Aslinda bu yazacaklarimi kime neye yazdığımı bilmiyorum ama yıllardır görmediğim arkadaşım Ömer'e yaziyorum...

Usulca bir sızı var içimde dile getiremedğim yalnız benim yalnız bana ait bir acı var içimde ismini koyamiyorum. Bugün yine güzel başladı gün ama gün geceye çalarken içime gecenin karanlığı girdi sanki. Bugün hayatın ne kadar anlamsız olduğunu bir kez daha gördüm sanki neydiki bunlar ugraştıklarımı düşündüm biran oda ne meğer ne kadar değersizmiş.
İnsanın içindeki ukteleri o kadar çokmuş ki aglamak istiyor insan kaybettiklerine kaybedeceklerine. İşte bugün öyle bir durumdayım . Ömer Ömer üşüyorum Ömer özlüyorum ama biliyorum bir gün benimde kapımı çalacak bu zalim kader.
Gideceğiz bizde usulca sanki hiç varolmamışçasına. Ben sana yaziyorum Ömer bilmiyorum bu yazdiğim sanami yoksa
ismine koyamadiğim içimdeki okorkunç sızıyamı .Ömer sana yazıyorum kardeşim çünkü konusçak kimsem yok .Sana yaziyorum çünkü sen ismini koyabildiğim özlemlerindensin dostumsun. Dertdaşımsın. Yalnızım Ömer yalnızım şu aile albümümden bir fotograf daha solarken yalnız Olabildiğince boş bir oda olabildiğince Yaşlı gözlerim var. Ölüm ölüm o
kadar kötü ki insan bir sevdiği ölünce farkediyor. . Hele birde erken bir ölümse biliyorum tüm ölümler erkendir. Ama gerçek erken ölümlerdense İşte ozaman ah ulan ah be nereye gittin niye gittin daha yapılcak çok şeyimiz vardı.Diyesi geliyor insanın diyorda ama bakiyorki elden birşey gelmiyor. Olsun diyor olsun. bekle bende geleceğim korkma vademin dolmasını bekliyecek değilim . Gelceğim.. bekle. O zaman ona hoşçakal demiyeceğim madem bende gideceksem ona niye elveda diyeyimki. Bekle bende geliyorum demek yanlismi olur. Yine derdimi paylaştın ALLAH RAZI OLSUN SENDEN.

Yasin.

ellerine sağlık kardeşim kangammmm

Eyvallah abi kankam.

Kimse anlamıyorki kimse duymuyorki gönlümdeki feryadı . Sana da yazmiyorum be sanada ben kendime yaziyorum Sen istediğini de bana bencil de ne dersen de Yaziyorum Ömer sen veya bir başkası okusun diye değil umutlar o çöl yarısı umtlarım yeşersin diye yazıyorum. Gönlümdeki o uhunet yokolsun diye yaziyorum. Yaziyorum işte Ömer Acilarima yaziyorum O boş sandalyeye O sessiz sessiz agladığım gecelere yazıyorum. Sanki giden geri gelecekmiş gibi ama benim kadar sende biliyorsun. Bir giden dönemeski bir daha geri sen bana istediğin de olurmu ama asla duygusuz deme çünkü ben bugün anlıyorum O yosun tutmuş kalbimi bile sızlatan acılar varmış ... Ne kadar anlamsız o lafta kalp acıları yok aşk hatırları ne kadar safcaymış. İnsan her zaman sorar ya şu soruyu niye birşeyi kaybettikten sonra değerini anliyoruz ? Neden be Ömer Neden . Sana sormuyorum asla bunun cevabını bende biliyorum... Ömer insan onu kaybettikten sonra ölümü seviyor .Seviyor o ışıksız mezarlığı....

