01-18-2009, 22:49 | #1 |
Unut deme, unutamam...
Hatırlar mısın sevgili aylar önce ayrılmıştık hiç beraber olmadığımız bu aşk birlikteliğinden. Sana diyecek bir tek kelamım bile yok. Ama senden isteyeceğim çok şey var... Ayrılık gemisiyle havalanmak ve ardından başka dünyalara, başka hayata ve bambaşka sevgilere yelken açmak... Öyle bir şey ki bu sanki aşk sürgünü gibiydim. Ne yapmıştım sana veya senden çok şey mi istemiştim. Anlaşılmaz çıkışların cevapsız sorular ve ardından başlayan hüzün ayları. İnsan da ne can kalır ne de buna karşı koyacak metanet. Hayatımda bu kadar âciz ve çaresiz olduğum başka bir an hatırlamıyorum. Şunu da iyi biliyorum ki sevgilinin dini imanı olmazmış. Hasret akşamları ve bir türlü olmayan sabahlar başlamıştı. Her yer karanlık ve sessizdi. Daha düne kadar sahip olduklarımın bugün elimde olmayışı ne kadar acı ve düşündürücüydü. Zaman zaman kendime kızıyor bazen de onun çok haksız olduğunu düşünmekten kendimi alamıyordum. Mona Roza dinleyerek büyütmüştüm sevgisini zavallı yüreğimde. Her şey o kadar çabuk oldu ve bitti ki anlamak yada anlatmak ne mümkün. Gül yanakları ve mahcup yüz ifadesi bir an dahi tahayyülümden gitmiyor. Onu düşünmek ondan uzakta olmak çok ince ama keskin bir sızı veriyor. Bazen çocukça ağlamak istiyorum. Alnımda bir anne şefkati gibi ellerini istemişimdir çok zamanlar. Ha Marmara ha zalim sevgilim. İkisi arasında çok fark yok. Ne zaman aklıma İstanbul düşse içime Marmara sancısı kor ateş gibi düşüveriyor. Bazen de “unuttum bende epey gelişme var” diye kendimi teselli etmeye çalışıyorum ama heyhat..! Canım sevgilim her yerde sen ve hatıran var. Bu şartlar altında seni nasıl unutabilirim. Ne olur benden bunu bekleme. Ben seni yağmurlu bir İstanbul havasında, Marmara kıyısında, Üsküdar kutsiyetinde, muhafazakar hislerle sevdim. Unut deme, unutamam... ALINTI
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
01-18-2009, 22:54 | #2 |
Emeğine sağlık can..Kısa öz ve manidar bir yorumdu..(+)
|
|
01-18-2009, 23:08 | #3 |
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|