küfrü "küfre" yakın tutup, küfre "küfür" demişiz..

Keşke tepkimizi daha güzel ifade edebilsek.İslamoğlu Hoca'nın dediği gibi "söz medeniyetinin insanlarıydık biz".Hikmetli söz, hoş kelam kullanma hasletimiz televizyon, internet yoluyla; stadlara doluşan magazin programlarına sıkışan kalabalıklar tarafından katlediliyor.Söz medeniyetinin son kaleleri televolelere, seviyesiz sloganlara, "basit basitliklere" kurban gidiyor...Bize düşen dilimizi her türlü fuhşiyattan korumak, küfürden, riyadan, "yalan"dan..

Yalan dedim de hakaretten muzdarip olan köşe yazarımızın geçenki yazısı geldi aklıma.Bir e-posta gelmiş kendisine.

Bu duyumlar, e-postalar, raporlar, iftiralar, karalamalar için bilimsel bir tasnif yapılsa artık. Ne bileyim ilk başta asker kaynaklılar, sivil kaynaklılar, kaynaksızlar diye büyük kategorilere ayrılabilir.Sonra bunlar da ayrıca mahalle baskısı ile ilgili olanlar, okulda başörtüsü kullanan kızlar, ramazanda içki satmayan marketler diye ayrıma tabii tutulabilir mesela...

E-posta mahalle baskısından seçme:

"Ben bir şirkette çalışıyorum. Cuma günü kardeşimle öğlen tatilinde yemeğe çıktık. Biz çoğu zaman Ümraniye’ye gideriz. Yine öyle yaptık. Ümraniye’de ‘cuma’ olması sebebiyle yine birçok işyeri kapalıydı. Ender açık yerlerden (...) mağazasına girdik. Mağazanın sahibi, kapalı bir bayanla münakaşa ediyordu. İlk bakışta bunu anlayamadık. Sonra (...)nın sahibinin yüksek sesi dikkatimizi çekti. Kapalı kadın, bugünün cuma olduğunu söylüyor, ısrarla mağazanın kapatılmasını istiyordu.(...) sahibi ‘Burasının İran olmadığını’ tekrarlıyordu. Kapalı kadın sinirlenip gitti. Ama (...)nın sahibi bir önceki sefer o kadının erkekler ile geldiğini ve mağazayı yıkacaklarını söyleyip gittiklerini bize anlattı. Çok korkmuştu..."

Yazının üslûbu, yazıldığı köşe, içeriği o kadar tanıdık ki yalanlamaya gerek var mı bilmiyorum.Yapma korkulara, sanal endişelere öyle alıştık ki kilometre ötelerden tanıyoruz hepsini, Ümraniye'de yaşamaya gerek yok.

Korkuyorlar, kendi hayallerinden korkuyorlar, kendi yaptıkları senaryolardan rahatsız oluyorlar...


"Artık dinciler daha cesur, daha iddialı, daha sabırsız, daha yırtıcı, daha hırçınlar."

Dincilerdan kasıt dindarlarsa ,ki hemen hemen hep öyledir, isabet edilmiş..

Evet hep cesurduk ama daha cesuruz, özgür her bireyin olması gerektiği gibi cesuruz, daha da cesur olmalıyız; ne idüğü belirsiz bir emirle kürsüden hıçkırarak inmemek için, ikna odalarında inanç özgürlüğümüzü presletmemek için...

Daha iddaalı olmalıyız; inandığımız, yaşadığımız, hissettiğimiz güzellikleri güneşin doğup battığı her yere ulaştırmak için, düşmanızın bizi öldürmeye gelip bizde hayat bulması için...

Daha sabırsız olmalıyız eroinman bir genci, sarhoş bir babayı düştüğü bataklıktan kurtarmak adına...

Daha yırtıcı olmalıyız karanlıkları aydınlığa çevirmek için, haksızlığı yerin dibine sokmak için, insanlık adına, vicdan adına, kulluğumuz adına...

Rahatsız olanlar kusura bakmasın da ezilen dindarlar zaten sahip bulunduğu hakları kazanmak adına mücadele veriyor, kimse kimseye hiçbir şey lutfedilmiyor yani.

Hani ağızlarını yayarak "Camiileriniz var ya işte, ne var başörtüsü kullanmasanız, daha ne istersiniz ?" derler ya...


"Camiler serbest ama yolları yasak
Onlar meydana hakim biz camide tutsak..!"


Evet, camiilerde tutsak kalmaya niyetimiz yok, meydanda bizim de yerimiz var. Hukuksal çerçevede, kimseye zarar vermeden tüm haklarımızı kullanacağız, hoşuna gitmeyen olayı anayasa mahkemesine götürsün...

Hırsından çatlayansa kürkünü alıp doğru mağarasına gitsin, bizi orta çağa layık gören zihniyet bu kafayla ancak tarih öncesi çağlara ait olabilir...

çok güzel bir yazı teşekkürler.. +1 beğeni

başlığı görünce aklıma hemen aksaliha-maviş takımı geldi

:D

Korkuyorlar, kendi hayallerinden korkuyorlar, kendi yaptıkları senaryolardan rahatsız oluyorlar...

çok beğendim Allah razı olsun...