Dostum Dostum diyecek kimsem yok . Şöyle bir baktımdada hiç olmadı. Şu an ölsem anamdan babamdan başka aglayacak kimsem yok .Bırak olmasın kimseye acı vermek istemiyorum .Giderken giderken dalından düşen bir yaprak kadar sessiz ve kimsesiz olmayı arzuluyorum . Hoşçakal demeyiceğim .Sana. Bilmezmisinki yolun sonu elbet orasıdır.
Gidecegim gideceksin ama ben önce giderim kim bilir be dostum kim bilir Ölüme kim yakın kim bilir..

Eller boş hayat zaten boş imiş .Sen olmayınca şu saksıdaki menekşenin rengi solgun akan sular tunca dönmüş sözlerim de elem ve acı var kalbimde ise ince usul usul bir sızı

Gözlerim bugulu yarindan umutsuzum niye diye sorma cevabını ben bile kendime veremiyorum. Korkuyorum bişeylerden bir tavşan misali gel kurtar diyecek kimsem yok. Kalbimde boş kalan resimlerin yerini dolduramiyorum..
Ölmek istiyorum ölemiyorum yapamiyorum. Korkuyorum ölmekten velakin yaşamda kalmamı saglayan amaçlar azalıyor.. Gidiyorum br dostum gidiyorum ölüme gidiyorum yine sessiz yine her zamanki gibi yalniz sana yazmiyorum bu satirlari o sıkıcı sönük kaderime yaziyorum.. Mevsim bahar ama ben kış gibi hissediyorum . Bu baharlar çok kısa aynı ömrüm gibi. Ben vedalaşmalara dayanamam aynı şmidiki gibi aglarım ama ben gidersem o kadar acı çekmem .. Kırgınım kırıglıklarım var elbet bir çok kişiye en önemlisi hayata karşı kırgınlıklarım var... Hiç bir zamanda
geçmeyecek zamanda kaybolmuşum kaderim tarafından yokluklara itilmişim. işte Ömer işte kaybedmiş adamın portresi

Bak diyorlar bak şu mevsime insanlara çiçeklere bozkırlara Tamam diyorum bakıyım ama içimdeki çöl ne olacak Ya hüsran dolu yıllarım . Ya yalnızlıklarım ya kayıplarım onlarıda geri verebilecek mi bu sahte bahar susuyorlar . Susarlar tabi çünkü onlarda iyi biliyor bunun cevabını . Onlara diyorumki susmayın ben ömrümce sustum Suskunluklar insanın zindanı konusun neden kalayim neden sarilayim bitecegini bile bile şu dünyanın yalanlarına yalanlar bitirmedimi
gönlümüzdeki umut kırıklarını beni şu duruma getiren dünyanın dolanbazlığı degilmi değilmi. Şimdi geçmişimi geri istemiyorum verselerde kabul edecek yüzüm yook nasil yarindan umudum yoksa dündende bir beklentim yok ..
Yani yaşamamın anlamı yok hiçde olmadıki...

Gitme diyeceğim kimsem kalmadı . Bana yapma deme ölümü seçmekden başka yolum varmiki. Şu ışıksız odalarda tek galip var Oda yalnızlığım kimsesizliğim.. Hesap vereceğim kimse yok niye yaptın diyecekde Aslinda sende yoksun Ömer Şu ziviri karanlık odada yalnız ben ve tükenmiş kaderim var. Giderken dönüm bakacak bir şeyim yok güle güle diyenimin olmayacağı gibi

Bana öyle mutsuz bakma n'olur bakma çevir yüzünü Kaybedenlerin şahıyım ben unuttun mu Yine kayipmi deme gayri kaybedecek nem kaldiki şu önemsiz canımdan başka oda yakında olmayacak işte işte ozaman tam bir kaybedenlerin şahı olacağım. Üşüyorum Ömer üsüyorum dedim ya Ölüm ün soğukluguyla üşüyorum.. Özlemim bir kat daha artıyor. Kaybediklerime bir adım yaklaşırken bagırıyorum onlara geliyorum geliyorum...