Ben vatanımı bozuk yoluyla,her kış kesilen telefonlarıyla,Hacer teyzenin gözlemeleriyle sevdim.Hiç şikayet etmedim aç kaldım diye dağa çıkmadım cebime giren paranın azlığından.Kendimi azınlıktan saymadım hiç.Ben renk i dili ne olursa olsun benim ülkemde yaşayan herkezi kardeşim belledim.Ben devrimci idolojiyle,sağcılıkla,solculukla adam öldürmedim.Ben köyümün yolu kapandığında hasta olan Fatma nine yi kara kışa rağmen hastaneye götüren askerimize kurşun sıkmadım.Bazılarının dolduruşuna gelip soyağacımı değiştiripte önüme koyanların gazına gelmedim.Onlar kendilerine kürt diyor. Benim kürt bir arkadaşım vardı ahmet biz her gün onunla köyün çeşmesinde buluşur akşama kadar oyun oynardık ne ben onu hor görüyordum ne o beni saçma bir kürdistan yüzünden öldürmek istiyordu o kadar safdık ve o kadar temizdikki.Aradan 15 yıl geçti ben asker oldum.Duydum ki Salihin beynini yıkayıp dağa çıkarmışlar vermişler eline AK-47 benim asker arkadaşlarıma haince pusu kurup öldüren eli kanlı bir hain olmuş. Ben salihle bir çocuğun kalbindeki temizlikle oynuyordum onu kardeşim eyüp kadar severken o şimdi dağda ve bize kurşun sıkıyor.Bizi o çocuk saflığından elimize tüfek tuturanlar utansın.Operasyona çıktık bir gece 8 teröristi çembere aldık ve hepsini öldürdük ölülerin üzerini araken birinin yüzüne baktım kirli sakalı bir hain ama tanıdım o haini yıllar önce köyün çeşmesinde buluşup oyun oynadığımız kardeşim kadar sevdiğim salihti o .İşte kardeşi kardeşe vurduranlar utansın....


D.Can ŞİMŞEK